‘Ik heb het allerergste al meegemaakt. Dat maakt je sterk’

Geboren op Curaçao en op haar 7de naar Nederland gekomen. Regisseur, scenarioschrijver en filmproducent Maria Peters (1958) had een heerlijke jeugd. Alles was mellow. Tot haar vader verongelukte. Nú in Zin.

De zon

“Als ik aan mijn vroegste jeugd denk, zie ik het blauw van de baai en andere zonovergoten, tropische plekken. Ik ben geboren in Willemstad, op Curaçao. Mijn vader werkte daar voor Shell. We waren een gezin met vier kinderen en woonden in een huis met een flink erf waar je heerlijk kon spelen. Ik heb een sterke band met Curaçao. Ik herinner me nog de totale ontroering die ik voelde toen ik er als twintiger voor het eerst terugkwam. Waarschijnlijk omdat ik daar erg gelukkig ben geweest – net als mijn ouders. De zon scheen er altijd, alles was goed.”

Heerlijke jeugd

“Op mijn 5de verhuisden we naar de kust van Venezuela. Shell organiseerde er openluchtbioscopen; misschien is daar mijn liefde voor film ontstaan; ik vond het gewéldig. Toen ik 7 was, gingen we terug naar Nederland. Daar was het leven anders. Ik miste het zwemmen en de zon. Maar ik was een vrolijk en meegaand kind, had een heerlijke mellow jeugd: ik turnde lekker, deed het goed op school en had leuke vrienden en vriendinnen.”

Noodlot

“Toen ik 13 was, ging mijn vader op een zondag uit zeilen op het Uitgeestermeer. Het was prachtig weer en hij wilde de boot voor de winter binnenhalen. ’s Middags sloeg het weer om. Mijn vader kwam die avond niet thuis. Samen met mijn moeder ging ik naar de jachthaven, zijn boot lag er niet. Even later kregen we het nieuws: mijn vaders boot was omgeslagen en hij was verdronken. Door zijn zwemvest had de politie hem snel kunnen vinden.”

Losgeslagen

“Ik hield veel van mijn vader en hij van mij. Maar hij was er vaak niet. Ik was meer een moederskind. Tot zij in een depressie raakte. Ze kookte niet meer, deed de was niet: er was geen beweging in te krijgen. De familie van mijn vader trok aan de bel. Het ging natuurlijk niet goed maar wij kinderen vormden meteen een blok: wij redden ons. We waren wel een beetje losgeslagen: elk weekend zat ik tot ’s avonds laat in de dorpstent. De Kinderbescherming constateerde dat ons gezin niet meer functioneerde en plaatste ons in pleeggezinnen. Na mijn vwo-examen ging ik met mijn vriend samenwonen en rechten studeren: geen passie. Op weg naar de universiteit fietste ik altijd langs de Filmacademie: dát leek me wel wat. Tot mijn verbazing werd ik aangenomen.”

De dirigent

“De Filmacademie klopte meteen. Nog steeds schrijf ik de scenario’s voor mijn films meestal zelf – ook dit keer, voor De dirigent. Die film draag ik al sinds 2001 met me mee. Toen zag ik een documentaire over de Nederlandse Antonia Brico, de eerste vrouwelijke dirigent die een symfonieorkest leidde. Hartverscheurend om haar op oudere leeftijd te horen vertellen hoe ze nooit een volledig chef-dirigentschap aangeboden kreeg omdat men altijd voor een man koos. Ik zag een kunstenares die nooit tot volle bloei was gekomen en dat sprak tot mijn ziel. Het was zó geweldig toen ik De dirigent eindelijk kon maken! Je moet een vonk voelen met je onderwerp en die voelde ik heel sterk.”

Sterk

“De dood van mijn vader toen ik 13 was, heeft me natuurlijk getekend. Alles wat ik sindsdien in mijn leven heb meegemaakt, is nooit zó erg geweest. Het was ook erger dan de depressie van mijn moeder want zij krabbelde weer op en werd weer de toffe vrouw die ze altijd was geweest. Mijn kinderen vragen weleens: ‘Hoe kom jij zo sterk?’ Ik denk doordat ik het allerergste al heb meegemaakt.”

Zin in meer?

Lees het hele interview met Maria Peters in Zin 13. Nú in de winkel!
TEKST: LIDDIE AUSTIN | BEELD: MARK UYL | VISAGIE: CARMEN GONZALEZ

Maria Peters (1958) is filmregisseur, scenarioschrijver en filmproducent. Samen met Hans Pos en lief Dave Schram runt ze productiemaatschappij Shooting Star Filmcompany. Maria had als regisseur veel succes met jeugdfilms als De tasjesdief (1995), Pietje Bell (2002) en Afblijven (2006) en met Sonny Boy (2011), naar de bestseller van Annejet van der Zijl. Haar film De dirigent draait nu in de bios.

Film: De dirigent

Amerika, 1926. De 24-jarige Antonia droomt ervan dirigent te worden maar wordt niet serieus genomen. Terug in Nederland stuurt dirigent Mengelberg haar naar Berlijn. Daar maakt ze als vrouw meer kans. Dan zet de liefde van haar leven haar voor het blok: wat kiest Antonia? De dirigent is gebaseerd op het waargebeurde verhaal van de Nederlandse Antonia Brico, de eerste vrouwelijke dirigent ter wereld die succesvol grote symfonieorkesten dirigeerde. Met o.a. Christanne de Bruijn, Annet Malherbe en Gijs Scholten van Aschat.
Dedirigentdefilm.nl