Mantelzorgen in quarantaine

Corrie Verkerk (1957) is zzp’er, woont in Amsterdam en schrijft geregeld voor Zin. Haar moeder woont in Vorden, ze is dementerend. Omdat ze niet meer voor zichzelf kan zorgen is Corrie, met hulp van de thuiszorg, bij haar moeder in quarantaine gegaan. Zwaar, maar óók onvergetelijk. Corrie deelt hun dagelijks lief en leed met ons.

Op slot

Het is stil in Vorden. Ach, dat was het al, ook zonder Coronavirus. Tenminste, als je Adam gewend bent, zoals ik. Geld verdienen als zzp’er doe ik ook niet meer. Dat deed ik toch al nauwelijks. De zon schijnt, maar ik kan sowieso niet naar buiten omdat mijn oude moedertje niet alleen de straat op kan. Mag ze ook niet van mij… Ze is onrustig, beetje nijdig, en wil naar het dorp om haar bitterballetje bij hotel Bakker te eten. “Waarom gaan we niet weg?!”
“Omdat mensen anders ziek kunnen worden, mam. En jij ook. Alles zit op slot.”
En nee, ze kan ook niet naar de ‘damesclub’, de dagbesteding. Die zit, terecht, ook dicht.
“Waarom?”
“Omdat er een enge ziekte is, mam.”
“Waar dan?”
“In de hele wereld.”
“Ja, ja,” klinkt het schamper, “je kan me wat.”
Na een minuutje: “Ik ben een beetje zenuwachtig. Gaan we nu boodschappen doen?”

Met z’n tweetjes

De supermarkt is net een steenworp te ver. Ik durf haar niet alleen te laten. Dan zou ze zo maar op kunnen staan en uit haar stoel kukelen. Daar is ze goed in. En het is al druk genoeg in de ziekenhuizen. Mantelzorger ‘in quarantaine’. Dat ben ik nu. Zeker voor een aantal weken. Of langer, misschien. Ach, hoef ik me in elk geval niet druk te maken om mijn oude moeder die in het verpleeghuis zit te smachten naar bezoek. We zijn nu gewoon met z’n tweetjes een beetje eenzaam. Gelukkig, de nieuwe Coop doet vanaf vandaag aan noaberschap: je kunt gewoon bellen en ze bezorgen, vanaf 25 euro, gratis aan huis. Niks online, gewoon je boodschappenlijstje doorgeven. Wel cash betalen want, op korte termijn, kunnen ze al dat elektronische geldverkeer niet aan. Zal ik dan maar een latex handschoentje aantrekken?
“Ik blijf hier niet hoor. Ik ga weg!” roept m’n moeder.
Ik wandel een ogenblikje – nee, niet te lang! – de tuin in. Héél even spijbelen.

Meer lezen?

Alle columns van Corrie zijn verzameld in het boek ‘Dag Mam’ en te bestellen via www.corrieverkerk.nl

Lees hier aflevering 2: ‘Gewoontes haal je niet zo snel uit de mens’
Lees hier aflevering 3: ‘Het dorp slaapt. Behalve mijn moeder’
Lees hier aflevering 4: ‘Tel je zegeningen. En zeker, die tel ik’
Lees hier aflevering 5: ‘‘De realiteit van haar grote vergeten komt extra hard aan’
Lees hier aflevering 6: ‘Anderhalve meter afstand? Niet mogelijk’
Lees hier aflevering 7: ‘Ze is bang. Waarvoor? ‘Voor al die blote mannen’
Lees hier aflevering 8: ‘Auw!’ roept ze. ‘Jongens, ik trek dit niet. Ik ga dood’
Lees hier aflevering 9: ‘Hmmm.’ Ze sluit haar ogen en doet een tukje’
Lees hier aflevering 10: ‘O, daar weet de dominee wel een oplossing voor’
Lees hier aflevering 11: ‘Ze heeft liefgehad en heeft nog altijd lief’
Lees hier aflevering 12: ‘Zo’n po-bezoekje met of zonder sta-lift is geen kattenpis’
Lees hier aflevering 13: ”Haar hele bovenlijf ziet er uit als een overrijpe kers’
Lees hier aflevering 14: ‘‘’s Nachts schrik ik wakker. Ik hoor haar ademhaling niet’
Lees hier aflevering 15: ‘Ik ontvang al haar onzichtbare bezoekers met alle egards’
Lees hier aflevering 16: ‘Augustus: rotmaand’
Lees hier aflevering 17: ‘Je geest haperde steeds meer, maar je lijf bleef sterk’
Lees hier aflevering 18: ‘Slot: ‘Ik hoop dat je bij al je geliefden bent. Dat heb je verdiend’

Tekst: Corrie Verkerk