Mijn bericht luidt: Wie woont waar en waarom?

Roadtrippen met Sandra: deel 13

Zin redactie 15 augustus 2023

Sandra Nieweg (1960) maakt al ruim dertig jaar tv-programma’s. Ze is moeder van Claudia (36) en na twee huwelijken en een lange relatie weer happy single. Ze verkocht haar huis in Muiderberg en reist samen met hond Bobby in camperbus Luce Europa door, op weg naar een nieuwe toekomst in Portugal. Aflevering 13: Op zoek naar de regio waar ik wil wonen.

Ik ben een chick on a mission. Een beetje flierefluitend rondtoeren is er niet meer bij nu we eenmaal in Portugal zijn aanbeland. Binnen een jaar wil ik mijn eigen Casa Portuguesa hebben (uiteraard staat dit iconische lied van fado-legende Amália Rodrigues op nummer 1 van mijn Spotify-lijst Portugese hits). Hamvraag is: wáár? Vóór vertrek uit Nederland al had ik ijverig de kaart bestudeerd. Ik had informatie vergaard op Facebook-groepen zoals Prachtig Portugal en NEDERLANDERS (ja, met hoofdletters) in Portugal (‘Er is een Hollandse winkel in Boliqueime.’ Check. Mocht ik ooit pindasaus nodig hebben of Aromat).

Goed toeven

Ik had advies ingewonnen bij andere van lifers waar het goed toeven is. En onder mijn kussen lag het vuistdikke boek Wonen en kopen in Portugal. Jaja, een slimme meid is op haar toekomst voorbereid. Het idee is om vanuit Miranda do Douro, waar we Portugal zijn binnengereden, koers te zetten naar de kust – dwars oversteken naar Porto dus – en vandaar langzaam af te zakken en de boel te verkennen. Om uit te zoeken waar jouw huis woont, zou vriendin M. zeggen. Ik hou van zon, zee en strand dus de binnenlanden in Noord- en Centraal Portugal vallen voor mij sowieso af. Ik weet het, de natuur is er betoverend mooi, met authentieke dorpjes en quintas voor een appel en een ei, maar het regent er meer dan in Nederland en ’s winters vriest het dat het kraakt. Não obrigada.

Douro Vallei

De rit naar Vila Nova de Foz Coa is adembenemend. We rijden door de Douro-vallei, een uniek landschap dat in 2001 door de Unesco is uitgeroepen tot werelderfgoed. Wijnterrassen omzoomd door stenen muurtjes die tegen de steile berghellingen aangeplakt liggen, de traag stromende rivier die overal tussendoor kronkelt, smalle weggetjes berg op berg af. Bobby zet zich bij elke bocht schrap en plant daarbij zijn nagels diep in mijn blote bovenbenen. Hij hijgt hoorbaar, ik duim dat hij niet in mijn schoot gaat overgeven. Na een paar uur sturen zie ook ík groen en geel. Net als mijn benen. Tijd om ons kamp op te slaan. Een half uur later staan we midden in een indrukwekkende wijngaard.

Welkomstpakket

Quinta da Veiga in Horta maakt deel uit van Portugal Easycamp, een netwerk van boerderijen en wijngaarden die een overnachtingsplek bieden aan camperaars. Je betaalt een welkomstpakket (meestal een flesje wit en een flesje rood, die moet je toch aan boord hebben) en mag dan 24 uur blijven staan. Wijnboer Miguel was in zijn oude pick-up voor ons uitgereden, diep het binnenland in, en gaat er nu in een wolk van stof vandoor. Hij zwaait uit het raampje en roept dat hij drie kilometer verderop zit, op de boerderie, mocht er wat zijn. Slik. Om ons heen is… niets. Ja, heuvels en wijnstokken. Geen huis, geen weg, geen lantarenpaal, not a living soul. Zijn er in deze streken eigenlijk nog beren en wolven? Ik slaap onrustig, bij elk vreemd geluid zit ik rechtop in bed. Aan Bobby heb ik niks, die ligt te ronken alsof hij het de hele dag vreselijk druk heeft gehad.

Zoveel indrukken

Nu we in Portugal zijn en ik daar toch wel een beetje emo van ben, vind ik het lastig om alle indrukken alleen te verwerken en alle beslissingen in mijn up te moeten nemen. In jezelf praten (of tegen de hond) is sneu, las ik laatst, dus ik ben blij als ik camping Quinta Valbom van Herman en Els bereik. Ik had ze vorig jaar bij vriendin E. in Bussum ontmoet en noteerde hun namen ijverig in mijn toen nog blanco Portugese adressenboekje onder het kopje Quinta Valbom, de mooiste camping van Noord-Portugal (want dat zeiden ze). Quinta Valbom ligt in het dorpje Ribas, in de provincie Minho. Een heel ander gebied dan de Douro: groener, met veel variatie in de vegetatie en er is flink gestrooid met huisjes en geïsoleerde dorpen op de berghellingen.

Zou-ik-hier-willen-wonen-lijstje

Onder de sinaasappelbomen duik ik in de relaxstand. Wel drie dagen. En tussen het zwemmen, lezen, eten, wandelen, zonnen en weer eten door bestook ik Herman en Els met vragen over Portugal. Waar moet je wonen en waar vooral niet, hoe duur zijn de huizen hier en o ja, regent het hier in het noorden inderdaad zoveel? Zij kunnen het weten, dit is hun 16de seizoen… Ik schrap naast de Douro vervolgens ook de Minho definitief van mijn Zou-ik-hier-willen-wonenlijstje. Blijven nog een heleboel regio’s over. Ik zet een hulplijn in: ik post op de Facebookpagina van NCA Portugal vol nuttige tips & tricks van landgenoten in Portugal. Kort samengevat luidt mijn bericht: wie woont waar en waarom? Het levert 91 reacties op, waarvan enkele zéér bruikbaar. Ik krijg het druk, de komende weken. ■

Volg Sandra en Bobby ook op Instagram: Bobby.goesplaces

Dit is deel 13 van Sandra’s avontuurlijke column Roadtrippen. Volg haar met ons? Haar introductieverhaal en columns verzamelen we op de pagina Zin.nl/tag/roadtrippen/