‘Wij maken huisjes, kleren waarin mensen zich thuis voelen’

Tweeling Truus en Riet Spijkers (1970)

Zin redactie 13 juni 2022

Tweeling Truus en Riet Spijkers deden al aan teamwork toen ze nog in de box lagen. Inmiddels vormen ze al meer dan twintig jaar het succesvolle mode-ontwerpersduo Spijkers en Spijkers. Truus is de schilder van de twee, Riet de beeldhouwer.

Spijkers & Spijkers

In vrolijk gekleurde kleding doen ze hun verhaal. Truus zit er rustig bij, de handen veelal om de opgetrokken knieën geslagen. Riet is expressiever, zwaait met haar armen om haar verhaal kracht bij te zetten. Op 12 maart 1970 werd de tweeling geboren. Ze groeiden met twee zussen op in Bruchterveld, bij Hardenberg, in een harmonieus en creatief gezin. Na de Hogeschool voor de Kunsten richtten ze in 2000 hun eigen label Spijkers en Spijkers op. Tien jaar later volgde een tweede lijn: SIS. In opdracht ontwierpen ze o.a. bedrijfskleding voor hotelketen citizenM, schoenen voor Van Dalen en brillen voor Specsavers. Beiden wonen in het Arnhemse Spijkerkwartier; Truus met Emile, Riet met Bart en hond Flynn.

Modemeisjes

Riet: “De mode kwam al jong in ons leven. Toen ik 12 was, kon ik al een blazer naaien.”
Truus: “En die zat dan ook perfect in elkaar. Jij was toen al heel nauwkeurig. Het kwam mij nooit zo precies, als het er maar goed uitzag. En dat is nog steeds zo. Ik ben van de grote lijnen, Riet van de details.”
Riet: “Goedkope leuke kleding was toen niet te koop. Voor merkkleding hadden we geen geld.”
Truus: “We hadden het geluk dat onze tante, ook onze buurvrouw, coupeuse was. Zij heeft ons veel geleerd. We speelden ook vaak met haar kinderen, onze nichtjes, ook een tweeling.”
Riet: “In onze middelbareschooltijd zagen we er best extreem uit, zeker voor een dorp diep in Overijssel: hotpants, blokhakken, ballonrokken.”

Bijzondere kapsels

Truus: “In het dorp werd gezegd dat we verwend werden met al die kleren, maar we maakten alles zelf. En we durfden. We hebben ook alle mogelijke kapsels gehad: knotjes, papillotten, permanent, van die getoupeerde Bananarama-haren.”
Riet: “Die permanentjes waren een heel slecht idee, de krullen hadden niet altijd het resultaat dat we voor ogen hadden. We gaven de muurbloempjes in de klas ook graag een make over, deden we een hele middag hun haar en make-up.”
Truus: “De volgende dag op school zagen ze er weer precies zo uit als altijd, haha.”
Riet: ‘Twee dezelfde’

Studeren

Riet: “We wilden allebei mode doen op de Hogeschool voor de Kunsten in Arnhem. Truus ging als eerste naar binnen voor een toelatingsgesprek. Daarna kwam ik. ‘Hmmm,’ zeiden ze, ‘twee dezelfde.’ En dat ze niet aan tweelingen deden, er kon er maar één worden aangenomen. Het werd Truus. Dat deed wel even wat met mijn zelfvertrouwen.”
Truus: “Ik vond het helemaal niet leuk. Niet voor Riet, die moest op zoek naar een andere academie, en niet voor mezelf, dat ik in mijn eentje moest. Alleen op kamers, alleen met de trein naar Arnhem… dát was al spannend. En op die school, dacht ik, zitten vast allemaal mensen uit de stad. Jaaa, dat vond ik toen best een eng idee. Meteen de eerste dag bleken het vooral mensen uit allerlei dorpen zoals het mijne te zijn, er liep maar een enkele verdwaalde Amsterdammer. Ik heb het echt wel moeilijk gevonden. Bij alles was ik aan het overwegen: wat zou Riet ervan vinden, wat zou Riet doen? Dat was niet per se goed voor me. Maar ik vind dat ik me er redelijk doorheen geslagen heb.”

Riet: “Ik had dat niet zo. Toen Truus in Arnhem begon, ben ik naar de Academie voor Kunst en Industrie in Enschede gegaan en later heb ik nog eens een jaar in Duitsland gewoond. In die periodes zonder elkaar voelde ik me juist heel zelfstandig en autonoom. Na 2,5 jaar Enschede ben ik alsnog naar Arnhem overgestapt, dat was toch wel dé plek voor mode, en kwamen we weer bij elkaar. Onze schoolgenoten gingen natuurlijk meteen vergelijken. Ze vonden mij maar een bazig type. Ik kan me er iets bij voorstellen, ik ben heel direct, Truus gaat confrontaties liever uit de weg.

Eeneiige tweeling

Het grappigste was het moment dat een lerares die ons voor het eerst samen zag, zei: ‘Truus, jij lijkt nog meer op Riet dan Riet zelf.’”
Truus: “Haha, dat kan kloppen. Weet je dat ik Riets iPhone via gezichtsherkenning kan openen? iTouch werkt helaas niet, ik heb ontdekt dat zelfs bij een eeneiige tweeling de vingerafdrukken toch echt verschillend zijn.”

Tekst: Annemarie Bergfeld | Beeld: Hester Doove