‘Als ze thuiskomt, maakt mijn hart nog steeds een sprongetje’

Zij is recht voor z’n raap, hij denkt liever eerst na voor hij wat zegt. Dat ze zo verschillend zijn is een grote aantrekkingskracht tussen hen én blijft een uitdaging. Marianne en Jos zijn al 41 jaar onafscheidelijk en knuffelen er nog lekker op los.

Marianne:

“Ik ontmoette Jos tijdens het uitgaan. Ik was een jaar of 18, hij 20. Ik vond hem meteen leuk maar hij vond eigenlijk mijn iets oudere zus leuk. Vanuit de kroeg zijn we met een stel in een discotheek beland en daar stonden we opeens toch te zoenen. Ik wist het meteen: dit is hem! Voelde me hopeloos verliefd. Hij rook zo lekker! Later die nacht bracht hij me thuis en weer stonden we te zoenen, nu in het halletje van mijn flat. Toen we elkaar uiteindelijk los konden laten en hij aanstalten maakte om naar huis te gaan stond ik erop om hem tot halverwege te vergezellen. De dag erna gingen we meteen samen naar de film en vanaf dat moment waren we onafscheidelijk.”

Dynamisch

“Onze huwelijksdag was er een met regen, zon, bewolking en onweer – zo is ons huwelijk ook. Jos en ik vullen elkaar aan. Hij is diplomatiek, denkt eerst na voor hij wat zegt. Ik daarentegen ben heel ad rem: ik zeg eerst wat en denk daarna pas na. Natuurlijk botst dat weleens, leidt het tot verhitte discussies. Voor mij maakt dat onze relatie dynamisch. Wij hebben geen kabbelend huwelijk maar onze liefde is sterk, die voert altijd de boventoon.”

Humor

“Jos is een erg leuke vader voor onze zoons. We deden altijd veel met ze. Leuke vakanties met veel lol. Ik ben zelf ook best een stoere moeder. Mijn vader had namelijk vier dochters en heeft ons alles geleerd wat hij zijn zoons zou hebben geleerd. Ik ben ook altijd blijven werken, eerst fulltime en daarna minder. Jos was bezig zijn zaak op te bouwen en ik zorgde meer voor de kinderen. Daar heb ik nooit moeite mee gehad. Wel zijn we als ouders allebei altijd heel consequent geweest naar de kinderen. Daarin vonden we elkaar. Waar we elkaar ook enorm in vinden is onze humor. We kunnen nog steeds ontzettend de slappe lach krijgen met z’n tweeën.”

In een fotostudio in Alkmaar (1983)

Jos:

“Al vanaf mijn 16de ging ik uit. Meisjes versieren, beetje zoenen. Ik was al wel het een en ander gewend maar nooit echt aan een meisje blijven plakken. Marianne viel op door haar spontaniteit. Bij onze eerste ontmoeting was haar fiets gestolen. ‘Spring maar achterop,’ zei ik, ‘misschien vinden we hem wel.’ Niets gevonden maar ondertussen groeide er wel wat. Wat ik bijzonder vond, is dat ze tegengas gaf. Ze had een eigen wil, een eigen mening. Dat vond ik aantrekkelijk. Daarnaast was ze natuurlijk ook leuk en lief maar vooral dat temperamentvolle trok me aan.”

Grenzen

“We vielen op elkaars verschillen maar het was óók een uitdaging. Ik zoek van nature de grenzen op, Mar is meer behoudend. Mij is weleens gezegd dat ik altijd denk het bij het rechte eind te hebben. In het verleden wilde ik Mar misschien te veel vertellen hoe ze moest leven. Gelukkig laat ze niet over zich heen lopen. Naarmate we ouder worden, zoeken we meer de overeenkomsten op in plaats van de verschillen. Mar heeft haar zachtheid op mij overgebracht, de attenties, de aandacht. Zij heeft mij leren knuffelen, dat doen we nog steeds graag. We zijn heel fysiek; ik moet haar altijd voelen, al zijn het maar onze voeten tegen elkaaraan. We hebben zeker ook mindere periodes gehad maar het fysieke, intieme heeft ons er altijd weer bovenop geholpen.”

Uitpraten

“Als ze thuiskomt, maakt mijn hart nog steeds een sprongetje. Ook toen het wat minder ging en ik zelfs even uit huis was, voelde ik me toch met haar verbonden. Het is een diep basisgevoel. We hebben geen kabbelend huwelijk maar dat houdt ons scherp. Natuurlijk zijn er wederzijdse irritaties. Maar als we dan terugkijken gaat het vaak nergens over. En we kunnen dingen goed uitpraten, dat is belangrijk. De kinderen zijn de deur uit, dus we hebben veel tijd samen. We zijn gezond, we kunnen alles en we doen dus ook alles. Dat is mijn wens: samen gezond en actief oud worden.”

Lees het hele verhaal van Marianne en Jos in Zin 5. Nu in de winkel of bestel hem hier. Ook in Zin? Heb of ken je een bijzondere relatie? Mail naar redactie@zin.nl

Tekst: Calista van Amerongen. Beeld: Hester Dove. Visagie: Elsa de Jong