Susan wandelt het Pieterpad in 26 etappes in 18 afleveringen. Deze keer aflevering 17: Van Swalmen naar Sittard.

Dat het almaar mooier wordt naarmate je meer naar het zuiden loopt, daar leek het even niet op. Etappe 22 was behoorlijk immer gerade aus. Die 23 kilometer gingen heel erg soepel, het was mooi weer maar veel meer valt er over die etappe niet te zeggen. Nee, dan deze twee. Het op een na laatste Pieterpad-weekend met twee lange etappes die we voor de gelegenheid in drieën opdelen, en alles zit mee.

Het is lekker warm, alles is groen, overal staan klaprozen – ik word er ontzettend blij van. Het is jammer dat we Slot Hillenraedt alleen van ver mogen bewonderen, maar verder is het echt een feest. We trotseren weer koeien bij het Spickerbroek, we vinden de IJzeren Rijn en dan verheugen we ons enorm op een Limburgs terras als we in St. Odiliënberg aankomen.

Mmm, dat valt even tegen, er is maar één restaurant en dat zit tot aan de nok toe vol. Het enige dat we op loopafstand kunnen vinden, is een pizzeria/shoarmatent. Met alleraardigste uitbaters, dat dan weer wel. Gelukkig beschikt ons onderkomen over een prachtige tuin met meer dan genoeg tafels én over wijn, dus we komen de avond prima door. Die vlaai komt morgen wel.

Bij B&B ’t Merthoes worden we ontvangen met zelfgebakken tulband, op struikelafstand zit een terrasje. Eindelijk die Limburgse gastvrijheid

Als we de volgende ochtend vol verwachting aankomen bij het kasteel van Montfort, blijkt het terras gesloten. Op een zaterdag! Jammer hoor, het is zulk prachtig weer. We vinden een plekje even verderop en drinken daar onze meegebrachte thee. Die leuke Rustpunten (zie kader) voor vermoeide wandelaars en fietsers kennen ze helaas nog niet in Limburg. Pas na 15 kilometer, in Slek, kunnen we terecht voor een stukje vlaai. Dik verdiend, vinden we zelf, en wat smaakt-ie lekker!

Limburgse gastvrijheid

Het geeft ons een bodem voor de extra kilometers naar B&B ’t Merthoes in Susteren. En daar vinden we eindelijk die Limburgse gastvrijheid. We worden ontvangen met heerlijke zelfgebakken tulband, op struikelafstand zit een terrasje waar iedereen elkaar lijkt te kennen en we genieten nog lang na van de zon in de tuin.

De volgende ochtend hoeven we niet meer zo ver en we genieten vrolijk verder. Het weer is mooi, het landschap groen, de vogeltjes fluiten en aan het eind, op de markt in Sittard, wachten meer dan genoeg terrasjes op ons. Het leven is goed!

Rustpunten

Rustpunten zijn geweldige uitvindingen: bij deze pleisterplaatsen kunt u zelf een bakkie koffie zetten, gebruikmaken van het toilet, informatie vinden over de omgeving of uw band plakken. Er zijn er ruim 650 van in Nederland en ze liggen in Overijssel, Gelderland, Groningen, Utrecht, Friesland, Drenthe, Laag Holland en West-Friesland (NH). In Zuid-Holland loopt inmiddels een proef met enkele Rustpunten – maar in Limburg zijn ze er dus nog niet en dat bleek best jammer. Meer weten (of interesse om met uw locatie Rustpunt worden)? Kijk op Rustpunt.nu.

De wandelaars

Susan Haveman (1971) is getrouwd met Erik en moeder van Daan en Thomas. Ze woont in ’s-Graveland en is altijd op zoek naar het mooie in het leven. Samen met haar vriendin Jacoliene loopt ze het Pieterpad. Lees haar avonturen elke maand in Zin.

Met deze aanbieding lees je Zin wel erg voordelig.