Wesley heeft Glaucoom

Sluipmoordenaar. Laat jij je oogdruk jaarlijks meten?

Petra Schouten 27 juli 2023

Wesley (1978) woont samen en is vader van een zoon en een bonus- dochter. In oktober 2021 kreeg hij de diagnose nauwekamerhoek-glaucoom ‘Dat ik steeds minder zag, schoof ik lang op stress. Nu is er niets meer aan te doen.’

“Ik had altijd goede ogen. Was zelfs nooit bij een opticien binnen geweest, laat staan dat ik ze had laten testen. Dom weet ik nu, want van een te hoge oogdruk merk je niets – tot het te laat is. De anato- mie van mijn oogkas is te nauw waardoor mijn iris het afvoer- systeem van mijn oog blokkeerde en oogvocht zich ophoopte. Uitval door glaucoom ontwikkelt zich vanuit de zij-, boven- en onderkant van het oog naar het centrum.

Dat ging zo geleidelijk, dat ik niet merkte dat ik steeds slechter ging zien. Ja, in de maanden voor de diagnose stootte ik me tijdens de schemer meer dan eens tegen een overhangende tak. Niet dat het me zorgen baarde; ik had wel wat anders aan mijn hoofd. Mijn zoon is ernstig ziek en staat op de lijst voor een meervoudige transplantatie. Ik schoof het dus op spanning en stress. Dat er meer aan de hand was, besefte ik toen ik in de super- markt tegen mensen aanliep en niet meer zag wie er naast me fietste. Tegen de tijd dat ik bij de oogarts zat, bleek ik links bijna blind en met rechts nog maar 50 procent te zien.

Dat ik visueel gehandicapt ben, vind ik moeilijk te accepteren. Ik gedraag me er zo min mogelijk naar. Alles wat snel gaat, zoals voet- ballen of tennis, lukt niet meer. Verder kan ik alles nog wat ik voorheen deed, al gaat het soms lastiger en kost alles meer tijd omdat ik me letterlijk moet omdraaien om te zien wat er naast en achter me gebeurt. Het scheelt dat mijn vriendin bij een kliniek voor gezichtsveldproblemen werkt, dus aan hulpmiddelen geen gebrek. Ik ben zzp’er en heb een salaris- administratiekantoor. Fijn dat ik aan niemand verantwoording hoef af te leggen, maar wat als mijn zicht verslechtert en ik niet meer kan werken? Druppels, een staar- operatie en een implantaat hebben ervoor gezorgd dat mijn ogen momenteel stabiel zijn maar de toekomst is onzeker. Mijn grootste angst is dat ik blind word en niet meer voor mijn gezin kan zorgen. Een nare gedachte, die ik snel wegdruk. De enige hoop die ik heb, is stamceltherapie. Daar zijn ze in Amerika ver mee dus dat volg ik op de voet. Het klinkt misschien gek, maar als mijn gezichtsveld blijft hoe het nu is, teken ik ervoor.”

Dit interview is onderdeel van het Oogdossier (Zin 0809 2023). Lees ook het Monddossier (Zin 4/5 2023), het Oordossier (Zin 7 2023) en het Overgangsdossier (Zin 10 2023)

Tekst: Petra Schouten