De platte schoen

Daar zijn ze weer, de ruitjesbroek, witte blouse, sleehak of puntkraag. Terug van nooit echt weggeweest. Journalist Liddie Austin (1959) beziet de retro-trend van dit moment.

Pubers,motten,rommel

Er zijn dagen waarop je denkt dat het helemaal niet goed gaat met de wereld. Om te beginnen bij mij thuis, waarover ik niet zal uitweiden, maar me beperk tot de sleutelwoorden: pubers, motten, rommel. De rest kun je dan ongetwijfeld zelf invullen. Over de toestand buitenshuis zijn we het waarschijnlijk eens: die is niet best. Al die aanslagen, al dat onbegrip over en weer en alsof dat niet genoeg is helpen we met z’n allen ook nog het milieu om zeep.

De platte schoen

Gelukkig zijn er ook lichtpuntjes. Eén daarvan zou ik hier willen behandelen en dat is: de populariteit van de platte schoen, al dan niet in de vorm van sneakers. Die dragen we tegenwoordig waar en wanneer het maar kan en beslist niet alleen op het sportveld: onder een jurk, onder een rok, op feestelijke gelegenheden. Het staat eigentijds en stoer. En, niet onbelangrijk: wat is het comfortabel! Een zegen voor voeten en rug. Natuurlijk: hakken blijven mooi en voegen soms echt iets aan een outfit toe, maar ze zijn tegenwoordig echt niet meer de enige optie. En dat is voor de rijpere vrouw, bij wie het hakken dragen door slijtage van bindweefsel in de voet vaak niet meer probleemloos is, heel goed nieuws. “Het is echt gaande in de mode momenteel,” zegt styliste Astrid Schilders, zelf een gepassioneerd platte schoendraagster. “En het zegt iets over waar we nu staan.

Blijvende trend

Empowerment van vrouwen is een actueel maatschappelijk onderwerp en dat zie je terug in de schoenen die nu hip zijn. Heel hoge hakken hebben iets gedateerds gekregen. Ik denk dat dit wel een blijvende trend is.” Er is keus genoeg in platte schoenen, ook op representatief gebied. Mannen redden het toch ook al jaren op kantoor? “Voor vrouwen heb je de ‘mannelijke’ platte schoenen, zoals loafers en brogues, maar je zou ook kunnen kiezen voor ballerina’s met een goede zool, al dan niet met een puntige neus,” aldus Schilders. “Saai zijn ze ook al niet: er zijn latte schoenen in alle kleuren en leersoorten.” Toch valt er nog een wereld te winnen.

In proces

Dit voorjaar werd de Londense secretaresse Nicola Thorp ontslagen bij een accountantskantoor omdat ze weigerde hoge hakken te dragen bij haar tijdelijke werk als receptioniste. “Ik zou het niet uithouden: negen uur per dag op hakken terwijl ik cliënten van de balie naar hun vergaderruimte moet begeleiden,” zei Thorp. De platte schoenen die ze droeg waren keurige ballerina’s, geen gympen. Ze liet het er niet bij zitten en startte een online petitie om dit soort seksistische kledingvoorschriften (volgens de functieomschrijving diende Thorp ook te allen tijde make-up te dragen, tenminste blusher, lippenstift of gekleurde lipgloss, mascara, oogschaduw en licht getinte foundation of poeder, die ze gedurende de dag regelmatig moest bijwerken) aan de kaak te stellen.

Niet alleen

Ze bleek niet de enige te zijn die zich eraan ergerde: de petitie werd in korte tijd door tienduizenden mensen ondertekend. Er werden Kamervragen gesteld. Mannen toonden hun solidariteit door op hakken (strompelend) naar hun werk te gaan. Zou dat in Nederland ook spelen? Bij het Journaal zie ik Annechien Steenhuizen en Astrid Kersseboom op torenhoge palen in de studio rondlopen. Zouden ze dat zelf willen of staat het in hun functieomschrijving? Voelen ze zich er zekerder door of maken die hakken hun werk lastiger (lees: pijnlijk)? Eerlijk gezegd kijk ik uit naar het moment waarop ik een goedgeklede vrouw op platte schoenen het Journaal zie presenteren. Dat zou nog eens goed nieuws zijn.