‘De gehaastheid om me heen, daar wil ik niet in mee’

Birthe (1990) laat zich geen moeite ongetroost om haar verschijning te laten matchen met dat van haar voorouders uit de eerste helft van de vorige eeuw. Niet alleen om dat ze die stijl erg mooi vindt, ook omdat ze houdt van de glamour uit die tijd.

Pofmouwtje

“Het liefst draag ik kleding uit de periode vanaf 1936 tot eind jaren 40. De rokken werden toen weer wat korter dan in het begin van de dertiger jaren maar vielen toch nog net over de knie. De jurken waren veelal getailleerd en hadden een nadruk op de schouders, bijvoorbeeld door een pofmouwtje. Het was een echt vrouwelijke lijn met een silhouet dat past bij mijn figuur – in tegenstelling tot de hedendaagse mode die veelal een rechte snit heeft. Ik hou ook wel van het strenge uit die tijd: rok over de knie, donkerblauwe hooggesloten jurken met een wit kraagje. Maar ik kies dan graag voor een kanten kraag zodat het toch wat frivools heeft.”

Dol op hoeden

“Het beeld dat we van vrouwen uit die tijd hebben, is dat ze vaak zwart droegen. Dat konden ze voor elke gelegenheid aan en je zag er geen vlekken op. Toch droegen vrouwen toen óók heel kleurrijke kleding met spannende combinaties, zoals magenta met kobaltblauw. Ik hou daarvan: hoe gekker, hoe liever. Ik ben ook dol op hoeden en ga niet graag blootshoofds het huis uit. Mijn tenue maak ik, zoals gebruikelijk in die tijd, af met bijpassende kousen, handtas en handschoenen.”

Verkleedfeest

“Eigenlijk is het elf jaar geleden begonnen met een jaren 40-jurkje dat ik op het Waterlooplein vond. Ik was toen net vanuit de Achterhoek naar Amsterdam verhuisd en zocht een outfit voor een Halloweenfeest. Maar die jurk zette bij mij heel wat anders in beweging. Later begon ik ook de inrichting van mijn jaren 20-appartement aan te passen aan die tijd. In het begin mixte ik dat nog met moderne spullen maar zo langzamerhand is mijn interieur een bonte mix uit de jaren 1910 tot 1950 geworden. En bijna alles heb ik gekregen. Ik werd zelfs een keer op straat aangesproken door iemand die dacht dat ik wel interesse had in een oud vitrinekastje. Dat gaf me het gevoel dat Amsterdam niet zo hard, stedelijk en anoniem is als vaak wordt gedacht.”

Geborgenheid

“Ik word nu gezien als een nostalgist. Maar ook in die vroegere tijd was al sprake van nostalgie. Mensen werden toen ook geconfronteerd met vernieuwingen, denk maar aan de komst van elektriciteit en radio. Klederdrachtgroepjes zijn bijvoorbeeld typisch een uiting van nostalgie in de jaren 30. Ik kan ook niet zeggen dat ik terug wil naar die periode. Tenslotte weten we allemaal wat er na de jaren 30 is gebeurd. Ik ben blij dat ik in het hier en nu leef – al is het alleen maar om de positie van de vrouw die nu veel beter is, net als de gezondheidszorg. Maar als ik in mijn huisje ben, met al mijn oude spulletjes, voel ik een soort geborgenheid. Het voelt fijn, veilig. Met mijn levensstijl creëer ik toch ook een soort rust. Ik ben me meer bewust van de gehaastheid om me heen. Daar wil ik niet in mee. Ik vind het ook niet prettig om altijd maar bereikbaar zijn. Dat is een bewuste keuze die ik maak.”

Lees meer

Ook Ben, Juffrouw Jo en Mark omringen zich elke dag met het verleden. In kleding, interieur en werk. Lees hun interview in Zin 2. Nu in de winkel of bestel het nummer hier online.

Productie & tekst: Calista van Amerongen. Foto Chantal Ariëns