‘We waarderen elkaar om wie we zijn’

Hoe hecht kunnen vriendschappen in klein of groter clubverband zijn? Wat doet het met je om samen iets te creëren, een fysieke uitdaging aan te gaan of wekelijks samen te tafelen? Vier vriendenclubs vertellen deze maand in Zin wat hen samenbrengt en hoeveel plezier ze daaraan beleven. Zoals de eetclub.

Samen kletsen, lachen, en eten

Een groep van negen mensen uit Middelburg eet sinds lange tijd wekelijks samen. Door de jaren heen is de eetgroep een hechte vriendengroep geworden die meer dan alleen eten met elkaar deelt. “Een vegetarische eetclub met veel zitvlees,” oppert Paul als titel voor de club. Er wordt smakelijk om gelachen. Samen kletsen, lachen, en eten – in willekeurige volgorde; daarvoor is de dinsdagavond. Vanavond hebben Iris en Piet-Hein courgettesoep, linzenschotel met sojavlees en koolsalade gemaakt. “Sinds we vegetarisch koken is iedereen creatiever geworden,” licht Iris toe. Het ‘zitvlees’ gaat niet zozeer over de duur van de maaltijd als wel over de decennialange eettraditie.

Geen doorzakavonden

Er wordt gegeten tussen 18.30 uur en 21.00 uur want van oorsprong was de intentie vooral praktisch. Geen doorzakavonden met veel drank dus. Zo’n veertig jaar geleden nam Joke Moerland het initiatief om in haar drukke leven met baan en kinderen twee maal per week met anderen te eten. Inmiddels zijn de levens minder druk maar de behoefte om één keer per week samen te eten is gebleven. Piet-Hein heeft heel recent afscheid genomen van zijn werk en Paul meent dat de eetclub voor hem ideaal is ‘om zijn pensioengat op te vullen’. De eetgroep in zijn huidige samenstelling bestaat uit negen personen in de leeftijd van 60 tot 73 jaar, en hond Toby.

Lief en leed

“Het voelt als familie, maar dan zelfgekozen,” merkt Wil op. “We kennen elkaar door en door en waarderen elkaar gewoon zoals we zijn. We delen lief en leed.” “Er is al zoveel voorbijgekomen,” vult Linda aan. “Vrolijke gebeurtenissen, maar ook burn-outs, scheidingen, perikelen met kinderen of ouders.” Zo nodig wordt door vrienden uit de club bijgesprongen als iemand het zwaar heeft, bijvoorbeeld met de zorg voor zijn of haar ouders. Gesprekstof is er altijd meer dan genoeg. Onder de koffie vertelt Linda aan Wil en Joke Pals over een initiatief van haar buurvrouw om van overgebleven etenswaren uit supermarkten maaltijden te maken. En Ronald, die net terug is uit Frankrijk, heeft het met Gerard over de stakingen en problemen aldaar.

Lol

Soms ontstaan er ware debatten over actuele onderwerpen. Heel zelden moet er een grens worden getrokken omdat er iets van onenigheid dreigt. Maar in het algemeen kan men veel van elkaar hebben. “We zijn niet al te moeilijke mensen,” merkt Piet-Hein op. “Behoorlijk verdraagzaam zelfs.” Als het om de lol gaat wordt vooral naar Ronald gewezen als gangmaker. Iedereen houdt balletjes in de lucht maar vaak komen de voorzetjes en inkoppers toch vooral van Ronald. Wil blinkt uit in toneelspel; ze kan met een stalen gezicht de grootst mogelijke onzin beweren. Er wordt ook regelmatig geklierd. Paul heeft Wil ooit zover uitgedaagd dat ze hem met een natte theedoek ongeveer een whiplash heeft geslagen.

Boven v.l.n.r.: Joke (1949), Gerard (1951), Joke (1951), Ronald (1959), Piet-Hein (1953), Iris (1958). Onder: Paul (1959), Wil (1946), Linda (1953)

Zelfde manier van leven

“Je weet wat er bij de anderen in hun leven speelt zonder dat het gezegd hoeft te worden,” zegt Paul. Gerard noemt de wekelijkse ontmoetingen een aangenaam vast punt in de week. Joke Pals benadrukt dat ze mede door de eetclub allemaal zo van Middelburg houden. “Ik denk dat we eenzelfde manier van leven delen,” meent Gerard. “Zo houden we allemaal van films en boeken.” Elk jaar organiseert hij in januari een filmavond. Er is er altijd wel een te vinden die ze allemaal waarderen, zoals dit jaar de Mexicaanse film Roma. In het voorprogramma stopt Gerard dan wat komische filmpjes.

Delen

Naast activiteiten worden er ook bezittingen gedeeld: vier huishoudens bewonen twee huizen, er is een gezamenlijk strandhuisje en door een aantal wordt een auto gedeeld. Ook is er een vakantiepotje waarmee eens per twee jaar voor een week een huis wordt geboekt, meestal die ene aan een baai in Frankrijk. Net als bij de vaste gezamenlijke Tweede Kerstdag zijn dan ook vaak (klein)kinderen van de partij. Dat gaat allemaal net zo soepel. Want ondanks de hechtheid van deze club voel je je ook als niet-lid helemaal welkom.

Meer lezen?

In Zin 3 staan meer bijzondere vriendenclubjes zoals de creatieve coaches, de bergklimclub en de cabaretvrouwen. Dit nummer ligt nu in de winkel of bestel je online.

Productie, tekst en beeld: Lieske Meima