De weg naar het woord Levenslust

November 2019. Ik zit in het vliegtuig naar Ibiza op weg naar de opnames van het tv-programma Beste Zangers. Om mij heen een bont gezelschap van medesongwriters. Ik voel dat het een mooie, intense week kon worden.

Sanne Hans (Miss Montreal) vindt dat we de eerste avond flink moeten doorzakken om elkaar beter te leren kennen en een goeie basis te leggen voor de rest van de week. Zo geschiedde. Zij en ik, en Diggy Dex, liepen die nacht door ons leven in een sneltreinvaart. De productiemedewerkers hielden hun hart vast maar wij wisten: dit is juist de beste stemopwarming. De volgende dag was er een kleine kink in de kabel. Ik ging op bezoek bij een vriendelijke dame van de styling en liet het beperkte aantal kledingstukken zien dat ik meehad. De schrik sloeg haar om het hart: “We moeten gaan shoppen, Stef. Want je moet per aflevering een andere outfit hebben en ook nog in een kleur die verschilt van die van de andere artiesten.” Een beetje tegen mijn zin gaf ik mij over en dacht: ik zing me wel uit de outfit die me wordt aangemeten.

De Spaghetti Mafia

Thuis in Kaapstad vertelde ik het verhaal aan mijn vrouw. Die moest lachen en zei: “Hèhè, eindelijk eens iemand die je zover krijgt een beetje te denken aan je presentatie. Doe mij een plezier en schaf eens twee goeie pakken aan die je op het podium kunt dragen. Er is een winkel in Loopstraat waar je gaat vinden wat je zoekt, simpel en stijlvol: De Spaghetti Maffia. Die naam maakte mij nieuwsgierig en ik ging erheen wetende dat ik nooit langer dan tien minuten in een kledingzaak verblijf. In de winkel leerde ik eigenaar Giovanni Cole kennen. Een Italiaanse surfer uit Verona die in Kaapstad terecht was gekomen en middels de winkel zijn avontuurlijke leven kon financieren.

Ik vertelde wat ik zocht als muzikant en theaterbespeler, en hij kwam met een pak aan dat direct in de smaak viel. Ik vroeg hem waar het vandaan kwam en hij vertelde dat hij zijn pakken uit Napels haalde. Ze werden gemaakt in een illegale fabriek en de vertegenwoordigers moesten hem bij de eerste ontmoeting testen. Of hij wel te vertrouwen was, ze niet zou verlinken bij de belastingdienst. Ze spraken af in een kleine koffietent. De ene man miste een oog dat hem duidelijk op gewelddadige wijze was afgenomen, de ander een hand waar een ouderwetse haak ter vervanging was aangebracht. Die kwam even later met een van de pakken aanzetten: het pak hing aan die haak.

Levenslust

Ademloos luisterde ik naar Giovanni’s verhaal en zag het voor me. Ik zei: “Dat is precies een verhaal van Luigi Pirandello.” Het werd stil en toen ontplofte Giovanni van Italiaanse passie en heimwee: “How do you know Luigi Pirandello?” Ik vertelde hoe de schrijver op mijn pad was gekomen en hoe zijn korte verhalen grote indruk op me hadden gemaakt. We gingen een achtbaan in van drie uur over onze liefde voor de Italiaanse literatuur. Ik vertrok met twee pakken, een lijst van 25 schrijvers die ik niet kende en met een titel in mijn hoofd voor een volgend theaterprogramma: Tijd om te gaan leven. Een voorstelling die moest gaan over de levenslust die in die verhalen van Pirandello zit. Het avontuur, het zoeken naar nieuwe ruimtes. De voorstelling ging begin maart 2020 in première. 12 maart werden we uit de vaart genomen en sloeg de angst om zich heen. Nooit was ik minder profetisch geweest met een titel en vooral met een thema: Levenslust.

Stef Bos (1961) is singer-songwriter en woordkunstenaar. In Zin schrijft hij over zijn leven als muzikant en als echtgenoot en vader. Stef is getrouwd met de Zuid-Afrikaanse kunstenares Varenka Paschke. Samen hebben ze drie kinderen: zoon Kolya (11) en dochters Lorelei (9) en Vonkie (4). Ze wonen afwisselend in Zuid-Afrika en in Vlaanderen. Stef staat op het moment weer in de Nederlandse en Vlaamse theaters en maakte samen met kunstenaar Peter Verstraten het boek Achtbaan.

Nooit meer een column van Stef missen?
Met deze aanbieding lees je Zin wel erg voordelig.