Blaffende mieren

Een nieuwe column van Zuster Ronda - deel 10

Zin redactie 17 juni 2023

Behalve echtgenote en moeder is Zuster Ronda (1963) gediplomeerd wijkverpleegkundige. In Zin Magazine gidst ze ons langs bekende zorgthema’s: van werkdruk en te weinig personeel tot klotsende bedpannen. Maar ook en vooral de liefde voor het vak. Dagelijkse beslommeringen, huwelijksperikelen, zorg en zelftwijfel: bij Zuster Ronda komt alles voorbij. “Nou, ik wil graag continentaal breakfast.”

“Goedemorgen Henk!” Op zijn uitdrukkelijke verzoek tutoyeren we. Henk noemt zijn huiskamer zijn vriend in goede en slechte tijden. Het is zijn wereld, waarin hij continu verblijft. Er zijn geen uitstapjes meer naar de buiten wereld. Zijn binnenwereld is donker en warm. Ik ben een van de weinigen die bij hem over de vloer komt.

“Vind je het goed als ik je gordijnen opendoe?” In de kamer stapeltjes post, doosjes medicatie, een vol urinaal, een half opgegeten ontbijt, kranten. Aan de muren hangen klokken: som mige op zomertijd, andere op wintertijd. Er hangen ook oude knutselwerkjes en foto’s van kinderen. Een boekenkast met een Winkler Prins Encyclopedie. De televisie staat hard aan. “Ik zet de tv even wat zachter, oké?” roep ik. Het ruikt wat bedompt. Er staat een gehuurd hooglaagbed in de kamer, daarnaast een rol lator en een postoel.

“Wat kan ik vandaag voor je doen?”
“Nou, ik wil graag een continental breakfast,” zegt Henk. Uiteraard. Maar de vrouw van de roomservice heeft eerst andere taken. Ik neem zijn urinaal mee. Restanten van een lange nacht in de kroeg, grapt hij, als ik richting de badkamer loop. Ik heb bewondering voor hem, dat hij in staat is met een grap de verbinding te zoeken. Voor hem toch een gênant moment dat hij met humor wil verzachten. Soms vertelt hij iets over de dingen die gebeurd zijn. Scheiding. Kinderen niet meer zien. Iets te veel alcohol. Ontslag. Schuldsanering. Hij laat splinters ellende los.
Pas geleden viel Henk in de keuken. Na de operatie werd hij in het revalidatiecentrum opgenomen. Toen bleek dat hij 25 meter kon lopen achter de rollator en ook een bochtje kon

een veelvoorkomend probleem bij ouderen. De meesten ouderen vallen in en om het huis, zoals Henk. Gelukkig kon hij alarm slaan. Dit keer was de gladde vloer oorzaak van het val len. Lichamelijke klachten, medicatiegebruik en minder bewegen maken het risico op vallen groter. Het aantal kwetsbare ouderen blijft groeien en daardoor dus ook het aantal val partijen. Om goede zorg en ondersteuning te bieden, starten we altijd met een gesprek om helder te krijgen wat voor zorg iemand nodig heeft. Met vragen als: Wat is nu belangrijk voor u? En: Hoe ziet uw dag eruit? Vragen die
helpen om de kwaliteit van leven te verbeteren. Vragen die zoeken naar zingeving en verbondenheid, over alledaagse zaken die van belang kunnen zijn. Humor is ook van belang.

“Zuster Ronda, is er in die thuiszorgproductiemachine nog tijd voor een bakkie?”
“Eigenlijk niet, maar vooruit. Ik moet het zeker zetten?”
“Graag, jongedame.”
Als ik met koffie bij hem zit, vraag ik hoe het met hem gaat. Hij denkt liever niet zoveel na over zichzelf, zegt hij: “Alle narigheid komt vanzelf, en waait ook wel weer over. Treuren en zeuren heeft geen zin.”
Na de snelle kop koffie wil ik weer verder gaan. Bij de deur hoor ik hem knetteren in bed.
“Wat is dat Henk?” vraag ik vrolijk. “Dat, zuster Ronda, is nou het geluid van blaffende mieren!” ■