‘Ik ken geen huwelijk waar ik jaloers op ben’

Ze hebben allemaal een bijzondere relatie. Met een afstand tussen hen – letterlijk of figuurlijk, of in elk geval: nét even anders. Nú in Zin: stellen die met afstand en vol overtuiging voor deze ene, unieke liefde kiezen. Anja (1959) groeide op in een groot, gezellig boerengezin en nam die veilige basis als vanzelfsprekend voorbeeld voor een eigen gezin. Maar dat bleek niet haar weg en ze vond de liefde op een andere manier. Een voorproefje:

Spijt

‘Je kijkt veel te krap!’ zei haar moeder toen Anja halverwege de twintig was en nog geen partner had gevonden. ‘Met iedere jongen is wel wat.’ Anja: “Ik wilde graag trouwen en kinderen krijgen. Ik zag dat bij veel leeftijdgenoten wél gebeuren en dacht dat er met mij iets mis was. Dus volgde ik het advies van mijn moeder en koos voor een jongen die ik eigenlijk niet zo zag zitten. Maar daar werd natuurlijk helemaal niemand gelukkig van, daar heb ik gewoon spijt van. Ik had nog een paar relaties maar die duurden ook niet lang. Dat het niet de bedoeling is om alleen te blijven, zit zo ingebakken in onze samenleving dat ik pas zélf nog aan een neefje vroeg of hij al een relatie had. Ik wilde het meteen weer inslikken.”

Expert

Inmiddels is Anja 61 jaar en ze is blij en tevreden met haar leven alleen. Zelfs nu ze om gezondheidsredenen met vervroegd pensioen thuis is, is haar leven goed. Ze wandelt om aan te sterken van een operatie en geniet van de natuur. Ze schrijft blogs, boekjes als Simply single en gedichten, en ze maakt graag foto’s tijdens wandelingen.
In haar huis ligt een kussen met de tekst Natuurlijk praat ik tegen mezelf; soms heb ik advies van een expert nodig. Haar expertise? “Mijn levenservaring en de kunst om te relativeren, vooral door humor. En ik kan heel goed luisteren, zowel naar mijzelf als naar anderen.”

Lees het complete interview in Zin 13 en ontdek hoe Anja van zichzelf heeft leren houden. Dit nummer ligt nu in de winkel of bestel je eenvoudig online.

Tekst & beeld: Lieske Meima