Ze had ooit een reclamebureau maar is nu een van de grootste thrillerauteurs van ons land. En dat terwijl Corine Hartman (1964) gewoon doet wat ze het allerliefste wil doen: verhalen vertellen. Dat maakt haar elke dag enorm gelukkig.

In vrije val is deel 2 in een serie met borderliner Faye van Laar in de hoofdrol. Je schrijft je thrillers geregeld binnen een serie. Waarom? En bedenk je vooraf al hoe de serie er in grote lijnen uit gaat zien?

“Series vind ik fijn omdat ze de kans bieden personages meer ontwikkeling te laten doormaken dan in één verhaal mogelijk is. Zo’n personage moet wel boeiend genoeg zijn om meerdere verhalen te kunnen dragen. Bij het schrijven van een eerste deel heb ik nog geen idee over een mogelijk vervolg, dat dient zich pas richting het einde aan. Veel gebeurt er al schrijvende, en dat is fijn. Zo blijft het voor mij ook spannend.

Deze Van Laar-serie is mijn derde, na de De Wintertrilogie en de Jessica Haider-serie. De IJsseltrilogie – met onder meer Sluipend gif – bestaat uit op zich staande verhalen met een link qua locatie en ze zijn gebaseerd op waargebeurde familiedrama’s.”

Kunnen we meer delen in de serie rond Faye verwachten?

“Ja, ik ben al met deel drie bezig, de plot is in grote lijnen rond en ik ben net begonnen met schrijven. Het liefst zit ik met mijn hoofd in een verhaal dus als de een bijna klaar is, laat ik ideeën voor een nieuw verhaal ook maar gewoon toe. Dat is soms wel lastig, zo’n vol hoofd, maar een writer’s block lijkt me veel erger.”

Fotograaf: Stan Bouman

Wat maakt Faye van Laar zo’n ideale hoofdpersoon?

“Faye is een borderliner, een stuiterbal, never a dull moment met haar. Ze wil graag het goede doen, maar overziet de consequenties ervan niet en dat brengt haar in levensbedreigende situaties. In In vrije val gelooft Faye in de onschuld van een van moord verdachte PTSS-er. Ze wil hem helpen zijn onschuld te bewijzen en dat leidt tot een spannende intrige met experimentele therapieën bij psychiatrische stoornissen. In vrije val heeft een vleugje Black Mirror, zonder een wijzend vingertje, maar met inzichten waar je nog eens over zou kunnen nadenken. Het is ook een verhaal over de kracht van familie, over – een onmogelijke – liefde, en over vriendschap en loyaliteit.”

Je hebt je eigen reclamebureau gehad en bent dus altijd al met taal bezig geweest. Hoe ontstond de overstap naar fulltime (thriller)auteur?

“Schrijver van fictie worden was een wens die ik al lange tijd had. En nadat ik de dood in de ogen had gekeken vond ik het tijd om het roer om te gooien. Na een vierjarige opleiding aan de Schrijversvakschool in Amsterdam ben ik het maar ‘gewoon’ gaan proberen. Een manuscript schrijven en dat opsturen naar enkele uitgeverijen. Dat de eerste binnen een week een contract aanbood, was een onvergetelijk moment.”

Zou je ooit een ander genre dan het thrillergenre willen proberen?

“Ik zeg nooit nooit, ik weet niet wat de toekomst brengt, maar mijn hart ligt toch eerst en vooral bij – spannende – fictie. Toen ik als kind Agatha Christies Tien kleine negertjes las, dacht ik: dit wil ik ook. Binnen het genre valt genoeg te ontdekken. Trouwens: ik begon ooit met misdaadromans. Ik schreef psychologische thrillers zoals Sluipend gif maar een harde-actieserie als die met Jessica Haider vond ik ook heerlijk om te maken. Ik schrijf de verhalen die ik graag wil vertellen, over thema’s die me bezighouden. Een verhaal mag tot nadenken stemmen. Het is fijn dat ik mezelf zo nog telkens kan ontwikkelen als auteur.”

Je bent afgestudeerd scenarioschrijver en schreef o.m. voor Flikken Maastricht. Wat is er anders aan thriller/crime in boekvorm en in scenariovorm?

“Scenarioschrijven staat niet op mijn verlanglijstje, de vergelijking met proza is eigenlijk niet te maken. Bij scenario schrijf je in scènes, je schrijft wat zichtbaar moet worden op het doek, en je hebt  – als het in opdracht is – rekening te houden met veel externe factoren. Prozaschrijven is een vorm die je in je eentje beoefent, dat is eenzamer maar geeft tegelijk alle vrijheid. En dat is nou precies waarom ik liever voor proza kies.”

Is er nog wat te wensen over met vijf Gouden Strop-nominaties en twee Hebban Awards?

“Het lijstje is zelfs nog wat langer, en ik ben er blij mee: elke nominatie en prijs is een vorm van erkenning, eervol, en dus altijd fijn. Maar, zeker, er zijn ook nog wensen, dromen en uitdagingen genoeg. Gelukkig! Hoewel het soms goed is tevreden achterover te leunen, te genieten van een succes en tot me door te laten dringen dat veel van mijn dromen zijn uitgekomen. Ik kan goed leven van mijn werk, dat is best bijzonder. Maar vooral: ik doe wat ik het allerliefste wil doen: verhalen vertellen. Daar kan ik elke dag enorm gelukkig van worden.”

Over het boek & win!

Faye van Laar krijgt de mogelijkheid een eigen leven te leiden, los van de psychiatrische inrichting Groot Loenen. Vol enthousiasme begint ze aan de inrichting van haar nieuwe huisje op het landgoed van de instelling. Dan kruist Mika Priens haar pad, een ex-militair met PTSS die zijn vrouw en kind zou hebben vermoord. Hij overtuigt Faye van zijn onschuld en ze besluit hem te helpen. Samen met Lisa, een medepatiënt, gaat Faye op onderzoek uit, waarbij ze stuiten op de onverklaarbare dood van enkele oud-collega’s van Mika. Heeft Mika hiermee te maken? En is hij echt onschuldig? Of is hij door experimentele behandelingen zijn realiteitszin kwijtgeraakt en een moordenaar geworden?Corine Hartman: In vrije val (Cargo, € 20,99) verschijnt op 4 juni.

Gratis boek? Zin geeft er 10 weg! Laat hieronder een reactie achter om kans te maken. Winnaars hebben inmiddels bericht gekregen.