Verliefd net over de grens

Michelle en Geert

Zin redactie 30 september 2023

Vlaams, Nederlands, wat maakt het nou uit? Stiekem zijn er wel wat subtiele verschillen tussen de Nederlandse en Belgische cultuur. Hoe merk je dat in een relatie? En wat neem je van die andere cultuur over? Michelle en Geert geven een inkijkje in hun net over de grens-relatie.

‘Voor je vrouw zorgen is er bij hem met de paplepel ingegoten’

De Nederlandse Michelle Shanti (1971) en de Vlaamse Geert Kimpen (1965) delen sinds tien jaar Mniet alleen de liefde voor elkaar, maar ook voor het schrijversvak.

Michelle: “Iemand op Facebook wees dichtbij komen op afstand moet houden. Hij me op de boeken van Geert omdat is te beleefd om daar iets van te zeggen. Geert we over dezelfde onderwerpen en ik runnen samen onze uitgeverij. Als schrijven. Zo raakten we met elkaar in con iemand iets doet wat ik niet fijn vind, dan zeg tact. De eerste periode chatten we dagenlang tot diep in de nacht; het was meteen raak. Ik vond en vind zijn Vlaamse accent heel sexy en mooi. Het heeft iets exotisch, terwijl het toch zo dichtbij is. Geert lag op het moment dat we elkaar leerden kennen in scheiding, daarin merkte ik direct een verschil tussen onze achtergronden. Bij ons kan een schei ding misschien pijnlijk zijn, maar het is niet wereldschokkend. In België is het bijna een doodslag. Vooral voor je sociale status lijkt het een soort afgang te zijn. Alles wie je bent, wat je voor elkaar hebt gekregen, lijkt op de helling te staan als je gaat scheiden. Het duurde dan ook even voordat Geert het naar buiten wilde brengen. En ook dat wij een relatie hadden. Dat was in het begin best lastig. Over het algemeen denk ik dat Belgen een stuk conservatiever zijn.

Bij Geert merk ik dat bijvoorbeeld dat als we ‘op restaurant’ gaan: hij moet altijd betalen, houdt de deur voor me open en neemt mijn jas aan. ‘Je moet voor je vrouw zorgen,’ is wat er bij hem met de paplepel is ingegoten. Ik waardeer dat erg. Wat ik op sociaal gebied weleens lastig vind, is dat hij niet zegt waar het op staat. Soms heb ik tijdens boeksigneersessies het gevoel dat ik zijn bodyguard ben en mensen die te ik dat gewoon duidelijk en direct. Geert kan dan wel eens met zijn ogen knipperen en denken: wat zegt ze nú weer? Maar hij kan zo een halve dag meegaan in iets wat hij niet prettig vindt – al durft hij nu vaker ook iets te zeggen. Geert is mega klantvriendelijk en een heel harde werker. Ik denk dat dat ook weer met status te maken heeft. Je moet alles goed doen, zodat niemand kan zeggen dat je het niet goed hebt aangepakt. Ik kan sneller dan hij zeggen: ‘Nu is het genoeg, ik heb even tijd voor mezelf nodig’. Toch heb ik zijn werk ethos wel een beetje van hem overgenomen. Ik vind het vooral het leuk om echt iets neer te zetten in mijn leven. Niet voor de status, maar voor het leerproces. En het mooiste is het als we dat samen kunnen doen.”

Geert: “Op de jongensschool waar ik zat, werd ons veel ontzag voor vrouwen bij gebracht. Vrouwen waren voor ons de grote onbekenden, wezens van een andere planeet. Tere zielen waar je omzichtig mee om moest gaan. Inmiddels weet ik dat ze wel tegen een stootje kunnen! Wat je in Nederland ‘ouder wetse galanterieën’ noemt, is voor Vlamingen hoffelijkheid en een vanzelfsprekendheid. Soms schaam ik me inderdaad voor wat Michelle zegt. Dan kapt ze een gesprek af, terwijl ik uit beleefdheid vragen zou blijven stellen. Ik ben haar op zo’n moment wél dank baar. Naast dat ik Michelle ontzettend sexy vind, heb ik door haar echt een verdiepings slag gemaakt in mijn bewustzijn. Het is alsof ze mijn ziel en vrouwelijkheid wakker heeft gekust, dat lees je terug in mijn boeken.” ■ Van Geert Kimpen verscheen onlangs ‘Ik, Maria Magdalena’