6 augustus

“Vandaag ben ik…..gister was ik”. Dat is kanker. Vorige week maandag  was ik volledig gevloerd. Nu, een week later zit ik monter achter mijn computer en maak plannetjes voor de komende dagen. Je eigen lijf kan je zo aan het schrikken maken. Zo ook de dokter die hals over kop een inkijkje voor me regelde bij de afdeling endoscopie van het OLVG ziekenhuis om te bepalen of er geen ingroei van de kanker in de slokdarm zou kunnen zitten. Dat “roesje” beviel me wel toen ik in de uitslaapkamer langzaam bijkwam. Even weg van de wereld. Weg van de pijn.

Gelukkig is de “passage” schoon. Kan ik weer gewoon eten en drinken ik heb mijn stem ook weer terug. De morfine wordt weer wat verhoogd en ik zweef pijnloos door de dag en de nacht. Leven tussen hoop en vrees. Hoop heeft vandaag de overhand en ik ga er ondanks de regen, hagel en windstoten maar eens een mooie dag van maken. Dat ik besta is genoeg. Ook al is het in geleende kostbare tijd.