Ik moest goedmaken wat ik fout had gedaan

Baba Sylla (1962) richtte samen met creative director Stef Bakker en topvisagist John Kattenberg Orange Babies op. Een stichting die zwangere vrouwen, baby’s, kinderen en adolescenten in Afrika helpt in hun strijd tegen hiv.

 Baba: “Het was een jonge, zwangere vrouw. Ik ontmoette haar in 1998 in Senegal, toen ik mijn vader bezocht. Hij was 91 jaar en ving in zijn eigen huis al jaren mensen in nood op. Vandaar dat de vrouw naar hem was toe gegaan. Ze had aids en moest bijna bevallen. Haar vraag was of ze in het huis van mijn vader haar kindje ter wereld mocht brengen en daar later ook mocht sterven. Mijn vader vond het goed, maar ik niet. Het was een paniekreactie. Net als veel anderen was ik ervan overtuigd dat aids heel erg besmettelijk was en ik wilde mijn vader en alle 47 mensen die bij hem woonden – waaronder veel kinderen – beschermen.

Dat je hiv alleen via onbeschermde seks of bloed kunt krijgen, wist ik toen nog niet. En daarom stuurde ik de vrouw weg. Nadat ik terug was in Amsterdam, ik woonde daar met mijn toenmalige geliefde John Kattenberg die ik in 1997 in Parijs had ontmoet, kreeg ik de vrouw maar niet uit mijn hoofd. Toevallig woonden John en ik vlakbij het Aidsfonds, dus op een dag stapte ik daar binnen. Ik vertelde over de vrouw en vroeg of ze iets voor haar konden doen. Pas toen leerde ik hoe het virus verspreid wordt. En dat de zwangere vrouw met de juiste medicijnen alsnog een gezond kind op de wereld kon zetten.

Met spoed belde ik mijn vader, maar het was al te laat. De vrouw was weg en hij had geen idee waar ze was. Dit vond ik zo heftig. Plotseling kreeg ik allerlei flashbacks naar mijn eigen moeder. Ik was pas 4 jaar toen ze overleed. Mijn vader was haar derde man geweest, de twee echtgenoten daarvoor waren allebei vroeg overleden.

Mensen in ons dorp hadden mijn moeder een ‘manneneter’ genoemd, alsof haar mannen dood waren gegaan door haar. Mijn vader wilde echter graag met haar trouwen. Ze kregen een dochter, een jongenstweeling en mij. Jaren later kreeg mijn moeder een ongeluk met de jongens. De tweeling overleed en mijn vader wees mijn moeder aan als schuldige. Omdat ze volgens hem ongeluk bracht, moest ze samen met mijn zus het huis uit (de opvoeding van een meisje valt in Senegal onder de verantwoordelijkheid van de moeder). Zonder mij, want ik bleef bij mijn vader wonen. Wanhopig zocht mijn moeder hulp bij haar ouders en de familie van haar overleden echtgenoten, maar tevergeefs. Niemand wilde haar helpen en uiteindelijk zwierf ze twee jaar rond totdat ze overleed.

Productie en tekst: Renee Brouwer. Beeld: Peter Hamelinck.

Zin in meer?

Lees het hele interview met Baba Sylla in Zin Magazine 6.
Nú in de winkel. Of bestel ‘em hier.