Meer dan thee alleen

Het verloren jaar begint met een besluit. Na teveel eenzaamheid, gepieker om niets en een slopende doelloosheid, móet het leven van Benjamin een andere wending krijgen: hij wordt drugskoerier.

Een naargeestig huis van een onbekende eigenaar met dubieuze praktijken. Tja, hij moest toch íets toen hij door zijn vriendin uit huis werd uitgezet. Niets lijkt Ben nog te kunnen schelen. En tegelijkertijd alles want hij heeft alle tijd om zichzelf oeverloos vragen te stellen. Over zijn niet bepaald gemakkelijke ex bijvoorbeeld. Die hem zijn identiteit zo goed als helemaal heeft afgenomen. Dan raakt Ben bevriend met Vasili Nikolajev, eigenaar van het aftandse Russische theehuis zonder klandizie aan de overkant. Hoe kunnen hij en zijn hoogblonde vrouw Katja in hemelsnaam rondkomen? Als Ben Vasili zegt dat hij in is, belandt hij in de duistere drugswereld. Om niet door te draaien, houdt hij vast aan zijn dagelijks groeiende leger Romeinse keizers, samengesteld door namen uit het boek Verval en ondergang (van het Romeinse Rijk) uit zijn hoofd te leren. Als een mantra past hij ze toe. Vraagt Ben zich af waarom dat boek geen ‘opkomst’ heeft meegekregen, Het verloren jaar, opgebouwd uit drie delen, kreeg die wél.

Stokhof dompelt zich onder in haar personage en maakt van Ben een merkwaardige maar geloofwaardige naïeveling. Die zich gek van eenzaamheid en verveling toch door niemand laat helpen. En na het verval komt onherroepelijk de ondergang. Vloeiend geschreven en bijzonder beeldend debuut over eenzaamheid en hoe je, al dan niet bewust, inhoud geeft aan je leven.

Clara Stokhof
Het verloren jaar
(Querido, € 19,99)