‘Altijd blijven dromen toch? Ook als je oud bent!’

Op wereldreis. Vrijwilligerswerk doen. Een droom van een boerderijtje betrekken. Met de caravan naar Spanje. Op de kleinkinderen passen. Leren schilderen of nog een complete studie oppakken. Waar droomt jij van voor straks? Zin-lezers vertellen.

Blijven wie ik ben

Een moeder fietste me voorbij met een klein meisje achterop. Ik hoorde haar nog net zeggen tegen haar moeder: “Later als ik groot ben, mam, dan…” Ze heeft vast gezegd dat ze dan verpleegster, stewardess, mama of misschien wel brandweervrouw wilde worden. Ooit hebben we dat onze ouders ook zo gezegd en is ons een vertederende blik toegeworpen. Ach kind, dat duurt nog zó lang. Als klein meisje verkondigde ik aan de hele wereld dat ik dierendokter zou worden. Niet alleen voor hamsters en hondjes maar ook met een paar zevenmijlslaarzen aan in de stal. Klein Duimpje had grootse plannen. Maar jij en ik weten dat het leven soms andere dingen voor ons in petto heeft dan dat waarover we dromen. Er is een foto die waarschijnlijk is genomen op een zondagmiddag in een bos bij de eendenvijver waar ik de fotograaf tegemoet ren met wapperende krulletjes. Onbevangen, onbevreesd en vol vertrouwen in wat het leven nog ging brengen. Heel soms zou ik nog wel eens in die foto willen kruipen om dat gevoel van toen nog eens te ervaren en zei: “Later als ik groot ben pap, mam, dan…” Dan blijf ik wie ik ben.
Janny (1958)

Altijd blijven dromen

Als 80-plussers hebben we helaas een korte toekomst. Toch hebben we nog dromen waarom we stiekem wel moeten lachen. De meeste van onze dromen zijn uitgekomen, en we zijn gelukkig met alles wat er op ons pad kwam. We hebben nog slechts twee dromen. De eerste is gezond blijven zolang dat kan. In 2021 zijn we 60 jaar getrouwd, dat hopen we te halen en te vieren op een wereldcruise – onze 2de droom. Die eerste gaat ons lukken, de rest blijft voor altijd een droom en daar lachen we om. Altijd blijven dromen toch? Ook als je oud bent.
Aneta (1938)

De wens blijft

Als ik later groot ben, word ik oud met mijn man. Dat heb ik jarenlang gedacht. Alsof het een recht is. Op een dag verscheurde kanker deze gedachte. Kanker, als donderslag bij heldere hemel. En toch: het overkomt anderen, dus waarom ook ons niet? De behandeling tegen de kanker maakt hem een wrak. Vaak zuchtte hij: “Als ik dit geweten had, was ik er nooit aan begonnen.” Als een gezonde vent ging hij naar het ziekenhuis. Agenda mee om een afspraak te maken voor een – zo leek het – niet al te ingewikkelde operatie. Maar daar hoorde hij dat hij kanker heeft. Omdat de cellen in een vroeg stadium werden ontdekt, heeft hij de strijd overleefd. Wat is pijn lijden een eenzaam proces. Ik sta er met mijn gezonde lijf onmachtig naast en kijk ernaar. De vanzelfsprekendheid dat we samen oud worden is ons ontnomen maar de wéns het samen te beleven, is niet minder geworden.
Tryanka (1963)

Het leven opnieuw leven

Later als ik groot ben? Hallo, ik ben bijna 84! Hoe kort is later? Maar haak alstublieft niet af. Wat ik zou willen is: mijn leven opnieuw leven. Alle gelukkige momenten nog een keer – of vaker – meemaken en de kans krijgen alle fouten te vermijden. Dat is mijn droom – maar met hetzelfde uitzicht: vanuit de schaduw van de hoop naar de sterren aan de hemel, naar een mooie toekomst! De filosoof zegt: alleen in het donker kan een mens het licht van de hemel zien.
Chris (1935)

Teveel om op te noemen

Kort geleden heb ik bijgetekend om niet nu, op mijn 60ste, al met pensioen te gaan. Ik geniet na 31 jaar nog altijd van elke reis die ik als purser bij de KLM maak. De dynamiek van het mooie bedrijf houdt je scherp en energiek. Het enige nadeel is de onregelmatigheid waarbij vaste tijden voor het volgen van cursussen en wekelijkse vaste sport-, vrijwilligers- en oppasafspraken niet mogelijk zijn. Daar ga ik over een aantal jaar verandering in brengen: een cursus Arabisch, bridge, antropologie, tennis volgen en mijn handen uit de mouwen steken bij een zorginstelling. Misschien ook teksten schrijven voor een politieke partij. En liedteksten. Verder is het sinds langere tijd mijn droom om voor een paar weken bij een opvang voor neushoorns in Afrika vrijwilligerswerk te doen. Daarna misschien solliciteren naar wat ik vroeger ambieerde: een mooie baan op een elegant cruiseschip. Of toch reisleider worden? Bij leven en welzijn…
Caroline (1959)

In Zin 11 staan nog veel meer mooie dromen. Dit nummer ligt nu in de winkel of bestel het hier.

Foto: basketman23