‘Ik kies nu meer voor mezelf, dat voelt goed’

Met meer dan dertig miljoen verkochte boeken in meer dan veertig landen is thrillerschrijver Tess Gerritsen buitengewoon bescheiden gebleven. Hard werken is haar met de paplepel ingegoten. Ze wordt deze maand 67 en vindt het hoog tijd dat ze vaker voor zichzelf kiest.

Gerritsen. Met zo’n achternaam móet er wel een Nederlandse link zijn als het de Amerikaanse Tess betreft. En inderdaad, ze is getrouwd met Nederlander Jacob Gerritsen, die als klein jongetje met zijn familie in de jaren 60 naar Amerika emigreerde. Een werkbezoek aan ons land, hoe kort dan ook, is voor Tess altijd speciaal. “Mijn schoonzus woont in Amsterdam. We hebben gisteravond in de Plantagebuurt gegeten. Ik vind het daar altijd zo prachtig: een groene oase met statige panden en toch middenin de stad.”

Spreekt u een beetje Nederlands?

“Een paar woordjes, meer niet. Toen ik mijn man leerde kennen, kon ik niet vermoeden dat hij een geboren Nederlander was – hij sprak perfect Amerikaans. Een paar uitdrukkingen heeft hij wel onthouden. Het Nederlandse ongezellig is bij ons een gevleugeld begrip, zelfs mijn kleindochters gebruiken het als er iets gebeurt wat ze niet leuk vinden. We eten ook regelmatig Hollandse kost. Favoriet is gehaktbal met gekookte aardappeltjes en rode kool. Heerlijk, vooral de nootmuskaat in de gehakt maakt het lekker. Verder voelen we ons voornamelijk Amerikaans. Ik spreek geen woord Mandarijn terwijl mijn moeder pas op haar 20ste naar Amerika is gekomen. Zij vond het, net als mijn vader die tweede generatie Chinees Amerikaan was, belangrijk dat mijn broertje en ik echte Amerikanen zouden worden.”

Wanneer besloot u te gaan schrijven?

“Ik heb altijd geschreven, zelfs tussen mijn energieslurpende coschappen door. Schrijven is een ambacht, het is een kwestie van veel doen en veel bijschaven. Tijdens het zwangerschapsverlof van mijn oudste had ik eindelijk tijd om een boek te schrijven. Mijn eerste twee boeken kreeg ik niet verkocht, bij mijn derde lukt het wel. Ik brak trouwens pas door na tien boeken. Achteraf ben ik blij dat ik dat succes op latere leeftijd heb gekregen. Als het me op mijn 20ste was overkomen, had ik er veel meer moeite mee gehad. Ik was begin 40 toen ik wereldwijd doorbrak. Ik had al een heel leven met een man, gezin en goede, trouwe vrienden. Het succes voelde vooral als voldoening, het veranderde mijn leven niet drastisch. Ik weet nu ook dat ik altijd zal blijven schrijven. Al koopt niemand mijn boeken meer. Schrijven houdt me nieuwsgierig en dus jong.”

Wat is uw grootste angst?

“Mijn kinderen verliezen, Maar die angst kent elke moeder. Verder ben ik vooral bang voor alzheimer. Mijn vader kreeg het al heel vroeg en is er dertien jaar geleden aan overleden. De eerste tekenen kwamen toen hij in de vijftig was, verder was hij heel gezond, slank en energiek. Hoe ouder hij werd, hoe heftiger de klachten werden. Ik weet nog dat hij onze jonge zoons als rivalen zag en overstuur raakte als zij met zijn speelgoed wilden spelen. Met de jaren werd hij steeds stiller om uiteindelijk helemaal te zwijgen. Zo pijnlijk om aan te zien, dat wens je niemand toe.”

Waar kijkt u naar uit?

“Meer kleinkinderen! En even zonder gekheid: ik weet dat ik misschien nog twintig goede jaren voor me heb liggen. Die tijd wil ik benutten. Daarom durf ik nu risico’s te nemen en genres uit te proberen die bij het grote publiek misschien minder goed aanslaan. Ik kies nu meer voor mezelf en dat voelt goed, het geeft me energie. De laatste jaren maak ik samen met mijn jongste zoon films en documentaires over onderwerpen die ons interesseren. Dat wil ik graag vaker doen.”

‘Meneer Tess Gerritsen’

“Met mijn man wil ik nog een paar grote reizen maken. Mongolië staat met stip op nummer 1. Mijn man en ik wandelen graag, we trekken er bijna dagelijks op uit. Hij is met eind vijftig met pensioen gegaan. Op mijn verzoek. Ik reisde veel voor boekpromoties en dat combineerde niet handig met twee tieners thuis. Iemand moest voor ze koken, hun kleding wassen en zorgen dat ze de volgende dag op tijd naar school gingen. Mijn man hoefde er niet lang over na te denken. Als arts heeft hij tropenjaren gedraaid en amper tijd gehad voor zijn hobby’s. Hij heeft het ook nooit een punt gevonden als mensen hem ‘meneer Tess Gerritsen’ noemen. Ik heb wel huwelijken op zoiets zien stranden. Wij hebben geluk gehad met elkaar, al meer dan veertig jaar lang. We gunnen elkaar een eigen leven omdat we weten dat we altijd van elkaar op aan kunnen.”

Zin in meer en win!

Nieuwsgierig hoe Tess haar man heeft ontmoet, haar bijzondere band met China en waarom ze met haar moeder urenlang naar horrorfilms keek? Lees het hele interview in Zin 7. Nu in de winkel of bestel dit nummer online.
WIN: Hier maak je kans op haar nieuwe thriller Schaduw van de nacht Ava Collette hoort vreemde geluiden in haar nieuwe huis. Ze vangt een dorpsroddel op: iedere vrouw die het huis heeft bewoond, is er ook komen te overlijden. Is het een spookverhaal of moet Ava voor haar leven vrezen? (The house of books, € 21,99)

Interview: Margriet de Groot Beeld: Jacqueline de Haas. Visagie: Manous Nelemans. Met dank aan: Hortus Botanicus Amsterdam