‘Als ik niet meer kan flirten houdt het leven op’

Nieuwe dingen doen? Ja natuurlijk! Dus duikt actrice Monic Hendrickx (1966) in de rol van gasthoofdredacteur voor Zin. Nú in Zin: een openhartig interview over dit redacteurschap, liefde, flirten, vrijheid, acteren en die k*t-overgang.

Uitdaging

Monic, in joggingbroek en wijde trui, zet stoelen en een tafeltje voor het tuinhuisje in de ruige tuin met loslopende buurtkippen en hanen, katten Milky en Spooky en een pingpongtafel. Ze schenkt thee in. “Dit tuinhuisje willen we verbouwen voor als we onze ouders moeten gaan verzorgen.”
Het gasthoofdredacteurschap heeft ze qua tijd een tikkeltje onderschat met de projecten en repetities die lopen: een film met Victor Löw, De openbaring, en het Vlaamse Hazard, een komische misdaadfilm. Maar iets dat té leuk lijkt, kan ze niet laten gaan. “Ik hou van een uitdaging. Hoe leuk is het om je ‘eigen’ magazine te kunnen samenstellen? Waarin ik bijvoorbeeld aandacht kan geven aan Child Houses, een stichting waarvan ik ambassadeur ben geworden. Child Houses wordt door Alaeddin Janid geleid, een Syrische statushouder die naar Nederland vluchtte. Hij heeft met zijn team in Noordwest-Syrië een huis gehuurd waar ze al 185 (wees)kinderen met veel liefde hebben opgevangen. Ze doen geweldig werk en dat steun ik heel graag met mijn stichting Small Change.”

Bent u altijd al maatschappelijk betrokken geweest?

“Dat het oneerlijk verdeeld is in de wereld wist ik als kind al. Ik ben deels opgegroeid in Suriname, zat op een zwarte school en zag dat er kinderen waren die het thuis minder hadden dan ik. Met de wetenschap dat het oneerlijk verdeeld is, ga ik bewust om. Met mijn stichting zet ik me in tegen deze ongelijkheid, en ik probeer een beetje duurzaam te leven. Geef bijvoorbeeld tweedehands spullen een nieuw leven en draag tweedehands kleding. Kijk, zelfs mijn lievelingssokken stopt mijn moeder. Geweldig toch! Mijn eerste galajurk voor de première van De Poolse bruid kocht ik op het Waterloopplein. Javaj droeg hem laatst op een universiteitsfeestje. Hoe leuk is dat!”

Verdriet

Haar vader overleed na vijf jaar ziek zijn. 13 was Monic, aan het begin van de puberteit. Het verdriet verwerkten ze in huize Hendrickx ieder op hun eigen wijze. Het zo jong wegrukken van haar vader uit het liefdevolle gezin met oudere zus Ingrid en broertje Xander had invloed op haar latere leven, beaamt ze. “Verdriet plopte op onhandige momenten op, net als je het niet wil.” Ze had last van bindingsangst tot Monic ‘besloot’ dat het genoeg was. “Op de grafsteen van mijn vader staat ‘Wees gelukkig’, alsof hij dat tegen ons zegt. Naar dat levensmotto moest ik eindelijk eens gaan leven. Dat ging niet van de ene op andere dag, maar loslaten is mij wel gelukt.”

Hoe ver ging die bindingsangst?

“Dat uitte zich niet alleen in relaties, maar ook in mijn werk. Als je gelukkig bent kan daar zo een eind aan komen door verlies, was mijn levensles. Dus bouwde ik een muurtje om me heen. Zo wilde ik ook nooit bij een vast toneelgezelschap werken. Het is heel lekker om vrij te kunnen bewegen, je niet vast te leggen en zelf te bepalen wanneer iets stopt. Ralph is een oude jeugdliefde met wie ik bevriend bleef. Een paar relaties verder werden we opnieuw stapelverliefd. Met Ralph durfde ik het aan en nu zijn we alweer ehm… 22 jaar samen. (Lachend) Heel eerlijk gezegd houd ik dat niet zo goed bij. ‘Aan met Ralph’ stond er in een oude agenda op 23 oktober. Die uitgescheurde pagina hangt op de wc. Dus als we ooit gaan trouwen, zal het die dag zijn.”

Flirten

Als ze niet meer kan flirten dan houdt het leven op, stelt Monic. “Flirten is een essentieel onderdeel van het leven. Dat heeft te maken met levenslust, lol en loslaten. We moeten al zoveel. Moeten ons gedragen, er goed uitzien, een goede moeder zijn. Ik wil me levend voelen, verliefd zijn op het leven, op mensen. Dat flirten heb ik denk ik van mijn moeder, maar misschien kon mijn vader dat ook goed.”

Zin in meer?

Lees het hele interview in Zin 12. Het is heel lekker om vrij te kunnen bewegen, je niet vast te leggen en zelf te bepalen wanneer iets stopt’ Nú in de winkel. Of bestel ‘em hier.

Productie & tekst: Ingrid Spelt. Beeldidee & fotografie: Jacqueline de Haas. Haar & make-up: Leonie Schuurman