BELEEF DE TIJD VAN JE LEVEN
‘Wandelen is het beste medicijn’

‘Wandelen is het beste medicijn’

Het plezier van vriendengroepjes: de Bergklimclub

Hoe hecht kunnen vriendschappen in klein of groter clubverband zijn? Wat doet het met je om samen iets te creëren, een fysieke uitdaging aan te gaan of wekelijks samen te tafelen? Vier vriendenclubs vertellen deze maand in Zin wat hen samenbrengt en hoeveel plezier ze daaraan beleven. Zoals de Bergklimclub.

Huttentocht

Zes vrouwen ervaren de schoonheid van het hooggebergte en de voldoening van het afzien: elk jaar maken ze een vierdaagse huttentocht in de Alpen. Het plezier van de jaarlijkse trip van de ‘Bergsteigerinnen’ begint altijd al op station Arnhem of Düsseldorf, waar de nachttrein naar de Alpen vertrekt. Het weerzien is een feestje.Op het gewicht en de omvang van de rugzakken is streng bezuinigd voor de aankomende vierdaagse huttentocht. Maar aan voedsel en drank gaat juist altijd iets te veel mee. Lotte zorgt voor whisky, Cécile voor kaas, noten en fruit. Ieder heeft zo’n beetje haar rol. De treinreis is meestal door Claudia en Lotte geboekt. Bij Bienja en Lotte kun je terecht voor luchtjes – tegen zweet en slaapzaalstank – en crèmes. Yvonne en Claudia spreken het beste Duits. Maar Marjolijn heeft als initiatiefnemer de hoofdrol.

Hoogtepunt van het jaar

Bijna tien jaar geleden vormde ze met drie studiegenoten uit Groningen plus een buurvrouw (Lotte) en een klimmaatje van de Alpinistenvereniging (Cécile) een bergwandelclub. Marjolijn is ook degene die, samen met Cécile, de wandelroute uitstippelt en als gids fungeert. Wanneer Claudia en Lotte te gezellig lopen te kletsen op een richeltje langs een afgrond, is zij degene die roept: Concentratie! Claudia vertelt dat ze elk jaar echt toeleeft naar de tweede week van september: een letterlijk en figuurlijk hoogtepunt in het jaar. Lotte probeert van te voren altijd wat te trainen en herinnert zich de spanning over haar conditie en haar moed toen ze voor het eerst meeging. Het ging goed en ze bleef. Sinds vier jaar is de samenstelling van de groep ongewijzigd: een hechte club van zes vrouwen.

Intense band

Cécile: “Die vier dagen zijn zó intens. Door het landschap, de inspanning en de enorme band die we met elkaar hebben gekregen.” Marjolijn benadrukt dat ze dezelfde behoefte delen en energie halen uit zo’n fysieke uitdaging. Daar komt bij dat ze alle zes enorm houden van het magische van de bergen. Yvonne: “Zodra je er bent, laat je alles achter je. Je begeeft je in een geïsoleerde wereld en bent heel erg op elkaar aangewezen.” De gesprekken zijn dieper en vrijer onder het lopen en ’s avonds in de berghut. Dingen die verder aan niemand worden verteld, worden in de bergen met elkaar gedeeld. “Hypocrates zei ooit al dat je door te lopen beter kon denken en dat wandelen het beste medicijn is,” merkt Marjolijn op.

Bergklimclub

Boven v.l.n.r.: Yvonne (1973), Bienja (1971), Claudia (1970). Onder: Cécile (1968), Lotte (1968), Marjolijn (1970)

Heel flexibel

Claudia: “Alles kan en mag als we samen zijn, ook in jezelf gekeerd zijn. Daarover worden geen vragen gesteld, we hebben geen verwachtingen van elkaar. Tegelijk moeten we natuurlijk rekening houden met elkaars fysieke grenzen. Als iemand niet in orde is, wordt het tempo aangepast. Dit jaar waren we allemaal fit en hebben ons voor het eerst aan een gletsjertour en topbeklimming van de Simulaun (3606 m, red) gewaagd!” Cécile: “We zijn altijd heel flexibel. De enige keer dat we wilden vliegen, werd de vlucht gecanceld. Toen hebben we in de trein een wandel- en kajaktocht in de Ardennen geregeld. Dat was ook heel leuk maar we misten de bergen.” Lotte: “We houden ook zo van die Spartaanse sfeer in berghutten. Zelfs het slechte slapen hoort erbij, door de grote hoogte of door het gesnurk van – meestal – een man op de slaapzaal.” Ze vertelt erbij dat Cécile dan soms de boosdoener even heen en weer schudt om het probleem te verhelpen.

Uitdaging

Yvonne: “We zijn in de bergen altijd de enige groep met uitsluitend vrouwen. We hebben dus iets hoog te houden!” Alle zes hebben ze pittige, verantwoordelijke banen en een gezin, al dan niet met partner. Uitdagingen genoeg, zou je zeggen. Bienja: “Toch zorgt precies dit ‘afzien’ ervoor dat je ontspant en helemaal oplaadt. Het valt mijn man altijd op hoe relaxed ik thuiskom uit de bergen. Dat heeft ook alles met deze vriendinnenclub te maken.”

Meer lezen?

In Zin 3 staan meer bijzondere vriendenclubjes zoals de creatieve coaches, de eetclub en de cabaretvrouwen. Dit nummer ligt nu in de winkel of bestel je online.

Productie, tekst en beeld: Lieske Meima