‘Ik hoef niet meer het mooiste meisje van de avond te zijn’

Een openhartig interview met Evi Hanssen

Zin 18 augustus 2021

Ze koos altijd mannen die haar emoties negeerden. Tot ze haar biologische vader sprak en alles op zijn plek viel. Nú in Zin: de Vlaams-Nederlandse presentator en schrijver Evi Hanssen (1978).

Kurt en Evi. Zo’n gevalletje romantische ontmoeting als in een zwijmelfilm. Blikken die elkaar in die eerste secondes kruisen. Weten dat hij voor jou bestemd is, jij voor hem.

Rekende u nog op een Kurt in uw leven?

“Niet echt. Vóór Kurt werd ik verliefd op onrealistisch plaatjes in mijn hoofd: ik en die ander. Bij Kurt heb ik nooit een plaatje gemaakt. ’s Avonds na ons eerste afspraakje fietsten we hand-in-hand naar huis en zijn vanaf dat moment samen gebleven. Hij trok bij mij in en we zijn nu al bijna drie jaar een koppel. Kurt ontmoette ik een maand nadat ik een openhartig gesprek met mijn biologische vader had. Ik viel altijd op mannen die mijn emoties negeerden, en dat kon ik terugkoppelen naar mijn vader. Ik ben daar wel voorzichtig in, want dat wil niet zeggen dat mijn ex-liefjes eikels waren. Maar als ik eerlijk ben heeft de afwezigheid van mijn vader wel meegespeeld in de keuzes van mijn relaties. Ik ben lang op zoek gegaan naar bevestiging van mannen. Nee, de scheiding van mijn ouders heb ik niet als traumatisch ervaren. Niet alles wat je meemaakt hoeft een trauma te zijn, maar het heeft wel invloed op een leven. Mijn echte vader is gewoon geen geboren vader en ineens had hij vier kinderen. Aan acceptatie en inzicht heb je veel meer.”

Wat vertelde uw vader in dat gesprek?

“Zijn vader, grootvader en overgrootvader kenden een patroon van mannen die niet genoeg liefde hebben gekend. Zijn grootvader en overgrootvader werden bijvoorbeeld naar kostschool gestuurd. In dat ene gesprek erkende mijn vader dat hij ook emotioneel niet capabel was voor zijn rol als vader. Voor mij voelde toen pas de cirkel rond. Door mijn verhaal serieus te nemen erkende hij mij. Inmiddels heb ik een fijn contact met mijn biologische vader.”

Hoe verliep de ontmoeting met Kurt?

Lachend: “Een goede vriendin van Kurt koppelde ons. Ik was op een tuinfeest, zij liep op me af en stelde voor dat ik Kurt eens moest ontmoeten. Ik gaf haar mijn mailadres. De volgende dag stuurt ze mij en Kurt een mail met de boodschap dat wij écht eens moeten afspreken. We wisselden nummers uit. Zin om af te spreken? appt Kurt mij een dag later. Why not, reageer ik terug. Ik zag hem en was gelijk verliefd op zijn uitstraling, charme en spirit. Van tevoren twijfelde ik nog of ik moest afspreken. Op internet vond ik twee lelijke foto’s. Really, ga jij nu iemand van tevoren al afwijzen op twee onduidelijke foto’s, dacht ik. Je kunt iemand kapot googelen. Ons beeld wordt al volledig gevormd nog voor je een woord hebt gewisseld. Gelukkig ben ik gegaan, de ontmoeting met Kurt voelde als thuiskomen. Ons gesprek sprankelde en we hoefden niet de leukste versie van onszelf te zijn. We werken allebei in België én Nederland, en dat schept ook een band. Die avond zoenden we en besloten Kurt en ik dat we een setje zijn. Nu zijn er trouwplannen. Wanneer weten we nog niet, dat ligt aan de coronamaatregelen. We willen een groot feest geven en dansen tot in de vroege uurtjes. Dat mag nog niet.”

Warm gezin

Evi groeide op in een warm gezin met drie oudere broers, een stiefvader en stiefbroers. Een mannenhuishouden. “Mijn moeder leerde mijn stiefvader kennen toen ze nog met mijn vader was, die ervan wist. Mijn stiefvader pakte heel natuurlijk zijn rol binnen ons gezin op. Het was geen zwaar drama of zo. Ik heb altijd de liefde tussen mijn moeder en stiefvader gevoeld.” Steenrijk hadden ze het niet. Evi’s moeder werkt als kleuterjuf en haar stiefvader als elektricien. Aandacht was er in overvloed. “Mijn moeder is een geboren moeder. Dat talent heb ik van haar. We hebben een sterke band.” Na haar scheiding van muzikant Fred di Bono voelde Evi zich eenzaam met een peuter en baby. Haar ouders waren haar steun en toeverlaat.

Hoe deden ze dat?

“Ik was open over hoe ik mij voelde en ze hielpen zonder de rol van moeder over te nemen. Ik sliep vaak met mijn zonen bij mijn ouders. Dat voelde zo geborgen en vertrouwd, deden we ’s avonds spelletjes. Het is niet zo dat zij voor de kinderen zorgden, dat deed ik zelf, maar het was fijn om tussen mijn kinderen in wakker te worden bij mijn ouders thuis. Hoe mooi is het om met drie generaties samen te zijn.”

Jullie hebben co-ouderschap. Vindt u het moeilijk om de kinderen een week niet te zien?

“Absoluut! Hoewel het wel wat makkelijker wordt nu ze ouder zijn. Scout heeft een mobiel en Mac kan ik via de iPad bereiken. Ze kunnen op deze leeftijd ook zelf op de fiets langskomen, dat scheelt. Mijn zonen zijn zulk leuk gezelschap. Co-ouderschap heeft z’n voor- en nadelen. Door die week-op-week-af-regeling heb ik ook carrière in Nederland kunnen maken. Aan de andere kant: die ambitie had ik misschien wel helemaal niet gehad als we samen waren gebleven. De maatschappij toetst het leven aan een carrière maar wellicht had ik zonder scheiding een stabieler leven gehad. Wie of wat bepaalt succes? In de zomervakanties zijn Mac en Scout langer bij ons, en dat voelt zoveel natuurlijker. Met mijn kinderen om me heen voelt mijn leven completer.”