Hoe houden we het leuk?

Praten over seks is belangrijk. Want seks betekent een leven lang leren. Waar staan we tegenwoordig? Schrijfster en psycholoog Marion Bloem (1952) zocht het uit. Echtgenoot en arts Ivan Wolffers (1948) stortte zich op de wetenschappelijke kant van seks. Samen maken ze ondertussen ook het nodige mee.

Heftig effect

Op mijn 50ste, in de bloei van onze seksualiteit, werd bij mijn man Ivan de diagnose prostaatkanker gesteld. Hij kreeg medicijnen die zijn geslachtshormonen tot nul reduceerden. Ook had de bestraling een heftig effect op zijn geslachtsdelen. Zo’n verandering staat los van onze liefde voor elkaar, maar we moesten wel opnieuw leren hoe met intimiteit om te gaan.

Meer relaties, meer sekspartners

Mensen zijn vaak bang om over vrijen te praten omdat ze niet willen ‘dat de magie verdwijnt’. Toch ben ik ervan overtuigd, proefondervindelijk én op basis van wetenschappelijk onderzoek, dat naarmate je binnen je relatie makkelijker over seks praat, je seksleven écht verbetert. Er is nauwelijks onderzoek gedaan naar de mate van plezier die mensen aan seks beleven – wel naar hun tevredenheid. Seksuologen Rick van Lunsen en Ellen Laan baseren zich in hun onlangs verschenen boek Seks op een onderzoek uit 2011 als ze schrijven: blij met hun  seksleven is 55 procent van de mannen en vrouwen. Van de mannen zou 63 procent vaker seks willen hebben en hetzelfde geldt voor 41 procent van de vrouwen. Nog geen 1 procent van de mannen en nog geen 4 procent van de vrouwen zou minder vaak seks willen hebben.

Onzekerheid

Onzekerheid blijkt voor mannen en vrouwen een belangrijke rem op plezier. Van de vrouwen gaat die onzekerheid over hun lichaam, mannen zijn vaker dan vrouwen onzeker over hun ‘prestaties’ in bed. Hoe onzeker kun je nog over jezelf en jouw aandeel in de seks zijn op je 50ste? Hoe hebben wij ons op seksueel gebied ontwikkeld in vergelijking met onze ouders toen op die leeftijd? Volgens Van Lunsen en Laan zijn opvattingen over liefde, relaties en seksueel gedrag in de laatste dertig jaar nauwelijks iets veranderd. Wat wel is veranderd sinds de jaren 50, 60 van de vorige eeuw, is dat de meeste mensen in hun leven meerdere relaties, en meer sekspartners dan relaties hebben gehad.

Monogamie vs. polyamorie

Al tientallen jaren wordt het seksuele gedragspatroon van mensen in Nederland gekenmerkt door wat ‘seriële monogamie’ wordt genoemd. Als ik op mijn 18de niet het geluk had gehad Ivan tegen te komen, zou ik waarschijnlijk voor polyamorie gekozen hebben of voor een uiterst lange reeks van monogame relaties. En ik sluit niet uit dat ik af en toe naast mannelijke óók vrouwelijke partners zou hebben gehad. Met polyamorie heb ik in de jaren 60 al kennisgemaakt in mijn directe omgeving. Toen mensen bewust zochten naar een minder hypocriete, meer open leefvorm dan het traditionele huwelijk. Vaak wordt over die periode vol misprijzen gesproken door mensen die deze periode zelf niet hebben meegemaakt. Maar het ging er niet zo losbandig aan toe als nieuwe generaties graag beweren. Men probeerde serieus om elkaar de vrijheid te gunnen de liefde te bedrijven met meerdere personen zonder bezitterig te zijn.

Lees morgen op zin.nl deel 2 over hoe houden we het leuk!

TEKST: MARION BLOEM | ILLUSTRATIES: LARS DELTRAP