De verdwenen funkzangeres

Betty Davis was de eerste zwarte vrouw die al haar muziek zelf schreef en produceerde. Ze zong expliciet over seks (“If I’m in Luck I Might Get Picked Up”) en droeg gewaagde outfits. Tot ze plotseling verdween.

They Say I’m Different

Tot nu. Filmmaker Phil Cox wist Davis (nu 73 jaar) te verleiden tot een gesprek dat, samen met schaarse concertbeelden, de basis vormt van de korte documentaire Betty: They Say I’m Different; het verhaal van een meisje uit Pittsburgh dat in de ban raakt van vroege bluesvrouwen als Ma Rainey en als songschrijver naar New York trekt, aangemoedigd door haar vader.

Davis

“Als Betty nu zou zingen was ze een Madonna, óf een Prince,” schreef jazztrompettist Miles Davis in zijn autobiografie. Miles trouwde met Betty in 1968, waarbij zij zijn achternaam kreeg (en die ze behield na hun scheiding een jaar later). Ze worstelde om te zijn wie ze was. ‘Tóén verloor ik de muziek’, zegt ze in de film maar meer krijgen we niet te horen over haar plotselinge verdwijning in 1980. Toch is deze documentaire een mooi eerbetoon aan de grootste Black Power-godin aller tijden.

De documentaire Betty: They Say I’m Different is vanaf donderdag 12 oktober op DVD en On Demand verkrijgbaar