Het Andersche Diep is een onverwachte wildernis, helemaal verlaten

Susan wandelt het Pieterpad in 26 etappes in 16 afleveringen. Deze keer aflevering 5: van Rolde naar Schoonloo.

Logistieke operatie

Het nadeel van het Pieterpad in stukjes lopen, is de logistieke operatie die iedere etappe vergezelt. Soms is het makkelijk: dan zetten we de auto op het eindpunt (dat vinden wij het fijnst), nemen de trein of bus naar het startpunt en dan wandelen we naar de auto toe. Ook voor vandaag is dat het plan: we zetten de auto bij café Hegeman in Schoonloo en pakken de bus naar Rolde om daar ons Pieterpad te vervolgen.
Maar als we bij café Hegeman staan, kunnen we zo gauw geen bushalte vinden. Geen nood: we hebben de telefoon en OV Reisinformatie. Die wijst ons inderdaad naar een halte, maar we moeten wel opschieten: we hebben vier minuten om de 600 meter naar de bushalte te overbruggen. Dat is niet veel, ook omdat we zo gauw niet weten van welke kant de bus gaat komen. Dus we rennen – nou ja, voor zover je mijn tempo als rennen kunt kwalificeren – met ogen in ons achterhoofd. Want stel je voor dat de bus van de andere kant komt!

Oude spoorlijn

Natuurlijk redden we het. Makkelijk zelfs, dus dat rennen was niet nodig geweest. Maar goed, na de busrit zijn we nog steeds lekker warm voor het begin van onze wandeling. Rustig kuieren we over de vroegere spoorlijn Assen-Stadskanaal die nu een heel lang recht wandelpad is. Net als ik denk: nou, nu mag er wel weer eens een bochtje komen, slingeren we door het Andersche Diep. En dát is me leuk! Een onverwachte wildernis, helemaal verlaten, met hekjes die we over moeten en een heuse voorde: een plek waar we de beek kunnen doorwaden. Er is een makkelijke en een moeilijke route en natuurlijk kies ik die met het gammele touwtje. Net als vroeger toen ik ook altijd met natte sokken thuiskwam omdat de plas iets te diep was, of die plank waar ik overheen wilde net niet sterk genoeg. Deze keer lukt het me om zonder nattigheid de overkant te halen. In de bodem en de oevers zien we de keien nog zitten waarmee men vroeger het wegzakken van de karrenwielen probeerde te voorkomen. Kijk, daar word ik dus blij van: het gevoel dat je zo dichtbij de mensen van vroeger komt.
Via de lange paden van Boswachterij Gieten en het mooie Grolloërveld wandelen we uiteindelijk Schoonloo weer in. Tegelijk met ons arriveert ook de bus weer. En hij stopt… precies naast het café waar de auto staat. Nooit gezien, die bushalte. En OV Reisinformatie blijkbaar ook niet.

De wandelaar

Susan Haveman (1971) is getrouwd met Erik en moeder van Daan en Thomas. Ze woont in ’s-Graveland en is altijd op zoek naar het mooie in het leven. Samen met haar vriendin Jacoliene loopt ze het Pieterpad. Lees haar avonturen elke maand in Zin.