Wakker worden in de Jan van Arkel

Tot 1970 een korenmolen in bedrijf in Arkel.

Daniëlle Bronsgeest 8 november 2022

Slapen? Kunnen wij van Zin niet vaak én niet gek genoeg. Wij testen Nederlands origineelste slaapplekken. Dit keer wordt eindredacteur Danielle Bronsgeest (1973) wakker in een molen in Arkel. ‘We gaan hoger en hoger, tot aan de nok toe.

Opgetogen want nog vol indrukken van ludiek Gorinchem, met haar sluis en kade langs de Waal, rijden mijn lief en ik nu dwars door de polder richting het nabijgelegen Arkel. Wat lijkt ons land hier toch groots en weids, met al dat boerenland van water, wei en knotwilgen. Het weer sombert wat maar wij hebben goeie zin: we gaan slapen in een molen! Langs het water, vlakbij een ophaalbrug, doemt hij ineens voor ons op: de achtkantige stellingmolen Jan van Arkel, bouwjaar 1851.

Prachtig en zó groot, zeker als je ernaast staat en omhoog kijkt. Voelt stoer als we door de groene houten poort binnenstappen. In de hal staan fietsen, klaar om op weg te rijden. Juweel van een plek De Jan van Arkel, ooit gekocht als poldermolen, is tot 1970 als korenmolen in bedrijf geweest. Tegenwoordig draait een molenaar van molenstichting Simav de molen nog elke zaterdagmiddag. Want stilstand is achteruitgang. Simav werd in 1986 eigenaar van de molen en zorgt voor beheer en onderhoud. Vorig jaar kwam Elco in beeld: hij richtte een aantal fraaie appartementen in die hij nu verhuurt. Wij verblijven op de begane grond in de Molensuite, een juweel van een plek met chique, hoge plafonds en ramen. Er is een living met keuken, minibar en open haard, en een heuse ‘stapelbedstede’.

De slaapkamer daarachter heeft een reusachtig bed, halfopen badkamer en een vrijstaand bad. Wat een droom! We installeren ons en gaan naar buiten. Naast de molen staat een woonhuis. Elco vertelt later dat daar de oude, nu 94-jarige molenaar woont. Zijn schoonouders werkten én woonden in de molen in vroeger tijden. Het waait aan een Hollandse wolkenhemel. Maar tussen het blauw en wit laat de zon zich vaak zien. We vergapen ons aan het landschap van water, groen en ophaalbruggen, en klimmen de dijk op. Eindeloos wandelen en fietsen langs het water kun je hier.

Tussen de huizen op de dijk ontwaren we de mooiste doorkijkjes. We lopen piepklein Arkel in. In De Muizenval, het enige café, blijk ik een vrouw in een mancave. De bolbuikige eigenaar tapt biertjes terwijl hij Formule 1 kijkt op een groot scherm. Als Leclerc uit de bocht vliegt, komen de tot dan toe zwijgend want geconcentreerd kijkende stamgasten tot leven. Ik word opgemerkt. En welwillend gedoogd. Imposant & onvergetelijk Een geel Volkswagenbusje passeert als wij op het terras achter in de molentuin – mét schommel – proosten met lokale biertjes uit Gorinchem. Daarna verplaatsen we ons naar binnen voor happen en goede wijn, en besluiten er vroeg in te duiken. Want de tv heeft Chromecast en Netflix, en de chique Philips Hue verlichting met afstandsbediening willen we ook uitproberen.

Er komt niets van: we verdwijnen onder het dekbed en in de kussens en worden nooit meer wakker. De volgende morgen genieten we van een bezorgd streekontbijtje. Gasten in de kamers boven ons hijsen hun ontbijt aan een touw op. Dan laat Elco ons trots alle kamers zien en neemt hij ons mee de molen op. Via een trap in een luik klimmen we naar boven. We gaan hoger, en hoger, tot aan de nok toe. Wat een indrukwekkend gevaarte met die immense maalsteen. Imposant zijn ook de wieken, zeker als we er naast eentje op de ‘omloop’ (balustrade) staan.

Het is een onvergetelijke ervaring (en die trapjes die je achterstevoren af moet een heel avontuur). Als we door de poort naar buiten stappen, draaien we ons nog even om. Vandaag maken we er een molendag van, en eindigen tussen Japanners op de fiets in Kinderdijk.