‘Opgeven is voor ons geen optie’

Als kind vielen Elly en Marjan al op. En niet alleen als tweeling. Gedurende hun schooltijd waren ze steevast de langste van de klas. Hun lichaamsbouw bracht hen later veel succes in de waterpolowereld en ook verder waren ze erg sportief. Totdat bij beide zussen hun gezondheid roet in het eten gooide. Maar hun sportmentaliteit is altijd gebleven. Opgeven? Dat is geen optie.

Eenheid

Marjan: “We waren de enige twee kinderen in ons gezin. Daardoor draaide het bij ons thuis om Elly en mij en trokken we veel in gezinsverband met elkaar op. Met z’n vieren eropuit.”
Elly: “Voor ons was het ook fijn. We waren altijd samen, dus hadden we op ieder moment een kameraadje bij de hand. Maar daardoor hadden we ook minder sociale contacten met anderen.”
Marjan: “We werden bijvoorbeeld niet vaak op een verjaardag gevraagd. In die tijd mocht je vaak maar een beperkt aantal kinderen uitnodigen, en als je ons vroeg waren dat er meteen twee. Het bestond niet dat ze een van ons zouden vragen; ‘Ellyenmarjan’ was als het ware één woord. Later veranderde dat, kregen we eigen vriendinnen. Al werden mijn vriendinnen Elly’s vriendinnen en andersom.”
Elly: “We deden ook alles hetzelfde. We droegen dezelfde kleding; eerst omdat onze moeder dat zo wilde, maar daarna wilden we het zelf ook. Zo ontwikkelden we dezelfde smaak.”

Voor de klas

Marjan: “Wat onze opleiding betreft ging het net zo. Al van jongs af aan wisten we dat we kleuterjuf wilden worden. Dus zijn we samen naar Rotterdam gegaan om ons diploma te halen.”
Elly: “Toen we beiden in Gouda aan de slag gingen, kwamen we in de krant: Goudse tweeling voor de klas!”
Marjan: “En 25 jaar later, toen we ons jubileum vierden, opnieuw.”
Elly: “Toen ik 21 was, ging ik trouwen en het huis uit, al bleef ik wel in Gouda wonen. Hier begonnen onze levens wat uit elkaar te lopen. Zo werd ik op een gegeven moment moeder en drie jaar later weer.”
Marjan: “Ik heb nog lang thuis gewoond. Pas later ging ik op mezelf wonen, midden in het centrum. Ik vond het er heerlijk en was niet zo bezig met samenwonen of kinderen krijgen. Uiteindelijk kreeg ik pas op mijn 35ste een relatie.”
Elly: “We zagen elkaar nog steeds heel vaak, vanwege de waterpolotrainingen en de wedstrijden.”
Marjan: “Inmiddels speelden we op hoog niveau: in 1980 werden we op een haar na kampioen van Nederland. Ook naast waterpolo waren we erg sportief. We gingen bijvoorbeeld elk jaar met elkaar op skivakantie.”
Elly: “Als we maar konden sporten, dan waren we helemaal in ons element.”

Zin in meer?

Elly: ‘De dokter zei: u begrijpt dat u nooit meer kunt lopen?’ Marjan: ‘Ik probeerde er zoveel mogelijk voor Elly te zijn’ Lees het hele interview in Zin 2. Nu in de winkel of bestel dit nummer eenvoudig online.

Tekst: Calista van Amerongen | Beeld: Hester Doove