‘Interessant om te zien wie je bent als je niet in contact staat met anderen’

Marion Pauw (1973) heeft na lange tijd weer een thriller geschreven. De opstandige Marianne loopt weg van huis om samen met de oudere Berend op het onbewoonde Vogeleiland te gaan wonen. Ze leven een idyllisch leven totdat Marianne zwanger wordt en ze zijn gevangene wordt.

Hoe kwam je op dit thema?

“De affaire Ruinerwold, waarbij een heel gezin jarenlang voor de buitenwereld verstopt kon leven, fascineerde me enorm. Ik wist meteen dat ik daar wat mee wilde doen. Vlak daarvoor speelde ook een ander verhaal. We hadden een huisje in Spanje gekocht, heel afgelegen bovenop een heuvel. Daar wilde ik heel graag naar toe maar mijn man kon niet en ik durfde niet goed in mijn eentje te gaan. Uiteindelijk heb ik me over mijn angst heen gezet en ben er alleen gaan zitten. Een maand lang. Wat er dan met je gebeurt is zo’n ongelooflijke ervaring dat ik daar een boek over wilde schrijven. In mijn beleving waren het eerst twee aparte boeken tot ik erachter kwam dat ze heel goed samen konden gaan. Het kernverhaal is de verdwijning van de 15-jarige Marianne en wat dat doet met de achterblijvers. Het leven van haar jongere zusje Nicole heeft in het teken gestaan van die vermissing. In mijn boek komt ze tot de ontdekking dat ze voor zichzelf moet kiezen en besluit ze een nieuw leven in Spanje op te bouwen.”

Marion Pauw. Fotograaf: Yvette Kulkens

Voel jij je meer met Nicole verwant?

“Ja, zij heeft haar ouders kapot zien gaan en heeft zich geschikt in de rol van het makkelijke kind. Ze kreeg niet de ruimte om zich af te zetten en dat breekt je op. Zij is begin dertig als ze dat ontdekt. Ik was zelf pas 40 toen ik in therapie ging. Ik raad iedereen aan om daar zo vroeg mogelijk mee te beginnen. Je leert jezelf beter kennen en daardoor kun je beter voor jezelf zorgen. Je hebt nu eenmaal een veel fijner leven als je je rommel opruimt. Door haptonomie heb ik geleerd te luisteren naar mijn lichaam. Je lichaam liegt niet en vertelt hoe je je echt voelt. Het heeft me als schrijver ook enorm verrijkt. Je gaat interessantere boeken schrijven als je meer psychologisch inzicht hebt. Ieder mens is een puzzel, ik heb nu meer het idee hoe ik de stukjes moet leggen.”

Hoe ben je zelf in Spanje over je angst heen gekomen?

“De eerste nachten deed ik geen oog dicht en lag ik te trillen in mijn bed. Overdag vond ik het er fantastisch, ik moest gewoon die angst overwinnen. Elke nacht die ik overleefde, leerde me dat ik daar gewoon veilig was. Wat ook hielp was om te focussen op mijn dankbaarheid. Dat gaat niet samen met angst en zo heb ik langzaam mijn eigen angst overwonnen. Daarna heb ik het alleen zijn vooral als prettig en helend ervaren. Het is interessant om te zien wie je bent als je niet in contact staat met anderen. Je krijgt een diepere connectie met jezelf en leert jezelf nog beter kennen. Wat ik vooral heb geleerd is dat ik het goed kan vinden met mezelf. Ik was heerlijk aan het schrijven, wandelen, lezen en in de tuin aan het werken. Fijn om te merken dat ik andere mensen niet zoveel nodig heb als ik dacht.”

Win Vogeleiland

De opstandige Marianne loopt van huis weg en gaat met de oudere Berend op het onbewoonde Vogeleiland wonen. Ze leven een idyllisch leven totdat Marianne zwanger wordt en moet bevallen. Ze wil terug naar de bewoonde wereld. Berend realiseert zich dat hij in de cel zal belanden als hun verhaal naar buiten komt. Vanaf dat moment wordt Marianne zijn gevangene. Jaren later kampt Nicole, het zusje van Marianne, nog steeds met het trauma van haar verdwijning. Is haar zus nog in leven? Maak hier kans op een gratis exemplaar.  (The House of Books, € 22,99)
Vogeleiland (The House of Books, € 22,99)
Interview: Margriet de Groot