‘Doen is altijd beter dan nietsdoen’

Op haar kast prijkt een Gouden Kalf, maar de passie van Loes Wouterson (1963) ligt tegenwoordig bij persoonlijke ontwikkeling. Coaching via drama. Zinvoller dan op het toneel staan. Maar ze schrijft ook. Haar roman Groener gras gaat over een getrouwde, verveelde, vrouw die de seksuele spanning dan maar op internet zoekt.

Fanatiek fan

Of ik allergisch voor katten ben? Ze heeft vier Blauwe Russen. Prachtexemplaren waarvan zich maar twee vertonen gedurende het interview. In de hal geen kattenbakken maar een Ajax deurmat. Balvormig natuurlijk. “Cadeautje van mijn zoon. Ik ben al mijn hele leven fanatiek fan, net als mijn moeder en grootmoeder. Het Ajax-gen loopt kennelijk via de vrouwelijke tak van mijn familie.” Als Ajax speelt, sluit ze uit voorzorg de ramen: de buren hoeven niet mee te genieten. Loes Wouterson is dus een geboren en getogen Amsterdamse. Vanuit haar appartement op de vierde verdieping heeft ze riant uitzicht over de stad en het IJ. In dit decor schreef ze Groener gras. Haar twee eerste romans dateren uit 2001 en 2002.

Wat is de kern van je verhaal?

“Als je het helemaal afpelt tot de kern, gaat het over jezelf mogen zijn. Het boek begon met de leuke, prikkelende gedachte: stel je gaat op Second Love en je komt daar onbedoeld de liefde van je leven tegen. Wat dan? Daarmee ging ik aan de slag en al snel merkte ik dat het onderliggende thema is: jezelf kunnen zijn binnen een relatie en dat de ander je accepteert en dat ook toont. Het is triest dat er op den duur binnen een relatie te weinig aandacht voor elkaar is. Er sluipt een soort vanzelfsprekendheid in waardoor je je niet meer zo uitslooft voor de ander. In een relatie ben je thuis vaak de uitgebluste versie van jezelf. Je hebt voor elkaar gekozen en leeft samen, maar na verloop van tijd neem je de ander voor lief. Je doet meer je best op het werk, buitenshuis en bij vrienden. Eenmaal thuis ben je moe en vind je dat je eindelijk jezelf mag zijn. Terwijl thuis juist degene zit die je zo geweldig vindt en waarvoor je gekozen hebt. Zo zonde.”

Hoe zit het bij jou met de liefde?

“Ik ga mijn kinderen niet blootstellen aan mijn gepruts met de liefde. Zij moeten zich thuis veilig voelen. Na de breuk met de vader van mijn kinderen heb ik niet meer samengewoond. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat er nooit iets gebeurt. Alleen hoeven mijn kinderen daarmee niet lastiggevallen te worden. Ik ga niet iemand in huis halen die na een paar maanden wordt ingeruild voor een ander. Dat heb ik nooit gewild.”

Maar tegen hevige verliefdheid is geen kruid gewassen

“Dat heb ik mezelf – sinds we met z’n drietjes zijn – nooit toegestaan. Ik was eerst en vooral moeder.”

Hoe lang zijn jullie al met z’n drieën?

“Al achttien jaar. Nog voor mijn dochter geboren was, ging ik bij hun vader weg. Mijn zoon was toen net een jaar. Ik heb de opvoeding alleen gedaan. Om het zo goed mogelijk te doen, heb ik geregeld advies gevraagd aan vrienden en professionals. Mijn kinderen hebben het al die jaren alleen met mij moeten doen. Dan is het fijn als iemand af en toe met je mee wil kijken. Volgens mij is het gelukt – binnen sturing – de kinderen zichzelf te laten zijn. Mijn dochter heeft altijd al een duidelijke innerlijke drive gehad. Die hoefde ik alleen maar niet in de weg te lopen. Ze is net als ik introvert en doet nu een opleiding voor singer-songwriter waar ze hard voor heeft moeten werken. Die opleiding past haar als een jas. Ik zie haar groeien. Mijn zoon heeft zijn passie nog niet gevonden, die is nog een beetje aan het aan rommelen. Dat gun ik hem.”

Er zit 17 jaar tussen je laatste boek en deze

“Ik vond het lastig om schrijven te combineren met mijn andere werk. Het is niet voor niets dat ik mijn vorige twee boeken deels schreef tijdens mijn zwangerschappen. Nu zijn mijn kinderen 18 en 19 jaar. Ik werd precies op het juiste moment benaderd door een redacteur; of ik nog wel eens wat schreef. En zo ja, of we dan eens een kop koffie konden drinken. Mocht ik met een idee of plot spelen, dan wilde hij best met me mee denken. Het idee van een back-up, gaf me het zetje dat ik nodig had. Ik ben gaan zitten en begonnen. Hoe verder ik vorderde, hoe beter ik mijn personages begon te begrijpen. Ik werd steeds nieuwsgieriger naar wat er ging gebeuren en hoe ze zouden reageren. Heerlijk om daarop te broeden.”

Win!

In de ogen van hun omgeving zijn ze het perfecte koppel. Er is geen ruzie, geen onmin, geen haat. Toch is Agnes ongelukkig en meldt zich aan bij datingsite Second Love. De sleur is meteen weg, maar wat ze ervoor terugkrijgt? De grappige liefdesroman Groener Gras van Loes Wouterson loopt telkens nét even anders dan je denkt.
Vanaf 15 mei te koop. (Ambo|Anthos, € 20). Op deze pagina geven we 5 exemplaren weg.

Het hele interview met Loes staat in Zin 6. Hier vertelt ze o.a. over haar Gouden Kalf, waarom ze in haar jeugd altijd op eieren liep en hoe ze uiteindelijk op de toneelschool is beland. Nu in de winkel of bestel hem hier.

Tekst: Margriet de Groot. Beeld: Jacqueline de Haas