‘Het mooie is dat je altijd een klankbord hebt’

Altijd ging hun leven gelijk op: samen naar school, samen muziek maken, samen succes krijgen, zelfs tegelijkertijd trouwen. Arnout en Sander Brinks (van singer-songwriter duo Tangarine) wisten niet beter dan dat ze als tweeling altijd op dezelfde golflengte zaten. Tot zo’n vier jaar geleden. Waar Arnout door een dal ging na zijn scheiding, zat Sander op de spreekwoordelijke wolk met zijn kersverse zoontje.

Woelige jeugd

Arnout: “We waren gewend alles met elkaar te delen. We hadden gerust al het een en ander meegemaakt in ons leven. Steeds als er iets was, verwerkten we dat samen.”
Sander: “We hebben best een woelige jeugd gehad. Onze ouders scheidden toen we nog geen 3 jaar waren. Onze moeder kreeg daarna een relatie met een man die zelf al vier kinderen had. Op een gegeven moment gingen ze samen wonen: wij met onze moeder en onze oudere zus en hij met z’n kinderen. Daarna kregen ze samen nog twee kinderen waardoor we op hoogtijdagen met z’n elven in huis waren. Je kunt je voorstellen dat het daardoor lastig was om elk kind voldoende persoonlijke aandacht te geven.”
Arnout: “Dat doet iets met je. Dat gold natuurlijk voor alle kinderen, maar wij hadden elkaar. Wij waren elkaars baken in die woelige zee.”
Sander: “Mensen zien ons sowieso als één. Hierdoor voelen we ons ook altijd verantwoordelijk voor wat de ander doet of zegt. Het mooie is dat je altijd een klankbord hebt.”
Arnout: “We kunnen ons altijd uiten naar elkaar. Dat is heel gezond, tweelingen worden gemiddeld ook ouder.”

Verschil in gemoedstoestand

Sander: “Op een gegeven moment kreeg ik een kind en ging Arnout scheiden. Toen ontstond er een nieuwe situatie, waar ik me geen raad mee wist.”
Arnout: “Sander was heel gelukkig en ik voelde me diep ongelukkig. Dat is onwerkelijk voor een tweeling. Zo’n verschil in gemoedstoestand hadden we niet eerder meegemaakt. Het was de eerste keer dat ik me echt een individu voelde. Ik heb me nog nooit zó rot gevoeld. Opeens moest ik het helemaal alleen doen.”
Sander: “Ik worstelde op mijn manier ook. Ik wilde er voor Arnout zijn, maar tegelijkertijd voelde ik ook dat ik gelukkig wilde zijn. Ik bedoel: ik was váder geworden! Ik moest zien los te komen uit die verstrengeling die we tot dan toe hadden.”
Arnout: “Daarvoor deden we ook heel veel met z’n vieren, want onze vrouwen waren goede vriendinnen geworden. En opeens leidden we gevoelsmatig twee aparte levens. Een vreemde gewaarwording.”

Liedjes schrijven helpt

Arnout: “In de media werd er in die tijd gesproken over een verstoorde broederband. Het gevoel een eenheid te zijn was zoek. We konden daarvoor wel eens kibbelen, maar dat ging over details. Nu ging het om hoofdzaken, dat was wezenlijk anders. Toch heeft dat niet geleid tot een breuk, niet privé en niet in de muziek. Het was alleen anders.”
Sander: “Liedjes schrijven hielp ons om dicht bij elkaar te blijven. In dat proces ben je echt super open, al onze gevoelens komen dan naar buiten. Het album dat we in die tijd hebben gemaakt (Because of you, red.) kent duidelijk twee verschillende emoties en is daardoor de meest chaotische plaat tot nu toe. En onze moeilijkste plaat om te maken. Het wringt. Tegelijkertijd is het bijzonder dat het ook dan toch werkt tussen ons.”
Arnout: “Iedere plaat is een dagboek, een plaats in de tijd. Juist voor ons. Onze liedjes waren altijd al reflecties van onze gesprekken, van emoties die we voelen.”

Lees het hele interview in Zin 13. ‘Ik heb tot mijn 4de niet gepraat; Arnout deed het woord voor ons.’ Dit nummer ligt nu in de winkel of bestel je hier eenvoudig online.

Tekst: Calista van Amerongen. Beeld: Hester Doove