‘We lagen naast elkaar in bed zonder elkaar te zien’

Ieder mens wil gezien worden, ieder mens zoekt verbinding. Maar wat als dat niet lukt? Meer dan een miljoen Nederlanders voelt zich eenzaam. Zin sprak vier van hen zoals Jeffrey (1967). Ze hadden onbedoeld een Chinese muur opgetrokken. Na twaalf jaar liep het huwelijk van hem op de klippen. Intimiteit was er nauwelijks, praten ging niet meer.

Scheiding

Jeffrey en zijn vrouw leken voor elkaar bestemd. Ze waren verliefd, wilden kinderen, deelden dezelfde hobby’s. Twaalf jaar na hun huwelijk stonden ze opnieuw voor de ambtenaar. Dit keer om te scheiden. Dat was nooit het plan geweest. Ze waren getrouwd – klassiek, volgens het boekje, gepassioneerd en hadden een gezond seksleven. Maar dat veranderde ineens. Haar carrière bloeide op terwijl Jeffrey een andere richting insloeg. Weg bij het ICT-bedrijf waar hij zich – tussen al die haaien en schreeuwers – een goudvisje voelde. Hij koos voor minder bonussen, meer vrijheid en zocht steeds meer zijn creatieve kant op. Hij was veel thuis, voor de kinderen. Zijn vrouw ging vaak vroeg de deur uit en kwam pas ’s avonds laat terug. Ze lagen samen in bed, zonder elkaar echt te zien. Laat staan aan te raken. Zij was harder geworden, hij misschien softer.

Pijn

Het voelt als een rouwproces. Je leert elkaar ontdekken in de zoektocht naar geluk en ineens loopt alles anders. Praten: ze deden het nog een tijdje. Bij therapeuten en counselors, om te doorgronden waar het mis was gegaan en de pijn het diepste sneed. Maar als ze er bijna waren, kwam het allemaal te dichtbij voor haar.
Een van die therapeuten stelde hen voor één keer per week meer tijd voor elkaar te maken. Samen te ontspannen. Zo’n advies dat je in alle blaadjes kunt lezen. Jeffrey voelde zich wanhopig, eenzaam. Hij hield en houdt nog altijd van haar. Uiteindelijk liep het toch uit op een vechtscheiding. Niet letterlijk, maar op papier. Het was niet meer houdbaar. Al dacht hij, tegen beter weten in, nog heel lang: het komt wel weer goed, als ik maar mijn best doe. Maar er stond een Chinese muur tussen hen. Hij is nooit suïcidaal geweest maar in die periode stond hij weleens stil bij de dood. Op een nacht reed er een enorme vrachtwagen voor hem. En hij dacht: Als ik hier nu onder schuif, merkt die chauffeur het misschien niet eens.

Verlaten worden

Alleen zijn loopt inmiddels als een rode draad door Jeffreys leven. Hij ontmoette een nieuwe vriendin die openstond voor zijn kinderen. Ook die relatie liep spaak. Een volgende poging tot een relatie strandde eveneens. Telkens weer verlaten worden. Is dat eenzaamheid? Hij blijft openstaan voor alles. Belt mensen, maakt uitstapjes naar een museum. Maar uiteindelijk ben je toch op jezelf aangewezen. Gek, veel vrienden zeggen: “We kennen je als iemand die altijd bij iedereen populair en gewild is.” Zelf heeft hij dat nooit zo gevoeld. Misschien is dat wel een rol die hij zichzelf oplegde. Tussen de regels door is Jeffrey op zoek naar zichzelf. Hij mediteert veel. De rust, de volstrekte stilte opzoeken, soms dagenlang, om te leren hoe hij met zijn verleden moet omgaan. En met het nu.

Tekst: Corrie Verkerk. Beeld: Mark Uyl

Meer?

In Zin 8 staan nog drie andere interviews van mensen die zoeken naar verbinding. Dit nummer ligt nu in de winkel of bestel het nummer hier.