‘Wij waren de jongste spijbelaars van Nederland’

Tweelingen Saskia en Jeroen

Zin redactie 7 september 2022

Welk kind van de jaren 50 en 60 heeft hun avonturen níet gelezen? Saskia en Jeroen waren de bloedeigen kinderen van schrijver Jaap ter Haar. De kleuters van toen zijn nu 72. Met warmte kijken ze terug op hun jeugdjaren aan de rand van de Hilversumse hei.

Saskia: “Net zoals veel andere moeders zette ook onze moeder ons op maandagmiddag om vijf uur vaak naast de radio. Dan zond de NCRV het hoorspel Saskia en Jeroen uit. Dat wij beroemd waren, daar hadden we geen notie van. ‘Er komen wel meer kinderen op de radio,’ zeiden vader en moeder.”

Fanmail

Jeroen: “Pas toen we 6 waren, kwamen we erachter dat het iets anders zat, maar onze ouders hielden het altijd klein. Fanmail werd weggehouden en Brinta, die reclame met ons wilde maken, werd beleefd geweigerd.” Saskia: “No-nonsense was hun policy en dat hebben wij vanzelf overgenomen. Op de lagere school werden we er wel op aangesproken. ‘Is dat echt gebeurd?’ vroegen de kinderen dan, of: ‘Wie is Gompie in het verhaal?’ Daar gaven we antwoord op en als we er genoeg van hadden, gingen we wat anders doen.”

Jeroen: “Er kwamen veel schrijvers bij ons over de vloer. Annie M.G. Schmidt, Paul Biegel, Jan Terlouw, Dick Laan… Er kwamen sowieso veel mensen bij ons thuis.” Van stro goud spinnen Saskia: “Pappie werkte bij de Wereldomroep toen ze hem vroegen een hoorspel voor kinderen te schrijven. Ze moesten zendtijd vullen en dachten dat hij dat wel zou kunnen. Later volgden Eelke, Ernstjan en Snabbeltje en Lotje in de dierentuin. Allemaal ook als boek. In twintig jaar schreef hij er meer dan tachtig, ook geschiedenisboeken. Aan zijn masterpiece Geschiedenis van de Lage Landen heeft hij vier jaar gewerkt.”

Gediciplineerd

Jeroen: “Vader was heel gedisciplineerd. Om zes uur begon hij in zijn ochtendjas te schrijven, dan maakte hij ontbijt voor ons. Als wij naar school waren, kleedde hij zich aan en ging weer verder.” Saskia: “Hij moest ook wel. Hij had zijn radiobaan opgegeven voor het schrijven, er waren vier kinderen te voeden. Hij werkte op een van de eerste kogelschrijfmachines. Die heeft hij helemaal stukgeslagen. Velletje carbonpapier ertussen en tikken maar. Dat deed hij met vier vingers en razendsnel.” Jeroen: “Hij was een heel leuke vader. Geïnteresseerd in iedereen. Hij vond het gezellig als we na school klasgenootjes meenamen naar huis. Dan maakte hij thee, rommelde wat in de keuken en luisterde ondertussen goed naar ons. Dat leverde weer inspiratie op voor een volgende aflevering.”

Goud van stro spinnen

Saskia: “Mammie was ook erg lief en een onvoorwaardelijke steun en toeverlaat voor vader. Creatief was ze ook, ze wist overal iets van te maken. Toen we verhuisden kocht ze geen vloerkleed, maar verfde de vloer in vrolijk geel. Uit verhalen weten we dat ze, kort na de oorlog, eens geen jurk had voor een feest. Ze haalde de gordijnen van de rails en vormde die met een boel spelden om tot een jurk. De volgende dag hingen de gordijnen weer voor de ramen. Zij kon van stro goud spinnen.” Boompje zwiepen Jeroen: “We waren altijd buiten. Voetballen met grote broers Jaap en Bart en de kinderen uit de buurt of we liepen vanuit de tuin zo het bos in of de hei op: hutten bouwen, boompje zwiepen of indiaantje spelen.”

Indiaantje spelen

Saskia: “Ik weet nog dat ik een keer de prooi was en ze me – zachtzinnig hoor – vastbonden, en daarna vergaten. Ik had een prachtig indianenjurkje – door moeder gemaakt – met rode franje en in de zandbak bakte ik taartjes voor de indianenmannen.” Jeroen: “We gingen samen op onze driewielertjes naar de kleuterschool, die was vlakbij. Eerst vond moeder het te gevaarlijk, maar vader wuifde dat weg.”

Trip down memorylane?

De tweeling die altijd in is voor een nieuw avontuur, ken je ze nog? De verhalen van Saskia en Jeroen van Jaap ter Haar behoorden in de jaren 50 tot de eerste verhalen waarin dagelijkse belevenissen van
gewone kinderen centraal stonden. Het grote boek van Saskia & Jeroen is nu te winnen. Kans wagen? Ga hier naar de winactie.