De beste korte voorstelling
Een nieuwe column van Stef Bos
Stef Bos (1961) is singer-songwriter en woordkunstenaar. In Zin schrijft hij over zijn leven als muzikant en als echtgenoot en vader. In zijn column De beste korte voorstelling verhaalt hij op poëtische wijze over situaties die zowel komisch als ongemakkelijk zijn voor alle betrokkenen.
Als je na je 45ste vader wordt, zoals ik, kom je soms in situaties terecht die komisch zijn en ongemakkelijk tegelijk voor alle betrokkenen. Ik weet nog dat ik jaren geleden met mijn kinderen in De Efteling in een bootje zat van een of andere attractie en twee dames achter ons van ongeveer mijn leeftijd tegen mijn kinderen zeiden: “Wat hebben jullie een leuke jonge opa.” Waarop mijn oudste dochter bitsig antwoordde: “Dat is onze papa.” Tijdens de rest van het tochtje was het heerlijk maar ongemakkelijk stil en ik zat met een glimlach om de mond want begreep beide kanten.
Het beste moment was echter nog niet zo lang geleden. Mijn zoon, de oudste thuis, heeft lang blond haar tot ver voorbij zijn schouders en torent tegenwoordig hoog boven mij uit. Hij is een mooi en in zichzelf gekeerd mens dat niet zoveel woorden nodig heeft als zijn vader. Hij heeft een aangeboren boeddhistische rust waardoor je het gevoel krijgt dat hij dwars door je heen kijkt. Een jaar geleden ging ik met hem naar een try-out van Jochem Myjer die gevraagd had eens te komen kijken omdat we de laatste jaren veel van gedachten wisselen over van alles dat ons bezighoudt in het theater en, vooral, daarbuiten. Hij had me al in een vroeg stadium een songtekst gestuurd die ik ontroerend mooi vond. Dus ik was nieuwsgierig naar de hele voorstelling en ik dacht: ik vraag mijn zoon om mee te gaan want hij volgt Jochem soms op internet.
Op een avond rijden wij naar Leiden, we komen iets te vroeg aan en ik stel voor om ergens koffie te gaan drinken. Ik hou wel van de directheid van de Leidenaars maar mijn zoon is opgegroeid in Vlaanderen en Zuid-Afrika, en is wat meer de indirecte communicatie en understatement gewend. We komen binnen in een bruin café, een man van mijn leeftijd kijkt mij aan en roept en zingt half vreugdevol en duidelijk hoorbaar voor het hele café: “Kijk eens aan, wie hebben we daar… Papa, ik lijk steeds meer op jou!” Mijn zoon kijkt mij aan met een blik van ‘Papa, niet reageren anders zitten we hier morgen nog’.
Maar de man is ondertussen al vertrokken voor een volgend hoofdstuk, loopt op mij af en zegt: “Wat leuk om jou te zien. Jij zit dus in de muziek. Mag ik eens vragen: wat vind jij nou van Pink Flloyd?”
Ik denk bij mezelf: shit, nou moet ik ook nog een mening hebben over Pink Flloyd. Ik zie mijn zoon weer kijken met die blik van ‘niet reageren papa’ maar papa reageert wel. “Nou ja, ik vind Roger Waters top, spreekt zich uit wanneer het moet over onderwerpen die ongemakkelijk zijn en ik vind hun muziek magistraal.” Daarna passeert de halve muziekgeschiedenis in hoog tempo de revue maar opeens zie ik dat we als de bliksem door moeten om Jochem te zien. De man, nog volop in zijn energie, loopt naar mijn zoon met zijn lange blonde haar en zegt enthousiast “Zo, dus jij bent de kleindochter?!”
Mijn zoon kijkt hem rustig van boven af aan en zegt met zijn zware net ingedaalde stem: “Ik ben de zoon.” De man kijkt opeens verward uit zijn ogen en zegt stotterend: “O, sorry, uh, ik had niet…uh-uh… Sorry.” Waarop mijn zoon hem weer rustig aankijkt en vervolgens een ace slaat met de opmerking: “Maakt niet uit. Volgende keer wat minder praten en beter kijken.”
Jochem en ik zijn druktemakers. Als we samenzijn, is het een mooie waterval van woorden. Mijn zoon is anders. Ik denk niet dat hij ooit op een toneel zal staan maar als hij dat zal doen, koop ik direct een kaartje voor de beste korte voorstelling ooit.
Credit NB foto: ANP / Peter de Jong
Nooit meer een column van Stef missen?
Stef Bos (1961) is singer-songwriter en woordkunstenaar. In Zin schrijft hij over zijn leven als muzikant en als echtgenoot en vader. Stef is getrouwd met de Zuid-Afrikaanse kunstenares Varenka Paschke. Samen hebben ze drie kinderen: zoon Kolya (15) en dochters Lorelei (13) en Vonkie (8). Ze wonen afwisselend in Zuid-Afrika en in Vlaanderen. Stef toert dit voorjaar door Nederland en België met zijn nieuwe cd Tijd om stil te staan.
Nooit meer een column van Stef missen?
Met deze aanbieding lees je Zin wel erg voordelig.
