‘Hoe kun je beter reflecteren dan door te wandelen?’

Anya Niewierra (1964) won vorig jaar met haar boek Het bloemenmeisje de Hebban Thrillerprijs. In haar nieuwste spannende boek, De Camino, loopt chocolatier Lotte een jaar na de onverwachte zelfmoord van haar man, dezelfde wandelroute als hij destijds. Tegen het decor van de ruige natuur van Centraal Frankrijk volgt een tergend spannend kat- en muisspel tussen een meedogenloze jager en zijn nietsvermoedende prooi.

Bent u een wandelaar?

“Ja, ik wandel veel, liefst alleen. De natuur en de stilte hebben een helende kracht. Het is de combi die het doet. Als je in stilte door de natuur loopt, voelt dat bijna als meditatie. Je neemt veel beter waar. Je ruikt sterker en hebt meer oog voor details. Als ik door een stad wandel, ervaar ik dat niet. Ik woon in het Limburgse heuvellandschap en wandel ook graag in de bergen. In mijn eentje wandelen geeft me inspiratie en nieuwe energie. Het leert me los te komen van de meningenparade die ons omringt. Voor dit boek wilde ik de eeuwenoude Via Podiensis, het centraal Franse deel van de Camino, zelf ervaren. Alle beschreven blaren zijn authentiek! Dat geldt ook voor de grote variatie in het landschap die bepaalde emoties opwekken. In een bos komen andere gevoelens naar boven dan op een plateau. De omgeving werkt sterk door op de mens, het bepaalt deels wat je doet en wie je wordt. Dat heb ik met dit boek willen uitdragen. Ik wilde een filosofisch boek schrijven over hoe de oorlog in Bosnië heeft kunnen ontstaan. Hoe kun je beter reflecteren dan door te wandelen?”

Waarom die belangstelling voor de oorlog in Bosnië?

“In de periode dat mijn dochter werd geboren, was die oorlog net uitgebroken. Terwijl ik mijn dochter borstvoeding gaf, zag ik al die vreselijke beelden van kampen en ellende. Een golf van angst trok door me heen. Drie jaar eerder waren we nog vol euforie door de val van de muur. Hoe kon dit gebeuren? Waarom deden moderne mensen van mijn generatie dat elkaar aan? Die kwestie is me altijd bijgebleven en uiteindelijk is het gaan gisten in mijn hoofd en kwam dit boek tot stand. Lotte, mijn hoofdpersonage, staat op een scharnierpunt in haar leven. Ze is een levenskunstenaar die niet heel lang op de blaren gaat zitten maar het leven met twee handen vastpakt.”

Bent u net zo verzot op chocolade als Lotte?

“Ja! Jarenlang had een van de beste chocolatiers van het land een winkel naast ons kantoor en had ik altijd wel een doos bonbons op mijn bureau staan. Een vriendin is eigenaar van een groot chocoladebedrijf en mijn dochter zit ook in die wereld. Zij maakt vegan brownies en chocoladetaarten. Chocolade is een fascinerend product, het is zowel zoet, bitter als kruidig. Nina uit Het Bloemenmeisje was ook een zintuigelijk personage maar Lotte is meer een avonturier en levensgenieter.”

Wat heeft u geleerd van de Camino?

“Het heeft me nog meer geleerd dat je met heel weinig kunt leven. Geluk zit niet in dingen. Onderweg bestond mijn leven uit mijn rugzak, wandelen, eten, een goed glas wijn en mooie gesprekken. Meer had ik niet nodig, daar in de ruige natuur was ik thuis bij mezelf. Ik kan het iedereen aanraden. Zo’n pelgrimage doet wat met je. Zeker als je alleen loopt zoals de meeste wandelaars. Dat is de essentie van de Camino. Je hoeft niet bang te zijn voor eenzaamheid, door alleen te lopen maak je snel verbinding met de ander.”

Zin in meer?

Nieuwsgierig geworden naar De Camino (Luitingh-Sijthoff, € 20,99)? Via deze pagina geven we 5 exemplaren weg. Meer leestips staan in Zin 7. Dit nummer ligt nu in de winkel of bestel je eenvoudig online.

Tekst: Margriet de Groot