‘Het mooiste wat je een leerling kunt geven, is vertrouwen’

Werken met passie. Dat is wat Elisa, Erwin, Petra en John elke dag doen. Ze houden niet alleen ontzettend veel van hun baan, maar maken met hun beroep ook hét verschil in de maatschappij. Zo is John (1955) basisschooldocent in de Rotterdamse wijk Lombardijen. Hoewel hij officieel met pensioen is, stopt hij voorlopig nog niet met werken.

Achterstand

Sinds 1985 werk ik op openbare basisschool De Catamaran in Rotterdam. Een prachtige school in een achterstandswijk waarvoor ik bewust heb gekozen. Hier kan ik als docent namelijk echt het verschil maken. Doordat de meeste leerlingen uit een kwetsbare omgeving komen, hebben ze vaak een achterstand. Al in de kleuterklas merken we dat onder meer aan hun motorische ontwikkeling en woordenschat. Een simpele handeling als een schaartje vasthouden lukt in sommige gevallen bijvoorbeeld niet. Ook praten ze minder, omdat ze thuis de Nederlandse taal niet goed hebben geleerd – 90 procent van onze leerlingen is allochtoon – of moeite hebben met bepaalde klanken. Hierdoor staan ze aan het begin van hun schooltijd veelal met 1-0 achter. Erg zonde, want met de juiste begeleiding hebben deze kinderen zoveel potentie. Vandaar dat wij als school liever kijken naar wat een kind wél allemaal kan. We werken vanuit kwaliteiten naar talentontwikkeling. Het mooiste wat je een leerling kunt geven, is vertrouwen. Alles is mogelijk, zolang je maar niet opgeeft.

Persoonlijke aandacht

Zelf geef ik samen met twee collega’s les aan 73 leerlingen in groep 8. Het gaat om drie samengevoegde groepen die we met z’n drieën tegelijk lesgeven. Terwijl één leraar centrale instructies geeft, lopen de andere twee rond om feedback te geven. Een zeer goede lesmethode dat wegens ruimtegebrek in 2016 als experiment begon. Wat ons opviel, was dat de leerlingen door de samenvoeging en meer persoonlijke aandacht een stuk beter presteerden. Ook was de sfeer opvallend rustiger en was iedereen veel gemotiveerder om z’n best te doen. Doordat de leerlingen zagen dat wij als docenten goed samenwerkten, gingen ze dit ook met elkaar doen. Daarom dachten wij: waarom voegen we de groepen niet altijd samen?

Aangenaam verrast

Op al mijn leerlingen en ex-leerlingen ben ik heel erg trots, maar er zijn er een paar die mij echt aangenaam verrast hebben. Zo was er vorig jaar een leerling die groep acht begon met een rekenachterstand: niveau groep zes. Doordat ze heel leergierig was en graag hard wilde werken, haalde ze haar achterstand binnen vier maanden in. Nu doet ze VMBO Kader/theoretisch en dat gaat hartstikke goed. Fantastisch toch? Ik ben zo blij dat we haar hierin hebben kunnen ondersteunen. We wisten dat er meer in haar zat en dat heeft ze op eigen kracht helemaal laten zien. Vorig jaar bereikte ik mijn pensioenleeftijd. Van gepensioneerden in mijn omgeving hoor ik vaak dat ze nu eindelijk de dingen doen die ze leuk vinden. Maar dat doe ik al, dus waarom zou ik dan stoppen? Ik haal nog zoveel voldoening uit mijn werk, ik zie mezelf voorlopig echt nog niet met pensioen gaan!”