De bezette stad
Even verpletterend als hoopgevend
Voor zijn gedurfde documentaire De bezette stad filmde regisseur Steve McQueen (12 Years a slave) drie jaar lang plekken in Amsterdam die tijdens de Tweede Wereldoorlog een rol van betekenis speelden in de levens van Joodse Amsterdammers. Tegelijkertijd reflecteert de filmmaker op het heden. ‘We blijven dezelfde fouten maken’.
De 4 uur durende verfilming is gebaseerd op het boek Atlas van de bezette stad, geschreven door McQueens partner, journalist Bianca Stiger. In haar bestseller beschrijft de auteur per postcode zo’n 130 locaties in de hoofdstad, die iets te maken hebben met de Tweede Wereldoorlog. Het is dus een soort naslagwerk over de collaboraties, de deportaties en het verzet die plaatsvonden in Amsterdam.
De documentaire toont twee knap vervlochten portretten: enerzijds de nazi bezetting van deur tot deur. Het andere deel is recenter en gaat over de laatste jaren van pandemie en protest. De filmmaker gebruikt bewust geen archiefmateriaal, maar toont de gebouwen, straten en appartementen waar Joden woonden en werkten, in hun huidige functie inclusief nieuwe bewoners.
Lessen uit het verleden
In de Nederlandse versie verzorgt Carice van Houten de voice-over. Op kalme maar gedecideerde toon vertelt de actrice over plekken waar Joodse onderduikers zaten die werden verraden. Plekken waar nu geen gruwelijkheden meer plaatsvinden, maar waar nieuwe gezinnen wonen. Zowel het boek als de film is in feite een reeks lessen uit het verleden.
Bekijk de trailer
Zin in?
Wij mogen 3×2 vrijkaarten weggeven voor De Bezette stad. Kans maken? Deel je gegevens in onderstaand winformulier en wie weet. Meedoen kan t/m 16 december.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
