Hoe je ouders elkaar verlaten
Erik Jan Harmens legt weer een gedicht voor je uit
Erik Jan Harmens (1970), schrijver en dichter, legt iedere Zin uit waarom gedichten gelukkig maken – of tot nadenken stemmen.
Hoe je ouders elkaar verlaten
Een tor in je kop
een klap in je nek
op een terras
in de zon.
Een Spaans dorp waar alles ’s nachts open bleef
met een leuk hondje dat je volgt.
Ik dronk nog geen espresso
alle sinaasappels konden mij gestolen worden
de citroenen doodvallen
in de zon.
In een witte onderrok liep ik over de bergen
elke nacht bezocht ik mijn angst
om te kijken of ik nog kon groeien.
Een dier had onze tent aan stukken gereten
nu weet ik dat het nodig was.
Het leuke hondje werd in de auto gefloten
ik begreep de stilte niet.
We zaten op de bank met thee
het was twaalf uur
ik wou de zon nooit meer zien.
Roberta Petzoldt
Uit: Vruchtwatervuurlinie, Van Oorschot, 2019
Voor en na
Als twee foto’s in een reclame voor een afslankproduct bestaat dit gedicht uit een voor en een na. We zien een Spaans toeristisch dorpje, er is niet veel te doen, de winkels zijn tot ’s avonds laat open, er loopt een hondje. En dan komt de mededeling dat papa en mama nog wel van elkaar houden maar niet meer op die manier. Hondje rent weg en die sinaasappels en citroenen overal worden vervloekt. Voortaan haat iedereen de zon want onder die zon kwam de noodtijding, in haar licht werd het donker.
De tijd
Wat opvalt is dat dit gedicht in de verleden tijd is geschreven. Behalve de titel, die staat in de tegenwoordige tijd. Misschien omdat kinderen de pijn na de scheiding blijven voelen, ook als ze oud genoeg zijn om espresso te drinken.
Terug
Mythisch is het beeld van de vrouw in witte onderrok die over de bergen loopt. Ze loopt niet door of in de bergen, maar eroverheen: ze wil naar huis. Daarom was het ook ‘nodig’ dat een dier de tent aan stukken scheurde: vakantie voorbij, inpakken en wegwezen! Terug naar haar vertrouwde omgeving wil ze, maar die bestaat sinds die middag 12 uur niet meer. Ze kán nooit meer naar huis, ze kan er alleen nog blijvend naar verlangen.
Tekst: Erik Jan Harmens
De artikelen van Erik Jan Harmens lees je in Zin. Nu in de winkel of online te bestellen.