Op 3 juni is het World Bicycle Day. Over de hele wereld vieren we dan dat het fijn is om te fietsen. Een mooie gelegenheid om Zin’s fietsjournalist en Fietsvlogger Jessica nog beter te leren kennen, aan de hand van vijf persoonlijke vragen.
Wat heeft fietsvlogger zijn jou gebracht?
“Door mijn YouTube-kanaal kan ik mijn liefde voor fietsen met anderen delen. De interactie met fietsers van over de hele wereld is enorm leuk. Ik krijg wel eens van volgers te horen dat ze na het zien van mijn filmpjes hebben besloten een fiets te kopen. Zelf heb ik fibromyalgie, een aandoening met vermoeidheid en pijn, en een tijdje geleden kreeg ik een mail van iemand met dezelfde klachten, die nu ineens is gaan fietsen. Hoe mooi is dat! Ook heb ik meer lef gekregen. Ik durf mijn emoties tijdens een fietsreis nu meer te delen, en dat merk ik ook in het dagelijks leven. Waar ik bij het opstarten van mijn kanaal niet aan had gedacht, maar wat een fijne bijkomstigheid is: meer organisaties die iets met fietsen doen, weten me nu te vinden. Ik werk als freelance journalist en fotograaf, waarbij ik me vooral op fietsen richt, en ik krijg veel opdrachten. Bijna iedereen weet dat je voor fietsen bij mij moet zijn.”
Wat is het meest bijzondere dat je ooit tijdens een fietsreis heb meegemaakt?
“Er zijn zoveel momenten, allemaal anders, en bijzonder op hun eigen manier. Je komt op de fraaiste plekken en hebt een hoop mooie ontmoetingen. Ik weet nog goed dat ik met mijn vriend langs de westkust van de VS fietste en bij Leo Carrillo State Park Campground, zo’n 15 kilometer van Malibu vandaan, fietser Jack Omari ontmoette. Tot middernacht zat ik met hem en zijn vriendin bij het kampvuur. Toen we uiteindelijk met de fiets in Los Angeles zaten, werd de tas met het paspoort van mijn vriend gestolen. Niet het leukste moment, zwak uitgedrukt. We moesten onze vlucht naar huis uitstellen en Jack nodigde ons direct uit om te slapen in de fietsenwinkel waar hij werkte. Het was een soort community, alle jongeren werkten op vrijwillige basis. Daar lagen we dan ’s nachts op de bank, in de etalage, tussen al die dure fietsen. Wat een vertrouwen iemand op zo’n moment in je heeft, heel bijzonder. Bij nood is er altijd wel iemand die te hulp schiet. In de VS vind ik het contrast tussen de grote steden en ruige natuur trouwens heel gaaf. Zo zie je vanaf de fiets ook walvissen in de zee zwemmen, of sta je ineens oog in oog met een wapiti, een ondersoort van het edelhert.”
Denk je ook wel eens tijdens een fietsreis, waar ben ik aan begonnen? Op welk moment was dit?
“Zo vaak. Het zit lang niet altijd mee. Ik weet nog dat ik, samen met mijn vriend, met 43 graden op de fiets in Italië zat en op een afgrijselijk pad vol stenen terechtkwam. Vervolgens moesten we lopend klimmen, dat is niet mals met een zwaar bepakte fiets. Het zweet stroomde van mijn gezicht. Ik besloot het moment te filmen. Na een weg met de meest idiote stijgingspercentages kwamen we uit op een pad dat eindigde in onkruid, met omgevallen boomstammen. Mijn vriend en ik hebben een soort regel: ga nooit dezelfde weg terug.
We werkten ons door bramenstruiken heen, werden gestoken door muggen en natuurlijk kreeg ik ook nog eens een lekke band. Op zo’n moment denk ik: waar ben ik toch mee bezig? Waarom zit ik niet lekker op de bank thuis? We besloten via booking.com een hotel met zwembad te boeken. Die beloning voelde zó ontzettend goed. Ik weet nog steeds hoe heerlijk het was, om in dat water te springen. En: het filmpje dat ik maakte, werd genomineerd voor de Aad Struijs Persprijs, een prijs voor reisjournalisten. Een jaar later won ik hem.”
Welke fietstrips staan dit jaar nog op de planning?
“Dit jaar heb ik wat meer bureauwerk gedaan dan gebruikelijk, dus ik kan haast niet wachten om weer op de fiets te springen! Ik zit eraan te denken om in Zweden te fietsen: eilandhoppen boven Göteborg. Misschien combineer ik dat gelijk met een nieuwe fietsroute in Denemarken. Ook ga ik zeker in Nederland wat mooie tochten maken. Eind augustus wil ik met een singer-songwriter langs de grens tussen Noord-Ierland en Ierland fietsen; die reis staat al meer dan twee jaar in de planning, maar werd telkens uitgesteld door corona. Hij neemt zijn gitaar mee, ik mijn viool. Onderweg interviewen we mensen die daar wonen en schuiven we aan bij muzieksessies. Ik maak filmpjes voor mijn YouTube-kanaal en werk aan een aantal reportages voor kranten en bladen. Frankrijk staat ook nog op de planning. Ik ga mee met een fiets-vaarvakantie van Boat Bike Tours. Je vaart en fietst stukken, en slaapt aan boord. Een heerlijke manier om het tempo even te verlagen.”
Waarom zou iedereen moeten gaan fietsen?
“Fietsen moet niet natuurlijk, het mág. Maar ik zou zeggen: probeer het eens, een fietsreis. Meerdere vrienden om me heen zijn inmiddels aangestoken door het fietsvirus. Iemand gaat een keertje mee, en ontdekt dat fietsen helemaal niet zo suf is als soms wordt gedacht. Fietsen is zo avontuurlijk als je het zelf wilt maken. Je kunt een bewegwijzerde route afleggen, of op de bonnefooi de middle of nowhere in. Ik vind het allebei geweldig, al ben ik wat minder van het wildkamperen. Waar je ook fietst, je komt al snel op plekken waar je met de auto nooit zou komen, en beleeft het landschap op een heel intense manier. Je ruikt, voelt en proeft alles. Na een dag trappen smaakt een maaltijd duizend keer beter. Als ik ineens een hert voor me uit zie rennen, krijg ik tranen in mijn ogen van ontroering. Laat ik eerlijk zijn: soms moet ik mezelf echt op de fiets trekken. Vooral als ik moe ben, of als mijn spieren pijn doen. Maar na een fietstocht voel ik me áltijd beter.”
