Gezocht: man

Zou ze nou wel of zou ze niet?Is ze eraan toe of toch niet helemáál? Actrice Isa Hoes (1967) is niet bepaald het alleen-op-de-bank-type. Integendeel, haar leven is rijkgevuld. Maar nieuwsgierig is ze stiekem wel. Naar De Man. Die Ene Speciale. Aandachtspunt: hoe vind je die?

Soms weet ik het niet meer. Of ik het kan. Of ik het überhaupt nog wel wíl. Want hee, ik heb het nogal leuk zonder. Mijn leven is echt heel fijn; ik heb leuke vriendinnen, heerlijk werk en het is niet dat ik nou vaak op de bank zit te treuren om het alleen zijn. Dus waarom al die moeite?

Wel of geen prins?

Maar soms, heel soms zie ik mezelf die telefoon oppakken en op zoek gaan. En al vind ik swipen verschrikkelijk, je hoopt – tegen beter weten in natuurlijk – dat ’ie toch ineens oppopt. Niet de prins (of wel?), niet de droomman (want die bestaat niet, toch?) maar die ene waarvan je denkt: Nou… wie weet! Al snel gooi ik hem weer aan de kant, die tele- foon met eventuele partner. Niets voor mij, laat maar, het komt wel.

Of niet.
Toch blijkt de onrust niet helemaal weg want onlangs was ik wat aan het opruimen en viel mijn oog op een boek met een intrigerende titel: Trouwen of sex? Waar kwam dat ineens vandaan? Ik bekeek de ach- terkant en werd nieuwsgierig. Dit boek was geschreven door een man met tips voor vrouwen bij wie het daten niet echt lukt. Althans, zo interpreteerde ik het, en dat was prima. Want eerlijk is eerlijk: de afgelopen dertien jaar heb ik er qua relaties niet veel van gebakken. Mijn laatste serieuze date was al meer dan een jaar geleden; het duurde een kleine drie maanden. En daarvóór? Waren de dates nauwelijks het tellen waard. Te jong, niet echt klaar voor een relatie, verkeerd ingeschat qua karakter tot voodoo aan toe. En als kers op de taart: “Ik val echt niet op bekende vrouwen.” Echt wel!

Foute mannen

Een en ander leverde bergen leuke verhalen op maar niets serieus. Het boek leek me een schot voor open doel en binnen twee dagen had ik het uit. Ik was zo enthousiast dat ik de schrijver een berichtje stuurde op Instagram. Boek uit. Leuk om die manneninkijk te lezen. Een dag later stuurde hij iets terug en ‘bespraken’ we hoe dat dan was, dat daten. Hij vond het een aantal jaren heel leuk. Ik probeerde me te openen. Misschien moest ik toch anders naar dit fenomeen gaan kijken? Ondertussen had ik het wél geprobeerd. Maar steeds kreeg ik het gevoel dat ik óf de verkeerde mannen aantrok óf dat ik het misschien dan toch niet echt durfde. Ik had natuurlijk de leukste man van de wereld gehad, kan iemand daar tegenop?

Ik denk nog steeds van wel. Dat ik opensta voor iemand anders. En de grap was dat ik best van de Man van het Boek gecharmeerd was. We stuurden inmiddels gesproken berichtjes naar elkaar – want daar hou ik zo van – en toen ik voor het eerst zijn stem hoorde, sloeg mijn hart even over. Ik ben nogal gevoelig voor stemmen, eerlijk gezegd vaak de verkeerde kant op. Maar wat ik nu hoorde was fijn, warm en open.

De man van het boek

We wisselden nummers uit en bel­ den met elkaar. Onze gesprekken waren leuk, ik dacht door de lijn heen zelfs wat geflirt te voelen! Bummer: de Man van het Boek had inmiddels weer een relatie. Maar hij moest me wel iets opbiechten: toen dat nog niet zo was, had hij op een van die relatieapps een match met mij. Ik had alleen nooit gereageerd. Wát?! Hoe suf kun je zijn: stel ik me open, moet ik natuurlijk wel blijven kijken of er een match is! Hij lachte. Dat was dan ook precies zijn tip aan mij. Positief als ik ben, was ik allang blij met de wetenschap dat er dus nog wel degelijk ‘leuke’ mannen bestaan.

Ik deelde mijn ongemak over het bekend zijn met de Man van het Boek, en dat ik niet weet of dat de boel ook lastiger maakt. Volgens mij wel, maar ik had de afgelopen jaren best regelmatig bekende gezichten op die apps gezien. Die durfden dus wél. Ik vertelde de Man van het Boek ook dat ik van mijn jongste broer het advies had gekre­gen om me bij een serieus dating­bureau in te schrijven. Hij was het roerend met mijn broer eens. En kreeg spontaan een idee; ik zou nog van hem horen…

Zaadje geplant

Een paar dagen later kreeg ik een telefoontje: hij had gebeld met een bureau in Amsterdam en had goed én slecht nieuws. Het slechte: er waren simpelweg bijna geen man­nen te vinden, dus tja… De rest hoor­ de ik al niet meer, vergat helemaal te vragen wat het goede nieuws was want ik werd bevestigd in mijn zie­ je­ wel. Toch was er blijkbaar een zaadje bij mij geplant, want ik merkte dat ik op vrije momenten ineens ging googelen. Wat waren er eigen­lijk allemaal voor bureaus? En wat hield het in als je je inschrijft? Wat kost het? Zijn er garanties? Nee natuurlijk niet, dat begrijp ik ook wel.

Maar ergens is dat wel wat je wilt horen – of lezen in dit geval. Ik stapte in een wondere wereld van iets waarvan ik altijd had gedacht het niet nodig te hebben. Ik las, belde en maakte zelfs bijna een afspraak. Bíjna, want de dagen gin­gen voorbij en ik ‘voelde’ het niet. Ik dacht erover na, ik besprak het met vriendinnen maar iets hield me tegen. Wat precies, dat wist ik niet. Wel dat ik daarop kon vertrouwen: mijn gut feeling had me nog nooit in de steek gelaten.

Datingbureau

Dat bleek maar weer toen ik een paar weken geleden bij mijn oudste broer langsging. Ik was nog geen tien minuten binnen toen de bel ging. Het bleek zijn vriendin te zijn. Wat een verrassing! Ik wist niet dat er weer een nieuwe liefde in zijn leven was en mijn hart maakte een spron­getje. Zie je wel, ik wil dit toch óók, dacht ik. Toen ik vroeg hoe ze elkaar hadden leren kennen, ging er een geheimzinnige blik van verstand­ houding over en weer. Kleine stilte. Toen kwam het hoge woord eruit: via een datingbureau. Ik moest lachen en wilde alles weten. En wat ik dus niet had verwacht, gebeurde: ze spraken zó enthousiast over dat bureau, dat ik meteen de volgende dag de telefoon pakte en met de mevrouw­-van-­het-­bureau belde.

Op avontuur

Ze was niet eens verbaasd, wat mijn enthousiasme verder aanwakkerde. Drie dagen later zat ze bij me thuis voor een kennismakingsgesprek. Dik twee uur later stond ze op. Ze vertrouwde me toe dat ze ‘Antonie gevoeld had’. Schrik. Wilde ik deze kant op? Betekende een nieuwe man vinden niet dat ik dan juist níet (meer) met hem bezig moest zijn? Gelukkig volgde daarop de gerust­stelling die ik nodig had: Antonie had haar gezegd dat hij niets liever wilde dan dat ik een nieuwe relatie zou vinden. Ik ademde diep in en uit. Toen ze weg was, en ik even bij het raam ging staan, zag ik in de lucht een dunne maar voor mijn nog steeds zichtbare regenboog. Laat dit avontuur maar beginnen.

TEKST: ISA HOES | BEELD: MARK UYL | STYLING: PATTY ZOMER | MET DANK AAN: DEHOORNEBOEG.NL

Meer Isa in Zin?

Bestel de issue met gasthoofdredacteur Isa Hoes via deze link!

De beste artikelen in je mailbox? Meld je aan voor de nieuwsbrief