3 vragen aan Francis van Broekhuizen

Leg een boek neer en ik ga erop staan!

Zin redactie 17 november 2022

Ze viel op door haar ontwapenende optredens in de media en haar boek Bij twijfel hard zingen staat al maanden in de bestsellerlijst. Operazangeres en comédienne Francis van Broekhuizen (1975) is een graag geziene gast. “Ik hou van het podium. Leg een boek neer en ik ga erop staan.”

Je was de afgelopen twee jaar geregeld in beeld. Bevalt die snel- groeiende bekendheid?

“Ik bouw enige afstand in. Te veel op tv is niet goed; het gaat ten koste van je geloofwaardigheid. En het werkt verslavend omdat je ego wordt gestreeld. Ze vroegen me voor Khalid & Sophie als vaste tafeldame, daarvoor heb ik bedankt – al voelde ik me gevleid. Meteen bedacht ik me: is het wel goed dat ik wekelijks over van alles en nog wat zit te praten? Ik ben een leuk ‘opflufmoment’, dat besef ik. Mijn voelharen staan altijd overeind. Mensen dachten zelfs dat ik een typetje was. Een veertiger was ik al toen ik enige bekendheid kreeg omdat iemand anders uitviel bij het tv-programma Maestro. Op die leeftijd hoef je niet meer zo nodig.

Mijn zelfspot en humor worden gewaardeerd. Collega’s zien me niet als concurrent, nee, ik zit in niemands vaarwater. Maar wil ik dit, ga ik mee in die molen? Nee dus. Ik ben bovenal operazangeres en vertel graag over muziek en de operawereld. Summerschool met Matthijs van Nieuwkerk was mij op het lijf geschreven. Entertainen zit in mijn bloed; ik hou van het podium. Leg een boek neer en ik ga erop staan.

Als typische pleaser laat ik me tóch niet voor alles lenen. Ik kan bloedserieus zijn. Over de meeste zaken heb ik een sterke mening die ik niet onder de tafel veeg. En dan word je gauw controversieel. Te veel aandacht is nooit goed. Het heeft zijn weerslag op je privéleven. Mijn vrouw Jacqueline met wie ik tien jaar getrouwd ben, mijn familie, ze krijgen er ongevraagd mee te maken. Gelukkig zijn het met name positieve reacties. Enkele vervelende. Over mijn uiterlijk, de dikke met die bril. Dat is niet nieuw, als kind werd ik al gepest. Dat went nooit. Ja: je kunt een dikke huid hebben én erg gevoelig zijn.”

Hoe weerbaar ben je, kun je omgaan met conflicten?

“Bij audities was ik lang erg timide. Ik zong vanuit een onderdanige positie. Bij twijfel hard zingen, de titel van mijn boek, is een spreuk die bij het zangkoor van mijn vader aan de muur hing. Doorpakken, met volle kracht vooruit. Te lang had ik op de rem geleefd. Als twintiger was ik steevast in het zwart gekleed; ik wilde onzichtbaar zijn. Alleen zingen heb ik altijd voluit gedaan, ik haal 112 decibel. Het is mijn beste wapen. Pas op mijn 29ste had ik mijn coming out. Ik ging hiervoor naar een therapeut. Vol vooroordelen over hoe een lesbienne zou moeten zijn. Zo wilde ik in geen geval worden. Fluisterend vertelde ik haar over mijn probleem, en dat ik van vrouwelijke vrouwen hou. Zij maakte mij duidelijk dat ik de lat te hoog legde voor mezelf.

Gek genoeg hebben we het nooit meer over homoseksualiteit gehad. Ze stelde wel de vraag hoe ik omging met conflicten. Ik was bang om te assertief te zijn, waardoor ik mensen kwijt zou raken. Daarom werd ik conflictmijdend. De woede stapelt zich dan op waardoor je ongemeen kwaad wordt. Sinds die therapie geef ik eerder aan wat ik wil. Als ik vind dat het niet goed met me gaat, bezoek ik kort een therapeut. Iemand die fris naar me kijkt.

Weerbaar

Weerbaarheid groeit, en ik leer snel. Door de redactie van Op1 werd ik dit jaar gevraagd drie avonden als deskundige mee te praten over het Songfestival. Wat levert het op, was mijn reactie. Niets, ik mocht blij zijn dat ik aan tafel zat. Toen werd er financieel toch iets geregeld. Waarop ik zei: ik kom alleen als de hele tafel iets krijgt. Ik ben zakelijk, mijn hypotheek moet worden betaald. Tijd is geld. Wel probeer ik hierin zo zuiver mogelijk te zijn. Ik regel alles zelf en ben mijn eigen manager. Nadat ik twintig jaar geleden (cum laude, red.) afstudeerde aan het Amsterdams conservatorium pakte ik als operazangeres alles aan. Ik zing bij huwelijken en begrafenissen. Altijd heb ik gewerkt. Niets is me te min.”

Je deed jaren vrijwilligerswerk als brancardier naar de grot van Lourdes. Ben je gelovig?

“In mijn conservatoriumtijd begon ik als vrijwillig begeleider bij reizen naar Lourdes. Zo’n achttien keer ging ik mee met zieke mensen die kracht putten uit deze heilige plek. Wat geloven betreft, zweef ik tussen realisme en kinderlijk vertrouwen. Het zal allemaal wel zwart zijn na mijn dood, net als voor mijn geboorte. Maar het zou fijn zijn om iedereen in de hemel terug te zien. Kerkelijke rituelen en muziek vind ik mooi. Met predikers heb ik niets. Van huis uit ben ik katholiek. Mijn ouders, nu zeventigers, zijn kinderen van de jaren 60.

Vrijheid en vernieuwing zijn belangrijke waarden die ik meekreeg. Na de mavo en havo ging ik naar de Sociale Academie om maatschappelijk werkster te worden. Behalve stages deed ik dit werk nooit. Mijn scriptie ging over moeilijk opvoedbare kinderen in Drenthe. En ik leerde veel over groepsdynamica. Een groepsmens ben ik niet, wel sta ik graag voor groepen. In december breng ik met pianist Gregor Bak twee weken in de Beurs van Berlage een kerstshow vol kersttoppers. Gelukkig is het theaterseizoen weer begonnen. Al vind ik het steeds fijner om rustig met mijn vrouw thuis te zitten.”

Francis van Broekhuizen (1975) is comédienne maar bovenal operazangeres: een dramatische sopraan met een krachtige, wendbare en emotioneel getinte stem. Ze is bekend van tvprogramma’s als Maestro, De slimste mens en De verraders, en vorig jaar speelde ze de rol van moeder overste in de musical The sound of music. Vanaf dit jaar zingt ze bij De Nederlandse Opera in de opera Animal farm en bij Opera Zuid in Orphée aux enfers van Jacques Offenbach.