BELEEF DE TIJD VAN JE LEVEN
En toen ging ik met pensioen

En toen ging ik met pensioen

Zin-lezers vertellen

Zolang van gedroomd, over gefantaseerd, plannen voor gemaakt… En dan ineens is het zover: tijd voor jezelf, je gaat met pensioen! Wat is het eerste wat je dan doet (of deed)? Welke droom maakt(e) je waar? Zin-lezers vertellen.

Stoppen voor Wilma

Sinds 1 september jl. ben ik pensionaris op mijn 64ste jaar. Ik was het nog niet van plan maar vorig jaar ging een en ander in een stroomversnelling. Mijn lieve vrouw Wilma had sinds 2018 een burn-out, zo dacht men op haar werk. Vorig jaar werd er echter Lewy Body Dementie vastgesteld op haar 60ste… Ons leven staat sindsdien op de kop. Ik besloot direct minder te gaan werken en stop nu na ruim 43 jaar in onderwijsland Nederland om bij Wilma en haar mantelzorger te kunnen zijn. Vorig jaar hebben we Wilma haar 60ste verjaardag en ons 10-jarig huwelijk in augustus ‘groots’ met familie en vrienden gevierd. In de geest van wijlen Marc de Hond: we gaan zelf wel de lampjes ophangen in de tunnel waarin we zijn beland. Zo zijn we in mei samen een week met een camper op pad geweest en hopen we dit in september na mijn afscheidsreceptie weer te doen. En zo heeft Wilma in mei en juni meegedaan aan de opnames voor het tv-programma Restaurant Misverstand wat sinds 1 september op SBS6 te zien is. Een zware maar mooie ervaring voor ons beiden! Voor ons is het motto nu in de geest van Bibian Mentel: Carpe Diem, leef in het nu, verzamel herinneringen in plaats van bezittingen en wees een beetje lief voor elkaar. We kijken naar de mogelijkheden in de situatie waarin we zijn beland.
Johan (1957)

Geen zorgen

Na 35 jaren in het onderwijs zet ik met ingang van het nieuwe schooljaar de spreekwoordelijke punt achter mijn carrière. Het spookt steeds door mijn hoofd: Partir c’est mourir un peu. Niet zomaar een zinnetje: het komt uit een oud Frans gedicht. Er is een tijd van komen en een tijd van gaan, lieve leerlingen en collega’s! Opperdepop en uiterdefluit. Bovendien: je laat wat achter in de tijd maar je neemt er ook weer iets van mee. Dat is nu precies wat er in het oude Franse gedicht staat! “En wat ga je nou doen als je pensionado bent?” vragen de collega’s bij het kopieerapparaat. Niks! Ik wil gewoon de klok de dag niet meer laten regeren. Maak je om mij vooral geen zorgen. En dan citeer ik, vrij naar P. Langkous: “Pensioen? Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan!”
Hanneke (1957)

Vijf weken in mijn eentje

Volgend jaar 1 april ga ik met pensioen. Ik ben dan 64 jaar. Ik stop drie jaar eerder, want wie kan mij zeggen dat over drie jaar mijn gezondheid nog steeds goed is? Ik wil eerst een aantal maanden gaan ervaren hoe het is om niet te werken (na 46 jaar), en zeven dagen in de week vrij te zijn. Mijn vrijwilligerswerk blijf ik wel doen. Hierna ga ik voorbereidingen treffen voor mijn grote reis. Ik wil namelijk in mijn eentje naar Santiago de Compostella gaan fietsen. De afstand is 2500 kilometer en ik verwacht hier zo’n vijf weken voor nodig te hebben. Ik hou van uitdagingen en ben benieuwd of ik vijf weken (zonder mijn vrouw) deze tocht kan volbrengen. Ik ben ook benieuwd waar ik zal slapen, waar ik zal eten, welke interessante mensen ik zal ontmoeten en wat deze fietstocht mentaal met mij zal doen. Ik kijk er naar uit.
Gerard (1958)

Kippenvel

Volgend jaar op 1 november ga ik met pensioen. Een heerlijk vooruitzicht waar ik echt naar uitkijk. Vanaf mijn 19de heb ik altijd met veel plezier gewerkt maar als ik denk aan het feit dat ik straks kan doen en laten waar ik zin in heb, ja dan krijg ik kippenvel. Afspreken en afspraken maken wanneer je maar wilt. Op vakantie gaan zonder er over na te denken: hoeveel vakantiedagen moet ik opnemen en heb ik dan nog genoeg dagen over? Heb al veel van de wereld gezien maar er staan nog talloze bestemmingen op mijn lijstje. Wil een cursus Spaans doen, kookworkshops volgen, het interieur van mijn appartement veranderen. Zoveel leuke plannen en straks genoeg tijd om alles te doen! Hoop dat Corona dan vertrokken is en we weer spontaan van alles kunnen doen en dat ik dan misschien weer een leuke partner heb. Ben sinds twee jaar vrijgezel en het is leuker om alles met iemand samen te doen en te delen.
Gerie (1956)

Een verleden delen

De Tweede Wereldoorlog in Brüx herleeft. Mijn vader is krijgsgevangene. Het zijn zijn woorden: “De dag van mijn thuiskomst: een onvervuld verlangen is in vervulling gegaan.” Het leek zo mooi maar bleek beladen. Had je niet voor de vijand gewerkt? Wijselijk hield je je mond, zocht een uitweg. Bevrijding bood het grote, grijze, dikke schrift dat je kocht. Je begon met schrijven, woorden vloeiden uit je pen, rechtstreeks uit je hart. Als kind nam ik het schrift geregeld in mijn handen en bladerde het door, las erin. Het lag in je nachtkastje. Voor jou een gesloten boek, geen onderwerp tot gesprek. Mij liet het nooit los. Mijn pensioen: de tijd bleek rijp. Nader onderzoek in tal van archieven leidde tot het beschrijven van jouw oorlogsverhaal en dat van circa 1200 medegevangen landgenoten in Tsjecho-Slowakije. Jullie ontberingen, de honger, bombardementen en het gemis zijn nu aanleiding tot het geven van presentaties en gastlessen. Een verleden herleeft.
Leny (1950)

Zin editie 11 - 2021

Ronde Noordzee

We zijn in 2010 met pensioen gegaan. Om los te komen van het werk hebben we een reusachtige fietstocht gepland: Ronde Noordzee. Vanuit onze woonplaats Warmenhuizen gingen we langs de kust van Nederland, Duitsland, Denemarken, Zweden en Noorwegen, met het vliegtuig naar Aberdeen en met de boot naar de Shetlandeilanden. Toen met de boot naar Orkney, met de boot naar Schotland, vervolgens de kust van Engeland afgefietst en toen met de boot van Harwich naar Hoek van Holland. Via de kust van Zuid- en Noord-Holland fietsten we weer terug naar huis. We hebben er drie maanden over gedaan, ruim 6000 kilometer gefietst en zoveel beleefd onderweg! Op 15 mei 2011 zijn we vertrokken, op 13 augustus waren we weer thuis. We hebben stapels foto’s gemaakt en geven nog steeds presentaties over deze fietstocht. En we blijven actief: wandelen en fietsen!
Peter (1949) & Marian (1948)

Meer inspirerende verhalen staan in Zin 11. Dit nummer ligt nu in de winkel of bestel je hier eenvoudig online.