Later trouw ik met mama

Die bijzondere moeder-zoonband

Zin 6 mei 2020

Welke zoon heeft als jongetje niet ‘later trouw ik met mama’ geroepen? De band tussen moeder en zoon is al eeuwen een bron van inspiratie. Nú in Zin: drie bekende Nederlandse mannen en hun moeder over die bijzondere band.

‘We hebben een volwassen relatie die voelt als een goed huwelijk’

Tommie Christiaan (1986) is zanger en (musical)acteur. Zijn doorbraak kwam na het winnen van Op zoek naar Zorro, waarna hij in de bewuste musical de rol van Zorro vertolkte. Zijn moeder Monique Penders (1962) is dansdocent en eigenaar van dansstudio Dentro in Alkmaar. Naast Tommie heeft ze nog een zoon.

Monique: “Wat ik heel belangrijk vindt, is dat je met beide benen op de grond blijft staan. Je mag absoluut succesvol zijn, maar als je een arrogante zak zou worden, krijg je ruzie met me!”
Tommie: “Jij bent ook zo bescheiden! Dansstudio Dentro is een begrip in deze contreien, een smeltkroes van jong talent. Als alleenstaande moeder heb je dat toch maar mooi neergezet en heb je veel kinderen een tweede thuis geboden. Daar ben ik supertrots op.”
Monique: “Dingen zijn gegaan zoals ze zijn gegaan. We hebben best veel meegemaakt. Maar het heeft ons ook veel samenhorigheid gebracht.”
Tommie: “Klopt. Het voelt als een volwassen relatie, bijna als een goed huwelijk.”

‘Wij hebben weinig woorden nodig om op één lijn te zitten’

Rob Jetten (1987) is sinds 2018 fractievoorzitter van D66 en schreef met zijn benoeming geschiedenis als de jongste voorzitter die de democraten ooit hebben gehad. Zijn moeder Yvonne Jetten (1958) is op haar 61ste nog begonnen aan een nieuwe baan. Ze heeft naast Rob ook een dochter.

Yvonne: “Met al die media-aandacht die hem ten deel valt, blijft Rob wel mijn kind waar iedereen wat van vindt.”
Rob: “Ik weet nog dat je eerst alles las wat er over mij geschreven werd. Toen heb ik je wel feedback gegeven; dat je niet alles hoeft te lezen. Ik ben sowieso al kritisch op mezelf. Ik zie feedback niet als een aanval maar als een manier om te groeien.”
Yvonne: “Rob vraagt na een tv-optreden vaak wat ik ervan vond. Ik reageer dan niet zozeer op de inhoud maar op hoe hij erbij zat of ik stel vragen over waarom hij iets zo heeft gezegd of gedaan. Hij heeft in het begin best wat onhandige dingen gezegd, maar het afgelopen jaar heb ik hem enorm zien ontwikkelen. Hij kan veel beter relativeren en heeft gelukkig ook genoeg zelfspot. Ik bewonder de stap die hij heeft gezet en dat hij staat voor wie hij is, met alles erop en eraan.”
Rob: “Dat komt ook omdat ik me thuis altijd veilig heb gevoeld. Ook al vond ik het spannend om uit de kast te komen, ik was ook erg opgelucht dat ik het kon delen. Jullie hebben me altijd mezelf laten zijn.”

‘De reis naar Suriname heeft onze band hersteld’

Johan Fretz (1985) is schrijver, theatermaker en columnist bij Het Parool. Zijn boek Onder de Paramariboom, over de verzoening tussen moeder en zoon, is bekroond met de Boekhandelsprijs 2019. Zijn moeder Virginia Brouwn (1955) is geboren in Suriname en is tekenaar. Zij heeft naast Johan een bonusdochter van haar huidige partner.

Johan: “Het begrip voor hoe zij dingen ziet is eigenlijk pas gekomen door mijn reis in Suriname. Toen ik daar aankwam en de Surinaamse piloot me begroette met ‘welkom thuis, jongen’, raakte dat iets in mij waarvan ik niet wist dat het er zat. Dat vormde uiteindelijk de opening naar de diepere band met mijn moeder en haar geschiedenis. Tot die tijd had ik dat altijd buiten mezelf geplaatst. De mooiste herinnering aan de reis is mijn moeder die voor haar ouderlijk huis staat, me aankijkt en zegt: ‘Wat ik vroeger dacht dat mijn toekomst zou zijn, die leef ik nu.’ Terwijl ze dat zei, besefte ik dat ik op mijn beurt naar mijn geschiedenis keek.”
Virginia: “Dat Johan uiteindelijk op basis van onze reis een roman heeft geschreven, vind ik een groot compliment aan wat we samen hebben. Ik die daar op mijn 19de uit Suriname vertrok schrijf nu geschiedenis door zo’n bijzondere zoon te krijgen. Het vervult me met trots dat hij zoveel erkenning voor zijn boek heeft gekregen. Hij is mijn enige kind; ik hou van hem en ben heel blij dat onze band is hersteld.”
Johan: “Dat is voor mij de essentie van de band tussen ouder en kind: als je volwassen bent, ontmoet je elkaar voor de tweede keer. Met meer begrip voor en verzoening met de achtergrond van je ouders. En sinds ik zelf vader ben van mijn zoon James van vijf maanden, is er nog een laag bijgekomen en is de band met mijn moeder sterker dan ooit.”