Vrouwen van de KNRM
Vrijwillige helden
Het water op. Ook bij nacht en ontij, ook als het windkracht negen waait. De meeste mensen moeten er niet aan denken. De vrijwilligers van de Koninklijke Nederlandse Reddingmaatschappij denken er niet bij na maar dóen het. Drie portretten van redders.
Gerrie Hup (1980), financial controller
Opstapper (bemanningslid)
KNRM Elburg. Sinds: 2019
Reddingboot: Evert Floor
‘Ik zag de angst van hun gezichten glijden’
“Elke woensdagavond oefenen we met het hele team op het water, en vaak ook nog op zaterdagochtend. Eén avond in de week bootcampen we met z’n allen om de conditie op peil te houden. Ben ik thuis, dan staat de pieper aan. Als die gaat, moet ik binnen tien minuten op het reddingstation kunnen zijn. ‘s Nachts heb ik altijd een broek en trui en slippers naast mijn bed liggen, ik kan binnen een minuut in de auto zitten. Het vrijwilligerswerk bij de KNRM vraagt veel van je maar wat je ervoor terugkrijgt, is onbetaalbaar.”
Jeanine Staal (1968), leerkracht in het voortgezet speciaal onderwijs
Plaatsvervangend schipper
KNRM Lelystad. Sinds: 2013
Reddingboot: Bert en Anneke Knape
‘Mijn leerlingen weten dat juf opeens weggeroepen kan worden’
“Mijn ouders waren donateur van de KNRM, ik werd dat op mijn 18de ook. Toen al dacht ik: ooit wil ik er vrijwilliger worden. Mensen helpen, het teamwerk, het varen, de spanning, het leek me geweldig. Mijn kans kwam toen de KNRM bemanningsleden zocht voor een nieuw op te richten reddingstation in mijn woonplaats Lelystad. We begonnen met het hele team van twintig vrijwilligers tegelijk aan de opleiding terwijl het station nog niet operationeel was en we vlogen erdoorheen. Vaarbewijzen halen, marifooncertificaat, navigatie, EHBO, brandbestrijding, het vaargebied en de boot leren kennen, de HUET (helicopter underwater escape training) goed doorlopen. Je komt met de gekste dingen in aanrakening…”
Karlien van de Griek (1979), stewardess.
Opstapper KNRM Zandvoort
Sinds: 2018. Reddingboot: Annie Poulisse
‘Wat er ook gebeurt, we kunnen blindelings op elkaar vertrouwen’
“Ik heb een mooi en rijk leven en wilde graag iets bijdragen aan de maatschappij. Voor een bejaardenhuis ben ik niet het type, maar ik houd wel erg van het water: ik surf, sup en zeil graag. Toen mijn ouders een weekendje bij me waren, vertelde ik dat ik het plan had een kijkje bij het boothuis van de KNRM te nemen. Mijn vader wilde wel mee. Daar ben ik later nog flink mee geplaagd: ‘Goh, durfde je niet alleen te komen?’ Meteen bij dat eerste bezoek werd me al verteld dat werken bij de KNRM wel vrijwillig is, maar niet vrijblijvend.
Meer lezen?
In Zin 3 lees je de volledige interviews met deze helden van de KNRM. Nu in de winkel. Of bestel ‘em hier online.
TEKST: ANNEMARIE BERGFELD | BEELD: HESTER DOOVE
De beste artikelen in je mailbox? Meld je aan voor de nieuwsbrief
