Deze grappig sketch van Wim Sonneveld onthult hoe je van een irritante schoonzoon afkomt
'En allemaal mee-eten'
Is het bij jou ook altijd een verrassing welke jongen er nu weer mee-eet bij het Kerstdiner? Dan is deze sketch van Wim Sonneveld vast heel erg herkenbaar. Het gaat over een vader die na het huwelijk van zijn dochter zijn beklag doet over de jongens die ze allemaal mee naar huis nam. Vooral ‘Harry’ is ‘m erg bijgebleven. Die hielp zelfs met de afwas.
De tekst van de sketch is oorspronkelijk trouwens van Simon Carmiggelt, die het verhaaltje Twintig noemde en dat mag besliste een klassieker worden genoemd. Hij gaat nog even door over Harry.
“Je zegt niet: “Zeg, uit me ogen met dat stuk verdriet.” Nee, je haalt de kwal in of hij Sinterklaas is. Die Harry! Hij was er voortdurend. En mee-eten. Hij moest ook telkens mee-eten. En dan was hij zo gedienstig, weet je wel. Zo glijerig. Hij reikte je alles an – de sju en het zout en de aardappels. Bah. Ik dacht, als dát me schoonzoon worden moet, dan verhang ik me op een mooie, stille zondag in ’t Bosplan.”
Overigens kan de jongen met wie ze nu is, ook de goedkeuring van Pa niet wegdragen. Want hij helpt zelfs met afwassen. Ja, dat was toen nog gek.
