Maureen over ‘De reis van mijn leven’

Het hoeft niet per se de mooiste, fijnste of meest verre te zijn. Wél gebeurde er iets (met je) wat je op een of andere manier veranderde. Er was een inzicht, grote liefde, gevoel van thuiskomen of life changing avontuur. Kortom, een trip met gevolgen: de reis van je leven. Dit is het bijzondere reisverhaal van Maureen Severijn (1969)

Maureen Severijn (1969) is onderwijzeres op een basisschool en van Indische komaf. De eerste keer naar Indonesië had grote impact op haar. Er was een onverwacht gevoel van thuiskomen. Ineens viel alles op z’n plek.

Maureen: “Bij ons thuis aten we vroeger anders dan bij mijn Hollandse vriendinnetjes. Het AVG’tje kreeg een Indische twist, er was rijst bij de erwtensoep en natuurlijk een schepje sam­ bal erin. Verjaardagen vierden we niet in een kring maar de hele dag door en door het hele huis. Ooms en tantes die op bezoek kwamen, gingen tussendoor vaak even shoppen in de stad en kwamen dan weer terug om gezellig verder te feesten. Er werd gegeten, gekletst, in het hele huis was bedrijvigheid. Aan de muur hingen wajangpoppen en schilderijen met tro­ pische afbeeldingen. Ik groeide op in twee cul­ turen; ik voelde me echt Nederlands maar op de achtergrond was er altijd nóg een land. Op mijn 21ste ging ik voor het eerst naar Indonesië. Het was een cadeau van mijn oma aan al haar klein­ kinderen. Ze wilde dat we op zoek gingen naar onze roots. Of er ten minste kennis van namen. Ik ging er backpacken met mijn toenmalige vriendje. We vlogen naar Bali, daarna zouden we doorreizen naar Java waar mijn familie van­ daan komt. Ik weet nog precies het moment dat ik het vliegtuig uitstapte, de hitte voelde en de

Wuivende palmbomen op Java

wuivende palmbomen zag: bám, ik was thuis. Moeilijk te beschrijven is het, omdat het een diep gevoel is. Dingen vielen op z’n plek. Helemaal toen we erna rondreisden. Er was de bekende geur van kretek (kruidnagelsigaretten, red.) en gebakken saté, drukte en een hitte die als een heerlijke, vochtige deken op me rustte. Ik sprak met mensen en begreep mijn ouders beter. De opa van mijn vaders kant werkte aan de Birmaspoorweg, de opa van mijn moeders kant was een Nederlandse militair die meerdere keren moest vluchten. Ze verloor haar vader plotseling en worstelde als tweedegeneratie­ slachtoffer van de Indonesische Onafhankelijk­ heidsoorlog met dingen. Ze had angsten en was altijd bang ons – haar gezin – kwijt te raken. Ook ik heb daar enigszins last van, dus mezelf begreep ik nu ook beter. En dan was er nog mijn moeders mystieke kant die ik begon te snappen.

Mystiek

Ik weet niet of ‘mystiek’ het juiste woord is, ‘vertrouwen in het onverklaarbare’ is misschien beter. Want overal zag ik offermandjes, bij hindoeïstische tempels maar ook midden op straat, op het strand, in taxi’s. De mandjes van palmbladeren zijn gevuld met rijst, wierook en bloemen, en bedoeld als offer aan goede gees­ ten en goden en om demonen weg te houden. Wie weet was de toevallige ontmoeting met de oude Indonesiër op Java dan ook helemaal niet zo toevallig. We waren verdwaald en raakten met hem aan de praat, waarop hij ons thuis uitnodigde. Een koloniaal huis was het, met prachtige tuin en bedienden. Ik dwaalde door de woonkamer, bekeek foto’s aan de muren en zag een bekende naam onder een van de foto’s. Het bleek de naam van het kindertehuis waarin mijn oma was opgegroeid, en deze meneer ook. Ze kenden elkaar zelfs!

Hier en daar

We bezochten rijstvelden en plantages en lagen op palmstranden. Hier hoor ik, vond ik. Maar nee hoor, locals dachten dat ik uit Noorwegen kwam. Haha, ik had destijds gemillimeterd haar en droeg alternatieve kleding – niet direct traditioneel Indisch zeg maar. Toch ben ik meer Indisch dan ik dacht. Mijn identiteit ligt hier én daar – dat weet, vóel, ik sinds die reis. Tegen mijn twee kinderen van 21 en 14 jaar zeg ik dat ook. Ik heb hen al jong meegenomen naar het land, deze zomer gaan we weer. Belangrijk vind ik dat. Als ik die reis destijds niet had gemaakt, was het een verhaal gebleven dat in de lucht hing. Een verhaal van mijn ouders en groot­ ouders. Het land zien en beleven heeft me completer gemaakt. Steeds als ik dit vertel krijg ik een brok in mijn keel.”

Meer lezen?

Wat een indrukwekkend vakantieverhaal van Maureen. Meer life changing avonturen van onze Zin lezers lees je in Zin 0809 2023. Nu in de winkel. Of bestel em hier online.

De beste artikelen in je mailbox? Meld je aan voor de nieuwsbrief