‘Alleen mijn benen nog en dan ben ik klaar’

Achter elke tatoeage zit een verhaal

Zin 18 december 2021

Barbier Robert (1974) heeft geen idee hoeveel tatoeages hij precies heeft. Hij ziet het liever als ‘één hele grote’. Momenteel is Robert bezig met het afmaken van de tatoeage op zijn hoofd. Hoewel hij er eigenlijk wel klaar mee is, stopt hij pas als zijn lichaam helemaal met tattoos is bedekt.

Zonder toestemming

Met een zelfgeschreven briefje, zogenaamd ondertekend door mijn moeder, meldde ik me op mijn 15de bij tatoeëerder Rinto. Hij kneep hij een oogje toe en zette mijn eerste plaatje op mijn rechterarm. Een kleine kreeft, naar het sterrenbeeld van mijn vriendinnetje toen. Ik dacht: als ik dat zet, mag ik vast daarna alles bij haar. Nou, mooi niet. Maar ik voelde me wel echt de man. Liep over straat alsof mijn hele arm vol zat. Ondertussen mochten mijn ouders niks weten.

Pijnlijk

Inmiddels ben ik wat betreft mijn bovenlichaam klaar. Op mijn benen heb ik ook wel wat tattoos, maar niet zo veel. Die wil ik dus nog afmaken, maar eigenlijk gaat het tatoeëren me ook een beetje tegenstaan nu. Hoe ouder je wordt, hoe pijnlijker het is, lijkt wel. Ik ben natuurlijk ook niet meer de jongste. Vroeger zat ik rustig acht uur lang achter elkaar voor een grote plaat op mijn rug en de volgende dag nog eens zeven uur. Dat kan ik nu niet meer. Momenteel ben ik bezig met een tatoeage op mijn hoofd, maar dan wel op de traditionele Japanse manier. Dat betekent dat de tatoeage handmatig met een naald met inkt in mijn huid wordt geslagen. Best pijnlijk, vooral op je hoofd, dus ik doe het steeds een uurtje. Maar… het resultaat is prachtig. Veel mooier dan met een elektrische naald.

Eén verhaal

Als mensen me vragen hoeveel tatoeages ik heb, zeg ik vaak: één hele grote. Ze gaan allemaal in elkaar op en sommige tattoos zijn niet meer zo duidelijk als de andere. Maar dat geeft niet, ook dat vind ik mooi, want al mijn tatoeages vertellen een verhaal. Zelfs de platen die ik op een dronken avond heb laten zetten. Spijt heb ik daarom nooit. En er is er trouwens ook nog nooit eentje mislukt. Tatoeëren is natuurlijk een ambacht. Goede tatoeëerders zijn echte artiesten die weten wat ze doen.