Hij komt het maar halen!

In elke Zin beantwoordt hoogleraar klinische psychologie Willem van der Does (1960) je levensvragen – groot of klein. Schroom niet, hij kijkt nergens van op.

Christien

Ik ben alleenstaand en heb twee kinderen die het huis uit zijn. Ik heb een drukke baan en leuk sociaal leven, maar o, wat overvalt die leegte me. Mijn dochter komt één keer per maand, en mijn zoon gaat zo op in zijn studentenleven dat hij rustig twee maanden niks van zich laat horen. Ik overweeg zijn toelage niet meer over te maken. Hij komt het maar halen!

Beste Christien

Tja, die studentenhuizen hebben tegenwoordig allemaal een wasmachine, dat helpt ook al niet. Het  legenestsyndroom? Lijkt er wel op. Het goede nieuws is dat het mee lijkt te vallen. Het lege nest is vrij uitvoerig onderzocht en, zoals een van mijn collega’s het samenvatte: het voornaamste symptoom is a smiling face. Uit allerlei onderzoek blijkt dat ouders gemiddeld genomen het minst gelukkig zijn in de jaren waarin het gezinsleven het drukste is. Er is dus zeker hoop: het zou zomaar kunnen dat je straks weer helemaal opbloeit. Maar er zitten een paar addertjes onder het gras. Die gelukscijfers zijn natuurlijk maar gemiddelden, en gelden bovendien voor stellen. Voor alleenstaanden is het begrijpelijkerwijs lastiger een nieuwe draai te vinden. Ondanks je baan en sociaal leven, heb je je leven toch niet te veel ingericht naar je kinderen? Heb je moeten compenseren voor een ex die elders woont, en die minder investeert?

Op twee poten

Een kruk heeft drie poten nodig om stabiel op te kunnen zitten. Liever nog vier, dan kan er tijdelijk een poot wegvallen zonder dat je omkiepert. Het lijkt erop dat jouw leven momenteel op twee poten leunt. Wiebelig! Dus zolang de derde poot – je kinderen – even met zichzelf bezig is, is het misschien tijd weer een vierde poot aan je stoel te gaan zoeken. Te druk voor een nieuwe partner? Ga dan nog eens goed bij jezelf te rade waar je op termijn het gelukkigst van wordt. Het laatste addertje onder het gras: maanden niks laten horen. Dat is niet goed, je hoeft inderdaad niet alles te accepteren. Pas wel op hoe je het brengt. Laat je zoon duidelijk weten dat je af en toe behoefte hebt aan zijn gezelschap, en dat je geregeld wilt weten hoe het met hem gaat. Beloon goed gedrag, dus niet klagen als hij eindelijk komt opdagen. Hem dwingen om te komen door zijn toelage contant uit te keren zou ik niet doen. Dat maakt van jullie contact een financiële transactie en maakt de kans dat hij zonder beloning langskomt alleen maar kleiner.

Prangende vraag? Mail hem naar redactie@zin.nl o.v.v. ‘Dr. Does’. Je kunt je vragen ook stellen op twitter: @drdoeszietlicht