Is dit niet gewoon zinloos?

Ada wil weten hoe mensen het vol houden om hun demente partners en/of ouders te blijven bezoeken. Hoogleraar Klinische Psychologie Willem van der Does (1960) geeft advies.

Volhouden

Mijn moeder is sinds een half jaar opgenomen in de dementiezorg. Het huis is prima, ze wordt goed verzorgd. Ze is zes kilo aangekomen omdat ze niet meer vergeet om te ontbijten en te lunchen. Mij beklemt echter de zinloosheid van deze fase. Ze is allang niet meer wie ze was. Dat afvallen zie ik als een natuurlijk beloop van dementie, die nu onnatuurlijk lang gerekt gaat worden. Momenteel gaat het nog wel: ze herkent haar familie nog – hoewel ze wel eens kleinkinderen door elkaar haalt. Verder is ze blij als er iemand op bezoek komt, al is ze het een half uur later weer vergeten en voelt ze zich daardoor toch eenzaam. De gesprekken gaan nergens meer over. Hoe houden mensen het vol om hun partners en/of ouders te blijven bezoeken?
Ada

Beste Ada,

Uit liefde voor diegene, denk ik. Veel mensen zullen het volhouden omdat ze slecht met zichzelf kunnen leven als ze wegblijven. Het lijkt me belangrijk dat je probeert een knop om te zetten. Zoals je zelf zegt: je moeder is niet meer wie ze was. Meestal kun je nog een tijd de gesprekken ergens over laten gaan door over vroeger te praten omdat mensen zoals zij steeds meer in het verleden gaan leven. Maar op een gegeven moment houdt ook dat op en staakt alle verbale communicatie. Probeer de bezoeken aan je moeder voor jezelf te zien als een gelegenheid om te onthaasten. Even te leven in het moment, net zoals je moeder.

Wat vind jij?

Hoe zie jij dit? Of heb je een tip voor Ada? Wij horen het graag.

Prangende vraag? Mail hem naar redactie@zin.nl o.v.v. ‘Dr. Does’. Meer vragen staan in Zin 10. Nu in de winkel of bestel dit nummer online.