‘Leven zoals mijn grootouders vroeger, daarin ligt voor mij de uitdaging’

Als kind realiseerde Ben (1982) zich al dat de wereld waarin hij opgroeide anders was dan vroeger. Dat gevoel is uitgegroeid tot een passie voor geschiedenis die hij in het dagelijks leven naleeft. Maar bovenal vindt hij zichzelf een rationalist.

Museum

“Mensen vormen vaak een geromantiseerd beeld van het verleden. Dat het vroeger beter was. Mijn interesse voor het verleden komt voort uit mijn behoefte om dingen te bewaren en te documenteren. Ik ben mij heel bewust van verandering en vind het erg jammer dat er zaken verdwijnen. Dialecten bijvoorbeeld, en streekdracht. Maar ook vaardigheden, echte ambachten die werden doorgegeven van ouders op hun kinderen. Ik woon letterlijk en figuurlijk in een museum. Een huis uit de jaren 40 dat helemaal volgens die tijd is ingericht. Dus zonder televisie, magnetron of koelkast. Ik heb wel een ijskast met een vak bovenin waar ik ijs in moet doen: doordat koude lucht naar onderen zakt, kan ik zo toch wat etenswaren koel houden. Ik moet er veel meer handelingen voor verrichten, niks gaat automatisch. Het leven was toen veel fysieker. Door mijn levensstijl heeft mijn lichaam de bouw gekregen van mannen uit de jaren 40: slank, bijna tanig en met een rechte houding.”

Soort spel

“De kleding die ik uit die tijd heb verzameld, zit me inmiddels als gegoten! Mocht er ooit eens een vrouw op mijn pad komen, dan zou het leuk zijn als ze ook die bouw heeft; er hangt kleding genoeg boven! Een relatie ligt voor mij echter niet zo voor het oprapen. Ik kom natuurlijk met een gigantische bagage. Ik probeer echt zoveel mogelijk het leven uit die tijd na te leven. Zo leef ik op de seizoenen en naar het weer. Voor mij is het ook een soort spel: kan ik leven zoals mijn grootouders vroeger? Daarin ligt voor mij de uitdaging. In het begin was dat best lastig, maar ik ben een doorzetter en werd er steeds handiger in.”

Tolk

“Mijn omgeving accepteert mijn levensstijl totaal. Mijn ouders komen regelmatig langs met vrienden en kennissen om te laten ziet hoe ik leef. En mijn kameraden zijn moderne mensen. Het is ook niet zo dat ik wars ben van de huidige maatschappij. Ik ga ook wel eens met mijn neefje naar de film of ik bestel een pizza. Het laatste wat ik wil is een karikatuur worden. Ik zie mezelf meer als een tolk; met mijn ene been sta ik in vroegere tijden en met mijn andere been in het nu. Het is mijn missie om er met mijn levensstijl en het openstellen van mijn huis voor te zorgen dat mensen van nu zich kunnen inleven in hun voorouders. Zodat ze los kunnen komen van de verdraaide kijk die ze vaak hebben. Bijvoorbeeld dat het leven toen rustiger was.”

Ontspannen

“Stress is van alle tijden. Vroeger zaten mensen bijvoorbeeld meer dan nu in over hun inkomen en of ze genoeg te eten hadden. Sociale voorzieningen waren er toen niet of nauwelijks. Mensen werkten toen ook nog eens langere dagen en konden dan thuis ook vaak nog aan de slag. Nu wordt veel huishoudelijk werk gedaan door machines. Eten kun je kant-en-klaar kopen of zelfs vanuit je luie stoel bestellen. Eigenlijk zouden mensen nu veel meer tijd moeten overhouden om te ontspannen. Toch is dat meestal niet het geval. Mensen maken elkaar jachtig, fokken elkaar op. De sociale media zijn hier een goed voorbeeld van. Slow down, denk ik dan. Ik ervaar elke dag de rust in mijzelf.”

Ben is molenaar bij het Openluchtmuseum. Meer weten? Museumwoningenarnhem.nl

Lees meer

Ook Birthe, Juffrouw Jo en Mark omringen zich elke dag met het verleden. In kleding, interieur en werk. Lees hun interview in Zin 2. Nu in de winkel of bestel het nummer hier online.

Productie & tekst: Calista van Amerongen. Foto Chantal Ariëns